หมาเห่าใบตองแห้ง

กันนาเทวี

หมาเห่าใบตองแห้ง
อาทิตย์อัสดงลงเหลื่ยมเขา
เสียงหมาเห่ากลางลานม่านไม้ไหว
แกรกแกรกแกรกแหวกหาว่าอะไร
.สัญชาตญานสั่งให้ไล่ล่าตาม
ก็แค่เห่าใบตองจ้องจ้องขู่
ที่รู้รู้ใครใครไม่เกรงขาม
ที่ป่าวร้องเสียงแหบหลายโมงยาม
เขาประณามหมาเห่าเขารำคาญ
เห่าประกาศศักดาบ้าอำนาจ
นี่แหละชาติสันดานเดรัจฉาน
หวงลาภยศหวงของเขตภิบาล
ใครอาจหาญบุกมาข้าเอาตาย
ต่างระแวงเกรงกริ่งชิงแข่งขัน
เข้าประจัญรุกรบจนเสียหาย
จิตอิจฉาจึงกล้าและท้าทาย
ลืมความหมายชีวิตลืมคิดตรอง
หมาเห่าใบตองแห้ง เป็นสำนวนที่เปรียบเทียบกับสุนัขที่ชอบเห่าใบตองแห้ง คือเห่าใบกล้วยที่แห้งติดอยู่กับต้น เวลาลมพัดใบกล้วยแห้งจะแกว่งหรือเสียดสีกัน มีเสียงแกรกกราก สุนัขเห็นอะไรไหว ๆ หรือได้ยินเสียงแกรกกรากก็จะเห่าขึ้น แต่ก็เห่าไปอย่างนั้นเอง ไม่กล้าไปกัดใบตองแห้ง
กิริยาของสุนัขนี้จึงนำมาเปรียบกับคนที่ชอบพูดจาเอะอะในลักษณะที่อวดตัวว่าเก่งกล้า แต่ที่จริงแล้วก็ไม่ได้กล้าสมกับคำพูด
แต่ปกติถ้าเป็นสุนัขที่ได้รับการฝึกมาก่อนนะ เช่นสุนัขตำรวจ หมานายพรานมักใช้จมูกได้ไว และแม่นมาก ถ้าเห่าแล้วก็แสดงว่าเจองู แย้ กระต่าย หรืออะไรสักอย่างแน่ๆ แล้วแต่สายพันธุ์