จะรีบไปไหน

กันนาเทวี

ด้วยวิถึชีวิตอันรีบเร่ง ลืมตนเองมัวหาแต่ทรัพย์สิน ลืมคืนวันลืมนอนและลืมกิน จึงขาดวิ่นสุขแท้แค่ใจพอ ห่วงชีวิตห่วงตนห่วงคนอื่น กลัวขมขื่นยากจนโอ้คนหนอ หาแต่เงินหวังรวยล้นคนยกยอ ต่างวิ่งห้อวุ่นวายหมายเงินตรา ไขว่คว้าตะกายดาวพราวพร่างฟ้า ลืมมองมาใกล้ตนดิ้นรนหา ถมไม่เต็มความอยากมากนานา ต่างไล่ล่าทุกวิธีที่คิดปอง เพราะมีเรามีเขาเหล่าสมมุติ จึงเยื้อยุดต่อตีเป็นเจ้าของ บ้างเหนือชั้นเอาเปรียบเทียบลำพอง ต่างขัดข้องเคืองใจไฟโลกีย์ ลองลดราวาศอกหัดฟอกจิต มองชีวิตใคร่ครวญให้ถ้วนถี่ จะร่ำรวยเพียงใดหากไม่ดี ใช่จะมีสุขสงบพบเย็นใจ ด้วยวิถีชีวิตคิดละโมบ รักหลงโลภมืดมนไม่สดใส หยุดสักนิดคิดตรองของของใคร หากตายไปแม้ตัวเราเขายังเมิน..
comments powered by Disqus

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน