ใบหนึ่ง ร่วงโรยลงพื้น ใบหนึ่ง ฝังผืนดินหาย ใบหนึ่ง ฉีกแยกมลาย ใบหนึ่ง แทรกสายฝนจม ใบเขียว เรียวงามตามต้น ใบแห้ง ลู่หล่นทับถม ใบร่วง ริ้วรอยปรุปม ใบรม แดดเผาเฉาไป เป็นสิ่งจริงอิงให้เห็นความเป็นหนึ่ง แทรกให้ซึ้งความเป็นจริงอิงความไหว ไหวกับความแปรเปลี่ยนเวียนหมุนไพร ไหวกับความเป็นต้นไม้ไม่มั่นคง จากรากหยั่งดั่งปักหลักมั่นแน่ จากลำต้นตีแผ่ใบสูงส่ง จากดอกผลดลบันดาลความยืนยง จากกิ่งก้านดำรงเพื่อจีรัง แท้แล้ว ... รากแก้วฝังยังพังได้ แท้แล้ว ... ลำต้นใหญ่ถูกโค่นฝัง แท้แล้ว ... ใบกิ่งก้านยังภินท์พัง แท้แล้ว ... ดอกผลยังฝังลงดิน ใบเป็นปุ๋ยเป็นอาหารเลี้ยงก้านกิ่ง เป็นสิ่งจริงรากผุพังยังสูญสิ้น ลำต้นทรุดหดหายเก็บผลกิน ดอกยังอยู่ใต้ปลายลิ้นสัตว์นานา เป็น "มนุษย์" สุดรำพันว่าฝันเลิศ เดินหัวเชิดชี้ไปในเวหา กายตั้งตรงเทิดกายหมายทายท้า บอกว่าข้ายิ่งใหญ่กว่าใครนั้น เทียบกายคนกับต้นไม้ให้เห็นต่าง ในความจริงบางอย่างอาจเหมือนฝัน แต่ความจริงเหนือสิ่งใดในวารวัน ย่อมมีผันแปรเปลี่ยนเวียนหมุนไป ความเป็น "คน" กับ "ต้นไม้" ไม่ต่างกัน และตัวฉัน ของฉัน นั้นอยู่ไหน มีเพียงจิตติดแนบในทุกวัย ยังคงไว้กับตัวตนวนเวียนทุกข์
แดดเช้า 23 ส.ค. 2548 07:57 น. - ID 80125 
1281
4
0
23 สิงหาคม 2548 09:49 น. - comment id 507493
แวะมาอ่านครับผม...
23 สิงหาคม 2548 11:18 น. - comment id 507525
สวัสวีตอนสายวันอังคารค่ะ แวะมาอ่านด้วยความชื่นชมค่ะ
23 สิงหาคม 2548 13:10 น. - comment id 507570
เมื่อความจริงทุกแง่ตีแผ่มา ฉันมีค่าแค่ใบไม้...ใครก็เมิน :)
23 สิงหาคม 2548 17:33 น. - comment id 507707
ต้นไม้มีคุณค่าอนันต์ ส่วนคนนั้นมีคุณค่ามากหลาย แต่สิ่งหนึ่งที่ต่างกันนั้นมากมาย คนนั้นชอบทำลายต้นไม้จังต้นไม้มีประโยชน์ คนก็มีประโยชน์ แต่ทำไมไม่รู้ เดี๋ยวนี้ คนชอบตัดต้นไม้ ทำลายป่า พูดแล้วก็เศร้า
24 สิงหาคม 2548 07:20 น. - comment id 507912
ชีวิตย่อมเป็นเช่นนี้ มีเกิดดำรงปลงดับ แท้มีอะไรให้นับ สดับพุทธหยุดตัวตน
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
