๏ ละลิ่ว... ปลิวหล่นลงบนพื้น สะอื้นโอดพร่ำถ้อยคำขาน ไฉนหนอกรรมกระทำลาญ พรากผลาญผละต้นตกหล่นโปรย ระบัดผลัดใบสมัยต้น แล้วกลเวลาพาระโหย รอยย่นร่นรัดบัดเดี๋ยวโรย ลมโชยฉุดได้ใบปลิดปลง ชีพชนกลคล้ายหากหมายรู้ เกิดคู่ความตายควรคลายหลง มีไหนใครกันอยู่มั่นคง พ้นวงวัฏฏะวาระกรรม ชีพครั้งยังอยู่ควรรู้รั้ง อย่าพลั้งเผลอผิดจิตถลำ เกลือกชั่วกลั้วเขลาเมากระทำ แล้วพร่ำเสียดายเมื่อสายเกิน ๚ะ ๒๘ กันยายน ๒๕๔๙
วฤก 28 ก.ย. 2549 23:34 น. - ID 93424 
1516
6
0
28 กันยายน 2549 23:50 น. - comment id 610179
กี่เจ็บช้ำซ้ำซากแทบอยากล้ม อกเฝื่อนขมกลับขืนว่ายืนไหว หวังแค่คอยปล่อยกาลล่วงผ่านไป ฟ้าคงใสอีกหนหลังฝนซา
29 กันยายน 2549 02:26 น. - comment id 610192
คร่ำครวญถึงใครหนอใบไม้ ถอดใจทับถมรับลมหนาว แรงแล้งดึงทึ้งถึงร่วงกราว ก่อนกี้กี่คราวไม่เคยจำ ยังเพียรผลิยอดออกออดอ้อน เหล่าหนอนเพลี้ยไฟได้อิ่มหนำ กัดกิน-อาศัยใต้ฝนพรำ ทุกข์ร้อนซ้อนซ้ำทำเพื่อใคร ถูกเด็ดมาเห็นฉีกเป็นเส้น เลือกเฟ้นสลับสานป็นการใหญ่ ปลาตะเพียนตัวนี้มีหัวใจ ยิ้มให้สักคราเถิดทารก
29 กันยายน 2549 03:23 น. - comment id 610197
..๏ พริ้วไหวไกวแกว่งแรงลมโบก ลอยล่องเหนือโลกชิดแผ่นฟ้า ดุจดั่งหยั่งถึงสุริยา จันทราเหมือนใกล้ได้คว้าครอง ปลิดปลิวจากต้นพ้นภาระ พันธะแห่งวัฏระบัดล่อง ก่อนร่วงซบร่างวางก่อกอง ขอมองเมียงฟ้าสักคราเดียว เห็นใบไม้อ่อนออดอ้อนกิ่ง ประวิงถึงตอนก่อนแห้งเหี่ยว สีสดงดงามตามใบเรียว ยามเดียวเขียวร้างซีดจางจร ลอยล่องท่องชมตามลมหอบ ก่อนมอบร่างผุอนุสรณ์ ถมทางวางตนบนดินดอน จบตอนวังวนหลุดพ้นกาล๚ะ๛
29 กันยายน 2549 07:47 น. - comment id 610210
ชีวิตเคยงดงามดุจความฝัน ดั่งใบไม้เปลี่ยนผันพลันเปลี่ยนสี สายลมพัดโบยโบกวิโยคทวี เหมือนความมีในไม่มีที่รู้ซึ้ง เผชิญโลกรายล้อมพร้อมรอยแผล มิตรมตรอมยอมแพ้หากแลถึง โลกใบนี้มิจีรังควรคำนึง ตนนั้นคือที่พึ่งพึงคำนวณ ดั่งใบไม้ร่วงหล่นบนโลกแล้ง เป็นใบแห้งแปรผันวันมิหวน ชีพเปลี่ยนแปลงพร้อมรับความแปรปรวน คือคู่ควรหยัดอยู่อย่างรู้ทาง
29 กันยายน 2549 09:18 น. - comment id 610251
ใบไม้หมดอายุขัยร่วงลงพื้น คนหมดอายุขัย .. ทอดกายลงสู่ดิน .. วัฎฎะคล้ายกัน อาจแตกต่างกันตรงสมบัติส่วนตน ใบไม้ไร้สมบัติ แต่คนบ้าสมบัติ .. โดยเฉพาะ รัก โลภ โกรธ หลงเนี่ย .. คนขยันหอบขยันหา .. แม้จะรู้ว่าเป็นทุกข์ หากแต่สัณชาตญาณความเป็นคนมันแรง .. ห้ามยากนะคะ .. .... ขอบคุณงานเตือนใจชิ้นนี้ อย่างน้อยงานนี้ก็กระตุกหัวใจ กระชากสัญชาตญาณได้บ้างค่ะ ..
29 กันยายน 2549 13:58 น. - comment id 610320
ผลิพรั่งบานแบ่งแต่งแต้มต้น และแล้วร่วงหล่นวนเวียนไหว ยินยลผลผ่านปานเป็นไป โศกเศร้าเรื่องไรใคร่ครวญความ เกิดแก่ล้วนแล้วต้องตายตก หยิบยกใดดีถูกไถ่ถาม ชั่วช้าเลิกละปลดปลงปราม สรรพสิ่งต้องตามกงเกวียนกรรม
30 กันยายน 2549 13:52 น. - comment id 610433
สวัสดีค่ะอาจารย์หมอวฤก เอมจำได้ว่ามีครั้งนึงไปอ่านเจอกลอน วันฝนพรำที่อาจารย์เขียนไว้อีกเวปนึง ( จำชื่อไม่ได้ค่ะ ) แล้วเอมเอามาลง ก็พอมาเจออาจารย์ที่เวปก็รู้สึกตกใจเหมือนกัน เพราะว่าไม่ได้ขออนุญาตก่อน มากลอนบทนี้ เอมแวะมาชื่นชม และอยากบอกว่าเอมชื่นชมบทกลอนอาจารย์หมอมากมากค่ะ
5 พฤศจิกายน 2549 10:34 น. - comment id 623554
ใบไม้ยังมีร่วงหล่นก่อนกาล ดอกไม้ผลิบานยังมีแห้งเหี่ยว ชีวิตคนเราคล้ายข้าวรอเคียว ไม่นานถูกเกี่ยวสิ้นเรี่ยวแรงไปคิดแล้วเศร้าเนอะ ไม่รู้ว่าเราจะเป็นใบไม้ที่หล่นตามกาลหรือหล่นก่อนกาลกันแน่
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
