..๏ เรือลำน้อยลอยคว้างอยู่กลางน้ำ ถูกพายุโหมกระหน่ำซ้ำคลื่นเข่น คนโดยสารเปียกปอนตอนน้ำกระเซ็น บ้างหลีกเร้นหลบหลังกำบังกาย ซึ่งบางคนผดุงการณ์ด้านกอปรกิจ วางแผนคิดกรณีที่มั่นหมาย ครั้นถึงฝั่งรีบกระโจนจนวุ่นวาย ด้วยคนพายส่งฝั่งดั่งใจปอง เมื่อถึงฝั่งต่างรีบเท้าถีบส่ง คนพาย งง !! ..เหตุไฉน ไยสนอง ท่านเร่งร้อนก่อนใครไม่หวนมอง ฤๅเพียงจ้องลงเรือเผื่อให้จำ ? .. คล้ายคำถามแทงใจให้หันขวับ บุญไม่รับหน้าบึ้งปราศซึ่งขำ วางมาดเหมือนนักเลงเบ่งกระทำ พูดซ้ำซ้ำ"..ซวยเพราะใคร...ให้เอ็งคิด !!.. โอ้เขาไม่สำเหนียกว่าเปียกทั่ว จึงด่ามั่วราวกับคับแค้นจิต เหวี่ยงอารมณ์ระบายใส่ไม่พินิจ เพราะหงุดหงิดจากฟ้าฝนสับสนใจ คนพายเรือลอบพร่ำยามงานจบ จะต้องพบคนงี่เง่าอีกเท่าไหร่ คุณความดีสัมพันธ์สำคัญใด ยามสมมาตรตวาดไล่ ..เร่งไสเรือ.. เรา..คนเรือแต่งกลอนยอกย้อนกล อาจวกวนอ่านไปให้ยากเชื่อ แม้นว่าใครมีจิตคิดจุนเจือ เศษเหรียญเหลือหย่อนหน่อยพลอยยินดี นิทานเราขมวดไว้ชวนให้คิด อันน้ำมิตรที่บางคนบอกล้นปรี่ อาจซุกซ่อนเงื่อนงำแสร้งทำดี เผลอเป็นตี / แทงซ้ำ / ลอบทำร้าย ศูนย์ประโยชน์โทษเบาก็เท่าฟ้า เคยมากค่าปรากฏก็หดหาย กระทั่งปราศเพื่อนสนิทประชิดกาย ถึงที่หมายเขาฤๅจำน้ำใจเรา ชะตาเราคงคล้ายคนพายเรือ ดีไม่เหลือสักนิดความคิดเขา เมื่อปลงได้เช่นนั้นก็บรรเทา อันความเศร้าทิ้งหมดพร้อมอดทน ๚ะ๛
อัลมิตรา 20 ธ.ค. 2549 14:20 น. - ID 96391 
6020
7
0
20 ธันวาคม 2549 20:13 น. - comment id 625567
ผู้โดยสารหลากหน้าหวังอาศัย เพื่อจะไปถึงฝั่งดังที่หมาย บ้างเอาเท้าราน้ำตามสบาย บ้างช่วยพายก็มากหากจะมอง คนมีหลายประเภทค่ะ ถ้ารู้จักถ้อยทีถ้อยอาศัยกันคงมีความสุขทั้งคนพายเรือและคนโดยสารนะคะ
21 ธันวาคม 2549 07:26 น. - comment id 625615
ทำตามหน้าที่....เนอะ :)
20 ธันวาคม 2549 14:39 น. - comment id 638299
คลั่งไคล้หลงไหลในฝีมือ
20 ธันวาคม 2549 15:32 น. - comment id 638321
------ คิดมากใย น่าภูมิใจ ที่เราส่งเขาถึงฝั่ง... -------
20 ธันวาคม 2549 16:28 น. - comment id 638359
ชีวิตคนระคนไว้คล้ายเศร้าสุข เหมือนเราปลุกผีตื่นคืนกระแสร นำดีลอบกอบไว้ไม่เหลียวแล แล้วโปรยแผ่ชั่วลงหวังปรนเปรอ ดีกอบไว้ชั่วให้แล้วได้หัวเราะ มายิ้มเยาะโพนทนาว่ากล่าวเสมอ ชั่วของตนไม่เห็นเด่นเลิศเลอ สร้างตัวเสมอเทียมฟ้าน่าละอาย นับประสาพายเรือเจือทุกสิ่ง หวังออบอิงสิ่งสวัสดิ์ถูกพัดสลาย ดุจดั่งครูผู้เลิศประเสริฐวิไล ยังมลายด้วยลูกศิษย์คิดล้างครู นี่แหละหนอเพื่อนเอ๋ยเฉลยไว้ ทำอะไรอย่าหวังจะพังอดสู จิตที่ดีมีไว้ยังไกลครู ผู้สู่รู้มีมากจะยากนาน... เราคนหนึ่งล่ะจะยืนเคียงเสมอๆนับแต่ เขาเวปฯนี้มาไม่เคยเลยทำให้เพื่อนต้องเสียใจ
แก้วประเสริฐ.
20 ธันวาคม 2549 17:03 น. - comment id 638365
โอ้...ว้าว..เจ็บ...แสบ...สุดย๊อดดดด
20 ธันวาคม 2549 17:14 น. - comment id 638368
คนพายเรือได้อ่านพาลขื่นขม ทั้งคลื่นลมโถมกระหน่ำช้ำสุดฝืน เรือลำน้อยลอยไปไร้จุดยืน หวังฝ่าคลื่นคืนนี้พร้อมชีวิต ครูใหญ่ก็เป็นฝีพายที่พยายามสุดชีวิต และคิดว่า...แรงไม่ตก อิอิ
20 ธันวาคม 2549 17:18 น. - comment id 638370
นี่แหละหนา ชะตาชีวิตคนพายเรือ
20 ธันวาคม 2549 18:28 น. - comment id 638403
ไม่ได้เข้ามาทักทายศิษย์พี่ตั้งนาน คิดถึงมากมายก่ายกองครับ ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อยรักษาสุขภาพด้วยนะครับ ด้วยความเคารพรัก ศิษยืน้อง
21 ธันวาคม 2549 09:50 น. - comment id 638437
ยอดฝีพายตายแล้วที่โคกขาม เหลือแต่นามพันท้ายนรสิงห์ คนพายเรือจะต้องเป็นคนจริง ไม่หวังสิ่งตอบแทนแม้แค้นเคือง อย่าไปโกรธเขาเลยนะ มาลงที่เราก็ได้เพราะเป็นลูกศิษย์คนหนึ่งเหมือนกัน แต่คิดยังไงกับครู อิอิ ไหนว่ารู้กันแก่ใจไง อิอิ
21 ธันวาคม 2549 13:10 น. - comment id 638503
การนึกพล็อตเรื่องต่าง ๆ ที่เกิดจากความรู้สึก บางที ก็ไม่ใช่ว่าจะแจกแจงความในใจให้กลายเป็นอักษรได้ง่าย ๆ มันเหมือนว่ายังมีอะไรติดขัด ตกตะกอนนอนก้นอยู่ในส่วนลึกของใจ ครั้นจะเขียนนิทานคำกลอนสักเรื่อง คงปฏิเสธไม่ได้ว่า บางความรู้สึก เกิดส่วนหนึ่งจากหลาย ๆ ส่วนที่ถูกแบ่งสรรความเป็นเรา คงคล้ายกับคำที่เคยผ่านตา ผ่านหูมาบ้างว่า ถ้าไม่เคยรู้รสชาติของความเจ็บปวด แล้วจะสาธยายออกมาได้อย่างไร และถ้าไม่เคยเจ็บช้ำ พ่ายแพ้ แล้วจะเข้าใจชีวิตจริงได้อย่างไร ลำพังแค่คิดจะเขียนสัจธรรมบางอย่างของคนพายเรือ ก็ยังยากเลย .. แถมอัลมิตรายังเป็นปุถุชนที่มีบาป ยังอาจหาญเล่าเรื่องราวเสียอีก เอาเป็นว่า ... แล้วแต่ว่าจะอ่านเอาความ หรือ อ่านเอาเรื่อง ละกัน คนพายเรืออันต่ำต้อยเฉกอัลมิตรา พายเรือไป ปากก็พร่ำลำนำไป ดังนั้น สาระ หาได้อยู่ที่คนพายเรือไม่ หากระคายอารมณ์ไปบ้าง ก็ขอให้คิดเสียว่า .. คนพายเรือพูดมากเน้อ.. ........ คุณจุด .. หลงใหล ใช้ไม้ม้วนนะคะ คุณมะกรูด .. บทสรุปก็เป็นเช่นนั้นค่ะ คือหน้าที่ที่ทำ ทำด้วยความสุข คุณแก้วประเสริฐ .. คุณเป็นเพื่อนที่อายุมากที่สุด เท่าที่อัลมิตรามีมาเลย และคุณก็ใจดีกับอัลมิตราเสมอมาด้วย บางคำสนทนาของคุณให้ข้อคิดมากมาย จะบอกไงดีนะ ถ้าให้เขียนตรง ๆ ก็คงประมาณว่า เป็นผู้อาวุโสที่ไม่ไร้สาระ ค่ะ คุณเปเป้ซัง .. ขอบคุณค่ะ คุณครูใหญ่ .. เขาเปรียบครูว่าเป็นเรือจ้าง อัลมิตราไม่ได้เป็นครู แต่ก็มีบ้างที่ฉุกคิดขึ้นมาว่า เราเองก็คล้ายเรือจ้าง ยามส่งผู้คนขึ้นหวัง เพื่อไปประกอบกิจอะไรสักอย่าง .. เมื่อขึ้นบกกันเรียบร้อย ก็สรวลเสเฮฮากันไป ต่างก็สนุกสานรื่นเริง เมื่อเสร็จกิจจนกลับมายังฝั่งต้นทางเรียบร้อย .. ก็นับว่า สิ้นสุดกันแค่นี้ อะไรต่อมิอะไรที่ไม่ดี ก็ ตกค้างบนลำเรือ ยกผิดให้คนพายเรือซึ่งเป็นเจ้าของเรือไป ส่วนผลประโยชน์นั้น ต่างก็พกตุงกันกลับ .. ความรู้สึกนี้ ไม่รู้ว่าจะเหมือนความรู้สึกของพ่อพิมพ์ แม่พิมพ์หรือเปล่า คุณกวีปกรณ์ .. อาจจะไม่ใช่ทั้งหมดนะคะ ที่เป็นเช่นนั้น ศิษย์น้อง .. คิดถึงเช่นกัน ขอบคุณค่ะ ที่ห่วงเรื่องสุขภาพ ศิษย์น้องก็เช่นกันนะ มุ่งเรียนให้สำเร็จ เพื่อที่จะกระทำความดีในฐานะผู้ช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ต่อไปค่ะ คุณเฌอมาลย์ .. เป็นเช่นนั้นค่ะ ผู้โดยสารมีหลากหลายจริง ๆ ซึ่งยากจะคัดเอาแต่ผู้ที่มีจริตดี ๆ ลงเรือได้ ดังนั้น คละ ๆ กันไป คุณกุ้งหนามแดง .. จ๊ะ ทำตามหน้าที่ มีหน้าที่พายเรือ ก็พายเรือไป .. ทำงานอย่างมีความสุข ดีกว่ามัวกังวลเรื่องผู้โดยสาร คุณฤกษ์ .. มุขฮาจังค่ะ ให้ข้อคิดดีด้วย เรารู้กันอยู่แก่ใจ .. แบบว่า ปึ๊ก ปึ๊ก เนอะ
21 ธันวาคม 2549 13:47 น. - comment id 638515
มาขายปลาล่ะกันนะ
21 ธันวาคม 2549 16:15 น. - comment id 638583
ถ้าไม่เคยรู้รสชาติของความเจ็บปวด แล้วจะสาธยายออกมาได้อย่างไร และถ้าไม่เคยเจ็บช้ำ พ่ายแพ้ แล้วจะเข้าใจชีวิตจริงได้อย่างไร
21 ธันวาคม 2549 22:44 น. - comment id 638670
เจ้าพายเรือด้วยใจอย่าไหวหวั่น อุปสรรคขวางกั้นอย่าหวั่นไหว แม้นคลื่นแรงลมร้ายกรายเรือใจ จงมั่นในอุดมการณ์..กล้าหาญทำ.... .......................................................... ..จงกระทำตนดุจไฟที่ไม่มีวันดับ..ปฏิบัติตนดั่งอัคคีที่โช๖ช่วงอย่างต่อเนื่อง..... เป็นไฟที่มีความร้อนพอที่จะแผดเผาอุปสรรค...และ ขวากหนามที่ขวางกั้นความสำเร็จ.... ....ตอนเช้าอย่าลืมทานยานะ....
22 ธันวาคม 2549 07:58 น. - comment id 638686
คุณร้อยแปดพันเก้า .. :) คนขายปลา กับ คนพายเรือ ฮา... ถ้าคนพายเรือผ่านวันพ้นวัยมากกว่านี้ จะไปนั่งขายปลาเป็นเพื่อนค่ะ คุณก้าวที่กล้า .. เป็นความรู้สึกที่ได้ข้อพิสูจน์มาจากความจริง ค่ะ คุณบินเดี่ยวหมื่นลี้ .. อัลมิตรายังคงพายเรือต่อไป ถึงแม้ว่าจะยากต่อการคัดสรรเลือกเอาแต่ผู้โดยสารที่ดี ให้โดยสารไป ก็ถือเสียว่า ทุกครั้งที่ตกอยู่ท่ามกลางเหตุเหล่านั้น มันเหมือนกับการกล่อมเกลาตนเอง ฉะนั้นแล้ว .. คงไม่ปล่อยให้สิ่งกระทบเหล่านั้น มีอิทธิพลต่อจิตใจได้ค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
