หนึ่งมหาโพธิ์โตใหญ่ผลิใบกิ่ง หยั่งรากดิ่งถึงอบายไกลเหลือหลาย สัตว์นรกตกทุกข์ถูกจองใจ กลับเป็นไทได้รับ การปลดปล่อย ! แผ่กิ่งก้านสาขาสุดตาเห็น เกิดร่มเย็นเป็นเงาเขาใช้สอย คอยคุ้มครองป้องภัยสัตว์ใหญ่น้อย ให้ได้พลอยสุขเกษม ต่างเปรมปรีดิ์ ! ยอดชี้ฟ้าทะลวงสรวงสวรรค์ ผ่านวิมานอันเพริศประเสริฐศรี เหล่าเทวาอาศัยใต้บารมี ในฤทธีที่ไพศาล เบิกบานใจ ! ยังสามโลกโยกไหวในอานุภาพ มารย่อยยับราบคาบกำราบพ่าย เกิดสุริยันพันหมื่นขึ้นนภาลัย ปฐพีกลายสีทอง เรืองรองพลัน !
คีตากะ 12 มี.ค. 2550 15:54 น. - ID 99705 
1267
1
0
12 มีนาคม 2550 16:23 น. - comment id 669367
อยู่แห่งหนใดน้อ
12 มีนาคม 2550 17:35 น. - comment id 669467
เมื่อใดจักเกิด....
12 มีนาคม 2550 19:13 น. - comment id 669588
อีกสองพัน..สี่ร้อยห้าสิบปี..ใช่หรือไม่ ที่มหาโพธิ์..โตใหญ่..แผ่ไพศาล ทั้งมนุษย์..และสัตว์..ต่างชื่นบาน ได้อาศัย..กิ่งก้าน..เป็นร่มเงา
22 มีนาคม 2550 17:20 น. - comment id 675037
น้อมรับคำติชม....ขอบคุณทุกความคิดเห็น คำครูกล่าวว่า... กาลเวลาช้านานนั้นลวงหลอก ทำย้อนยอกบอกไปในภาษา เพียงรู้สึกนึกฝันอันเวลา เป็นมายาช้าบ้างเร็วบางที แต่วิญญาณนั้นหนาเป็นอมตะ มิเคยจะเกิดตายสลายหนี เพียงนิสัยใจคิดติดชีวี จึงเกิดมีกายนี้ที่เวียนว่าย การเกิดตายไม่มีจริงสิ่งสมมุติ คล้ายฟองผุดดุจฝันอันเหลวใหล จะหนึ่งวันหรือพันปีต่างที่ใด ต้นโพธิ์ไซร้ไม่เคยตายสลายลง......
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
