รถไฟสายชานเมือง

คีตากะ

เมื่อมีหนึ่งจึงมีสองและสามสี่
ทั่วปฐพีก่อเกิดทุกแห่งหน
ปราศจากหนึ่งจึงไร้ในตัวตน
กลับสู่หนึ่งจึงพ้นพบอิสรา
รถไฟสายชานเมืองดับเครื่องหยุด
ชนเร่งรุดเร่งเร้ารีบก้าวขา
ทุกชีวิตวิ่งแข่งกับเวลา
หารู้ว่าจะสิ้นสุด ณ จุดใด
โบกมือลาคนรักจักจรจาก
การพบ-พรากธรรมดาอย่าสงสัย
มีดวงจิตเดียวกันจะหวั่นไย
คงเคียงใกล้แม้ไกลร้างห่างสายตา
อย่าโดดเดี่ยวอย่าเหงาและเศร้าสร้อย
คนหนึ่งคอยคิดถึงคำนึงหา
สรรพชีวิตเป็นไปในโชคชะตา
สถานีหน้าเป็นเช่นไรอย่าได้เกรง...
comments powered by Disqus

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน