คีตากะ
ข้าลูกทุ่ง...ด้อยชื่อระบือเลื่องคอยข้าวเหลืองรวงเรียวเกี่ยวรักษาใส่ยุ้งฉางเติมเสบียงเยี่ยงเคยมาสิ้นหน้านาออกร่อนเร่พเนจรข้าลูกทุ่ง...ด้อยศักดิ์ประจักษ์ทั่วยามฟ้าหลัวเหม่อดาวพราวสลอนใต้แสงจันทร์ส่องสว่างกลางดงดอนสิ้นอาวรณ์นิทราด้วยล้าแรงข้าลูกทุ่ง...ด้อยเกียรติกำจรกว้างเดินตามทางคันนาหาหน่ายแหนงกินน้ำคลองล่องเรือเมื่อคราแลงเก็บผักแกงที่ท้ายทุ่งจรุงใจข้าลูกทุ่ง...ด้อยทรัพย์นับอเนกอยู่วิเวกดงแดนแคว้นไศลดำแต่ตัวมิมัวจิตคิดการไกลมีเท่าไหร่แบ่งปันกันและกันข้าลูกทุ่ง...ด้อยจิตคิดปรารถนามุ่งไขว่คว้าเกินตัวกลั้วโมหันต์พึ่งพิงธรรมนำทางหว่างชีวันหาเมามันหลงวัตถุดั่งทุรชนข้าลูกทุ่ง...ด้อยคนรักสลักจิตขาดมิ
3975
2
0
หน้าส่วนตัว
