5 พฤษภาคม 2552 21:00 น.

ขอยืมของเล่น..กล่อมขวัญน้องข้า ณ ราตรี

กะลาสีเบจ

       บทนิทานเรื่องเล่าเต่ากระต่าย
หวังพี่ชายกล่อมขับให้หลับใหล
ซุ่มสำเนียงไม่เหมือนแม่ผู้จากไป
แต่ดวงใจใช่ลดละพยายาม

แล้ว..ทำไม..ยังร้องเจ้าน้องข้า
ด้วยปัญญาพี่ชายหมายจะห้าม
เสียงร้องร่ำหนักหนาท่าลุกลาม
เกินติดตามน้องยามาเข้านอน

ด้วยหมดทางจึงวิ่งออกนอกกระท่อม
ก้มนบน้อมห่วงหรรบรรจถรณ์
ขอฟ้า ณ ราตรีเถิดวิงวอน
โปรดอาทรให้ข้ามาหยิบยืม

กระต่ายน้อยในจันทราหันมายิ้ม
กระโดดจากแม่พิมพ์เพราะปลาบปลื้ม
เป็นตุ๊กตาให้เด็กน้อยค่อยหลงลืม
ด่ำดื่มห้วงจินตนาการ

เอื้อมเด็ดดาวพราวพรรณราย
มาร้อยสายสะพายนับล้านล้าน
ทอประกายระยิบยับกัปแรมวาร
พาดผ่านประดับไหล่สไบดาว

เคลิบเคลิ้มจนตาปิดสนิทแนบ
มุดอิงแอบอ้อมแขนแสนเหน็บหนาว
ผืนราตรีห่มร่างที่พร่างดาว
ให้เจ้าหญิงของข้าได้ฝันดี

........กะลาสีเบจ (๕ พฤษภาคม ๒๕๕๒)				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟกะลาสีเบจ
Lovings  กะลาสีเบจ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟกะลาสีเบจ
Lovings  กะลาสีเบจ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟกะลาสีเบจ
Lovings  กะลาสีเบจ เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงกะลาสีเบจ