30 เมษายน 2551 04:45 น.

....... ป่าฝน....

กันนาเทวี

Fahmi01.jpg
เหนือม่านหมอกแมกไม้ไพรพงกว้าง
แลสล้างเมฆขาวพราวไสว
ค่อยค่อยเคลื่อนเลื่อนคลุมยอดเขาไกล
ดำมืดไปทุกทิศปิดฟ้างาม

เสียงคำรณร้องครืนลั่นผืนป่า
พสุธาสั่นสะเทือนน่าเกรงขาม
สายฟ้าฟาดปลาบแปลบแลบวับวาม
ทั่วเขตคามร่วงหล่นสายฝนโปรย

หยาดฝนหล่นจากฟ้าป่าชุ่มชื้น
พืชพันธุ์ฟื้นผืนดินเคยแห้งโหย
หยาดละอองน้ำทิพย์สาดสายโรย
ลมพัดโชยสายฝนหล่นเอนเอียง

ป่าต้นน้ำลำธารละหานห้วย
ไหลรวมด้วยธารน้อยซู่ซ่าเสียง
ฝูงส่ำสัตว์ร่ำร้องซร้องสำเนียง
โขดเขาเฉียงไม้พุ่มชะอุ่มใบ

มวลบุปผามาลีหลากสีสัน
หลากหลายพันธุ์ป่าสวยช่วยสดใส
ภู่ผึ้งบินเวียนว่อนร่อนเริงใจ
ภิรมย์ไล้คลึงเคล้าเหล่ามาลี

ธรรมชาติแนวไพรชื่นใจสม
กลิ่นลอยลมคลอเคล้าเร้ากลิ่นสี
รวยระรื่นตื่นตาพายินดี
งามป่านี้สวยใสไร้มายา

ป่าฝนฉ่ำชื่นบานตระการซึ้ง
สุดคำนึงชวนชมร่มพฤกษา
รุกขพันธุ์แลพิลาศสะอาดตา
สมคุณค่าป่าสถานวิมานแมน......

กันนาเทวี
๓๐  เมษายน  ๒๕๕๑




hokpoo.jpg				
28 เมษายน 2551 23:37 น.

. ...รัก.....เพื่อรัก.....

กันนาเทวี

คำคนว่ารักหวานปานน้ำผึ้ง
รักแล้วจึงดึงใจให้ห่วงหวง
บ้างคัดค้านรักขมลมรักลวง
ใครตกบ่วงเสน่หาพาร้าวรอน

จะเชื่อคำคนไหนใครกันเล่า
หากรักเศร้าสุดใจเกินถ่ายถอน
เขาไม่แลรักเฉาเฝ้าอาวรณ์
บ้างรักร้อนแค้นคลั่งดังเผาไฟ

คงมิผิดรักใครใจแน่แน่ว
เมื่อรักแล้วมั่นคงมิหวั่นไหว
ด้วยศรัทธาความดีที่ภายใน
จึงมั่นใจยืนยันมั่นภัคดี

ความรักคือการให้มิใช่หรือ
ใช่การยื้อครอบครองอาจหมองศรี
รักเพื่อรักมอบขวัญชั่วชีวี
ให้เขามีสุขสันต์เท่านั้นพอ

รักรุ่มร้อนหวังไว้มิได้สม
จึงตรอมตรมร้าวรวดปวดใจหนอ
เพ้อพร่ำแต่ฝันใฝ่ให้พะนอ
ทุกข์และท้อขมขื่นไม่ชื่นใจ

รักเพื่อรักพักพิงทิ้งใจเหงา
คอยหยอกเย้าเช่นเพื่อนพาสดใส
ใช่หวังรักร่วมเคียงเพียงอุ่นไอ
แม้นห่างไกลใจชิดสนิททรวง....

กันนาเทวี
๒๘  เมษายน  ๒๕๕๑				
26 เมษายน 2551 19:34 น.

อด อิ่ม หิว

กันนาเทวี

somalian-famine-victims.jpg

ยังมีคนอดอยู่ทุกมุมโลก
วิปโยคทุกข์ยากลำบากหนอ
ยามเราอิ่มเขาอดรันทดนอ
ยากจะขอทานใครต่างไม่มี

เหตุประท้วงเพราะหิวไส้กิ่วร้อง
จำใจต้องก่อการที่บัดสี
เรียกร้องให้รัฐบาลช่วยฉันที
บ้างทุบตีแย่งชิงอาหารกัน

อาหารมีเพียงพอต่อชาวโลก
บริโภคอิ่มได้หากแบ่งสรร
แต่คนรวยรวยล้นไม่แบ่งปัน
ต่างแข่งขันสะสมระดมทุน

มนุษย์หนอไม่รู้พอพวกเศรษฐี
กลวิธีกอบโกยใช้เงินหมุน
ค้าเสรีสารพัดจะกักตุน
เหตุว้าวุ่นอดช่างใครใช่ตัวเรา

บ้างกินโคลนแทนข้าวช่างร้าวรวด
จนเจ็บปวดปานฉะนี้แสนอับเฉา
แม้โคลนที่อยากได้เคยขุดเอา
ตอนนี้เล่าโคลนดีมีราคา

คนเกิดมาบนโลกโชคไม่เท่า
โลกร้อนเร่าเพราะคนกิเลสหนา
ไร้น้ำใจขาดแคลนจิตเมตตา
อนาถหนาช่องว่างระหว่างคน

กันนาเทวี
๒๖  เมษายน  ๒๕๕๑



ข่าวโลกอดอยาก   http://www.biothai.net/news/view.php?id=6103				
25 เมษายน 2551 23:33 น.

นี่คือเหงา.....

กันนาเทวี

huhljk.gif



นี่คือเหงาความจริงที่ได้เจอ
พร่ำละเมอเพ้อครวญหวนไห้หา
เวลาผ่านความรักจำใจลา
ไม่เห็นหน้าหายไปไร้ตัวตน

เคยบ้างไหมไม่มีใครใจสุดเหงา
คล้ายว่างเปล่าเดียวดายในเวหน
จะหันมองทางไหนไร้ผู้คน
ต้องผจญความเหงาเศร้าลำพัง

อยู่คนเดียวรอคอยก็คอยหาย
หมดความหมายหรือใจไร้มนต์ขลัง
เจ็บปวดร้าวหนาวใจเกินประทัง
เปรียบเหมือนดังยาวนานและเงียบงัน

จะอีกนานเท่าไหร่ใจผ่านพ้น
 ความทุกข์ทนหม่นหมองปองใฝ่ฝัน
ทุกค่ำเช้าว้าวุ่นใจจาบัลย์
รู้ไหมฉันไม่มีใครไร้คู่เคียง

เหลือเพียงฉันนานไปใจอ่อนล้า
ไม่มีใครพูดจาและส่งเสียง
นี่แหละเหงาเศร้าใจได้แต่เพียง
เฝ้ามองเมียงหาเขาที่เราคอย

กันนาเทวี
๒๕  เมษายน  ๒๕๕๑


				
23 เมษายน 2551 23:53 น.

ปล่อย

กันนาเทวี

ปล่อยเขาว่าว่าไปไม่ขึ้งโกรธ
ปล่อยเขาโทษทนพอไม่ท้อถอย
ปล่อยเขาเถอะเราใช่คนเลิศลอย
คงต้องปล่อยเข้าใจไปเช่นเคย

ปล่อยเขาเยาะเย้ยหยันตัวปัญหา
ปล่อยเวลาผ่านพ้นทนนิ่งเฉย
ปล่อยดีกว่าใครเขาว่าเราเชย
สุดเอื้อนเอ่ยแก้ตัวเปล่าไม่เข้าการ

ชีวิตคนต่างกันเพศพันธุ์เผ่า
ตัดสินเอาที่กำเนิดหรือถิ่นฐาน
ยิ้มดีกว่ายอมรับด้วยใจเบิกบาน
ประสบการณ์สอนให้ทำใจดี

ชะตาเรารอใครไหนลิขิต
ช่วงชีวิตวันวัยให้หมองศรี
จะสุขเศร้าเพียรชอบประกอบมี
ชั่วหรือดีคงทราบบาปหรือบุญ

ปล่อยตัวตนให้หมดลดกิเลส
ปล่อยสาเหตุแห่งใจที่ว้าวุ่น
เก็บความฝันความดีมาเป็นทุน
ให้ใจอุ่นดีกว่าพาสุขจริง

กันนาเทวี
๒๓  เมษายน  ๒๕๕๑				
ไม่มีข้อความส่งถึงกันนาเทวี