30 สิงหาคม 2551 22:15 น.

ความจริงที่ไม่พูดกัน

มนุษย์เอยไหนเจ้าเฝ้าอวดอ้าง
เหนือทุกอย่างสัพเพเดรัจฉาน
มีสมองเลิศล้ำวิชาการ
เที่ยวรุกรานหมู่สัตว์ตัดวงศ์วาร

สัตว์อยู่ในพงไพรที่ใหญ่กว้าง
จับมาสร้างนิสัยให้อาหาร
ให้พึ่งพาคนนี้ไปชั่วกาล
เป็นแรงงานขังคอกบอกเลี้ยงดู

เขาอยู่ป่าเกิดเองเก่งและกล้า
ไม่เคยมารุกรานที่คนอยู่
เที่ยวไล่ล่าจับมาเป็นทาสตู
สัตว์ใดสู้โหดร้ายทำลายมัน

จนกลายเป็นสัตว์เลี้ยงที่แสนเชื่อง
ไม่รู้เรื่องหากินถิ่นไพรสัณฑ์
ขุนให้อ้วนในกรงปรับปรุงพันธุ์
แล้วนับวันถูกเชือดเลือดกระจาย

ถือตนว่ายิ่งใหญ่ในหล้าโลก
ถือเป็นโชคฉลาดกว่าสัตว์ทั้งหลาย
เที่ยวจับจองป่าเขาโค่นทำลาย
แย่งชิงหมายครอบงำทำเสียดุลย์

ธรรมชาติโลกนี้ที่มีให้
ป่าพงไพรแม่น้ำที่นำหนุน
ทั้งแผ่นดินแผ่นฟ้าที่การุณ
อากาศอุ่นของใครไยแย่งจอง

นั่นของกูนี่ของกูดูเอาเถิด
สัตว์ประเสริฐแย่งกันเป็นเจ้าของ
แล้วแต่เล่ห์เหลี่ยมใครโกยมาครอง
กดขี่ผองหมู่ชนด้วยกลไก

มีอำนาจทำอะไรไม่มีผิด
อภิสิทธิ์เหนือชนทำเฉไฉ
สร้างภาพลวงล่อหลอกให้ติดใจ
สังคมใหม่ทุนนิยมสุขสมดี

ก็เหมือนสัตว์ในป่าจับมาเลี้ยง
ภูมิใจเพียงความสบายในเมืองฝัน
ขายแรงงานเลี้ยงกายไปวันวัน
มนุษย์พันธุ์เลี้ยงง่ายจ่ายเงินตรา

ไม่ถามหาสิทธิ์เสรีที่เคยได้
ไม่ถามไถ่พี่น้องญาติวงศา
ไม่เกี่ยวข้องสังคมจมมายา
ไม่รู้ว่าจะดิ้นไปทำไมกัน....

3219

love

comment

27 สิงหาคม 2551 07:14 น.

++ยากเย็น++

กันนาเทวี

กิเลสคนบำเรอเผลอไม่ได้
จะเปรียบไปหลงผิดคิดเลี้ยงเสือ
เห็นเสือน้อยน่ารักมักจุนเจือ
คอยช่วยเหลือบำรุงมุ่งหวังดี

ยิ่งเติบใหญ่เก่งกล้าน่าชื่นชม
หลงนิยมสุขล้ำในวิถี
เจ้ากิเลสโลภหลงพาเปรมปรีดิ์
ลาภยศมีมากมายได้กอบโกย

ยิ่งได้มายิ่งเพิ่มพูนในความอยาก
แม้กระดากยากจริงยิ่งหิวโหย
ร้อนทุรนบนทางกุหลาบโรย
ดั่งแส้โบยคุณธรรมที่ย้ำเตือน

ในชาตินี้ขอสมัครรักสรรเสิญ
ความเจริญก้าวหน้าหาใดเหมือน
อำนาจมีสั่งได้ให้บิดเบือน
ไม่มีเพื่อนปล่อยไปไม่นำพา

คำคนเตือนให้ฆ่าล่ากิเลส
บอกเป็นเหตุเดือดร้อนนอนผวา
เขาว่าเสือร้ายนักอหังการ์
ยังบูชานิยมชมว่าดี

กิเลสร้ายคล้ายเสือเมื่อเติบใหญ่
คุมไม่ไหวกักกันก็พาลหนี
กำลังใดต้านไหวใครต่อตี
ย่อมย่ำยียากเย็นเห็นแต่ภัย.....

กันนาเทวี
๒๗ สิงหาคม ๒๕๕๑

1372

love

comment

25 สิงหาคม 2551 07:53 น.

เก่าไปใหม่มา

กันนาเทวี



ธรรมดาของเก่าเราบ่นเบื่อ...
ไม่น่าเชื่อเคยเห่อเสียนักหนา ...
พออยู่นานก็เห็นเป็นชินชา 
อนิจจาใจหนอก็เปลี่ยนแปร 

ใช่ความแปลกแตกต่างอย่างที่คิด 
แต่เพราะจิตคนเราตามกระแส 
วันเวลาผ่านไปใจอ่อนแอ 
ของเก่าแพ้ใหม่มางามกว่าเดิม 

........kannazaa....... 

ใช่ว่าเก่า สิ้นงาม ทรามเสน่ห์..
จะโก้เก๋ ของใหม่ ใคร่ขอเสริม 
หากคำนึง ถึงรูปลักษณ์ ชวนชักเติม 
อย่าเหิมเกริม สิ่งใหม่ วิไลตา 

ฉันเป็นคน หนึ่งนั้น นั่นขอบอก 
มิได้หยอก เรื่องจริง ยิ่งหนักหนา 
รักษ์ของเก่า เฝ้าคำนึง ถึงทุกครา 
แม้เวลา เปลี่ยนผัน ข้ามวันคืน 

........เบรฟฮาร์ท........... 

ดีจังเลย เบรฟฮาร์ท ฉลาดคิด...
ในชีวิต บางสิ่ง ไม่อาจฝืน 
จะเก่าแก่ อย่างไร ก็ยั่งยืน 
ไม่อาจขืน แม้เก่า ยิ่งเก๋าดี 

...........kannazaa.......... 

เคยเลี้ยวเลาะ เสาะหา ในสาเหตุ...
ทั้งสังเกต ตัวตน บนวิถี 
แห่งถนน หนทาง บางชีวี 
ก็รู้ที ท่านั้น เพราะฝันไป 

อาจจะคิด ติดพัน ยึดมั่นหรอก 
มันเย้าหยอก บอกเลย คุณเคยไหม? 
อนิจจา หลงกล หมองหม่นใจ 
หากเราไซร้ รู้พอ ก็สุขพลัน 

..........เบรฟฮาร์ท.......... 

ของเก่าดี   มีราคา  อย่าเพิ่งปล่อย
ช่วยโลกหน่อย ร้อนนัก พักความฝัน
รู้พอเพียง  เคียงใจ  ใครสำคัญ
คงสุขสันต์   จริงแท้   แน่นอนเอย.......

............กันนาจ้า..............