29 ธันวาคม 2552 23:39 น.
กันนาเทวี
ใกล้รุ่งแว่วสำเนียงเสียงไก่ขัน
เรียกตะวันรุ่งแรงส่องแสงฉาย
ทอระยับหมอกบางน้ำค้างพราย
มาลีร่ายคลี่กลีบรับกับลมเย็น
ผีเสื้อว่อนร่อนชมดมดอกหญ้า
ละลานตาบานล่อแมลงเห็น
ก่อไฟหุงข้าวปลาคราจำเป็น
บุญบำเพ็ญใส่บาตรพระจะให้พร
กลับบ้านนาป่าดอนตอนเหน็บหนาว
นอนนับดาวสุขใจไพรสิงขร
เสียงธารซ่าซ่านไหลไม่ขาดตอน
ได้หวนย้อนถิ่นแคว้นแดนลำเนา
แสนสุขสมพี่น้องปองญาติมิตร
ล้วนใกล้ชิดไมตรีมิอับเฉา
ต่างตะโกนทักทายต้อนรับเรา
สมที่เฝ้ารับขวัญวันกลับคืน
จะดุ่มเดินแห่งใดใจเพลินพัก
ด้วยความรักอุ่นไอใจเต็มตื่น
คือภาพฝันมิตรดีที่ยั่งยืน
กลับมาฟื้นผืนดินถิ่นดงดอย
ขวัญเจ้าเอยเคยหลบลี้หนีไกลห่าง
ปล่อยนาร้างพงไพรใจล่าถอย
กลับเถิดหนอบ้านนาข้ายังคอย
คืนย้อนรอยประสาบ้านนาเรา..
กันนาเทวี
๒๙ ธันวาคม ๒๕๕๓
27 ธันวาคม 2552 14:59 น.
กันนาเทวี
ที่สุด...ของรักนั้น...
คือยอมได้...ปราศจากเงื่อนไข
ตรงข้าม....ราวฟ้าดิน
มิใช่....แค่อิ่มเอม...
แต่รักมั่น...ห่วงใยเสมอ
ขาดจากกัน....ไม่มี
เป็นเพียงหนึ่ง...ในใจ
รักรักรัก....ไม่ว่าใกล้ไกล
อบอุ่นใจ....คิดถึง
ขอเพียงแค่...ฝันหา
ดวงตาซึ้ง....ส่งมอบมาให้
พร้อมร่วม...ชะตารัก
แม้มากมาย....ขีดกั้น
ใจหลอมแห่งรัก...รวมละลาย
น้ำตา......อั้นสะอื้น
ลิบลิบ....ขอบฟ้าไกล
รักลอยข้าม...เขตแคว้นแดนไป
กอดกระชับ....สัมพันธ์
22 ธันวาคม 2552 08:00 น.
กันนาเทวี
ลูกจ๋าอย่านะอย่า
คิดทำท่าหยิ่งผยอง
นึกว่าเก่งลำพอง
จะครอบครองทุกสิ่งอัน
เงินทองใช่ทั้งหมด
เกียรติยศจะหมองนั่น
ถ้าหากเจ้าใช้มัน
มาหมายมั่นซื้อใจคน
แม้เขาจะจนยาก
สุดลำบากแลสับสน
อย่างมากก็แค่ทน
ใช่อับจนขายตนกิน
รวยจนใช่เรื่องแปลก
แต่แตกแยกสิสูญสิ้น
ชาติเรามีแผ่นดิน
ยังทำกินได้พอเพียง
ฐานะใดก็มีทุกข์
ถ้าติดคุกอย่าเอาเยี่ยง
หลงผิดคิดลำเอียง
เดินข้างเคียงกิเลสมาร
สักวันคงรู้สึก
และสำนึกใกล้ประหาร
โลกนี้จะประจาน
ให้ลูกหลานได้อับอาย
กลับเถิดกลับใจเสีย
อย่าคลอเคลียจนกว่าสาย
ชีวิตก่อนวางวาย
จงสลายไอ้อัตตา...
18 ธันวาคม 2552 21:54 น.
กันนาเทวี
ใบหน้าแย้มแต้มยิ้มจิ้มลิ้มนัก
ช่างน่ารักนุ่มละไมไฉไลหนอ
อยากสนิทชิดใกล้ได้พะนอ
รูปไม่หล่อพ่อไม่รวยใครช่วยที
สาวตาคมผมงามยามเยื้องย่าง
ปากคิ้วคางน่าชมไปทุกที่
ทำไฉนได้เชยชมสมฤดี
ขวัญใจพี่คนงามแม่ทรามเชย
ทั้งเอวองค์กลมกลึงซึ้งทุกส่วน
หน้าน้องนวลขาวพริ้มยิ้มเปิดเผย
เจรจาน่ารักดั่งคุ้นเคย
ราวเยาะเย้ยยั่วยวนป่วนหัวใจ
เพียงสบพักตร์รักเจ้าเฝ้าใฝ่ฝัน
ทุกคืนวันเฝ้าเพ้ออย่างเผลอไผล
น้องนงคราญพี่เพ้อละเมอไป
โปรดเห็นใจพี่ด้วยช่วยเมตตา
จะตามติดชิดใกล้ไม่เหินห่าง
รับใช้นางทุกอย่างพี่อาสา
เพียงสนิทติดตามไม่คลาดคลา
ทุกเวลาตลอดไปใจมั่นคง
โอ้งามแท้..แม่เอยทรามเชยพี่
น้องคนดีพี่คลั่งไคล้และใหลหลง
หากตอบรักพี่นี้ดังจำนง
แม่โฉมยงขอรักเจ้าเท่าชีวา..
17 ธันวาคม 2552 08:29 น.
กันนาเทวี
การแข่งขันวิชาการงานหัตถศิลป์
เราจากถิ่นลำพูนด้วยศักดิ์ศรี
มุ่งหน้าสู่เมืองสี่แควกันด้วยยินดี
ในเวทีระดับภาคเพื่อแข่งพลัน
เหมารถตู้เดินทางตั้งตีสี่
ลาเจ้าแม่จามเทวีไปแข่งขัน
ที่สิบหกธันวากำหนดวัน
ตื่นเต้นกันทั้งพ่อแม่และคุณครู
เดินทางห้าชั่วโมงถึงที่หมาย
ณ ที่ค่ายมีโรงเรียนดูงามหรู
สวนกุหลาบนครสวรรค์นั้นน่าดู
เห็นเขาชูมังกรแล้วร่อนรำ
รายงานตัวเข้าแข่งขันกันแล้วหนอ
ครูเดินปร๋อชมงานกันจนหนำ
ณ สนามกีฬาจนหน้าดำ
ทุกเขตฯนำผลงานมาแสดง
เชียงรายลำพูนตากแพร่น่าน
วิชาการมากมายจากหลายแห่ง
เชียงใหม่ลำปางและกำแพงฯ
เด็กกล้าแกร่งแม่ฮ่องสอนจรมาไกล
นครสวรรค์เจ้าภาพต่างยินดี
เห็นอุทัยธานีช่างสดใส
มีครูเก่งนักเรียนกล้าล้วนร่วมใจ
พิษณุโลกสุโขทัยน่าชื่นชม
เมืองพิจิตรชัยนาทอุตรดิตถ์
พะเยาคิดงานเด่นเน้นเหมาะสม
ต่างแลกเปลี่ยนเรียนรู้สู่สังคม
เพื่อระดมพลังใจไปด้วยกัน
ขอขอบคุณเจ้าภาพช่วยประสาน
ให้เกิดงานดีดีที่สร้างสรรค์
เด็กน้อยได้แสดงฝีมือสารพัน
มีรางวัลเป็นแรงใจในความดี
การศึกษาประสบการณ์เสริมชีวิต
รู้ถูกผิดเสริมค่าชูราศรี
คุณธรรมนำวิชาเลี้ยงชีวี
เปลี่ยนวิถีทางใหม่ให้เรืองรอง
แข่งขันเสร็จเตร็ดเตร่เที่ยวชมบึง
ช่างน่าทึ่งทะเลกว้างตะวันส่อง
เมื่อยามเย็นใกล้ค่ำแสงเรืองรอง
นั่งเรือท่องชมนกกาช่างน่าชม
บอระเพ็ดนามนี้ที่ขานไข
น้ำจืดไยชื่อบึงจึงกลับขม
นกจับคอนใกล้ค่ำฉ่ำเย็นลม
สายน้ำพรมริ้วคลื่นเย็นชื่นทรวง
กลับจากเรือขึ้นรถเมื่อยามค่ำ
รถตู้นำขึ้นเหนือเมื่อดึกล่วง
ผ่านป่าเขาคืนเหย้าเข้ารังรวง
สุดแสนง่วงหลับผล็อยบ้านดอยแดน..
กันนา
16 ธันวาคม 2552
Calendar
Lovers
18 คน เลิฟกันนาเทวี
หน้าส่วนตัว
5199
