30 เมษายน 2552 13:46 น.

หลงยุคทุกข์ใจแท้...

กันนาเทวี

13-02-07_0854-1.jpg

ไดโนเสาร์เต่าล้านปีที่เด็กบอก
เหมือนถูกตอกย้ำเราเศร้าจริงหนอ
ครูหลงยุคสอนมุขเก่าเฝ้าขัดคอ
เลยถูกล้อเป็นยายขายวิชา

ต้องปรับเปลี่ยนแก้ไขให้ทันแล้ว
สอนตามแนวยุคใหม่ใจหรรษา
เป็นผู้ช่วยแนะนำธรรมดา
ให้ค้นคว้าที่อยากรู้ครูสอนคน

สอนวิเคราะห์วิจารณ์อ่านเขียนคิด
สอนชีวิตทักษะอย่าสับสน
วางแผนไว้จัดการชีวิตตน
ให้หลุดพ้นภัยสังคมนิยมทุน

สอนพึ่งตนอดทนจนสำเร็จ
นั่นคือเคล็ดวิชาพาเนื่องหนุน
วิชามารการเมืองเรื่องบาปบุญ
ความอบอุ่นในสังคมชื่นชมกัน

อุดมการณ์สานต่อก่อกอบกิจ
รู้ถูกผิดมโนธรรมกรรมสร้างสรรค์
เด็กรุ่นใหม่สามัคคีพร้อมเพรียงพลัน
ไม่ยึดมั่นหลงตัวตนจนลืมตาย

เด็กวันนี้คือผู้ใหญ่ในวันหน้า
คือผู้กล้ามุ่งหน้าหาความหมาย
คนรุ่นเก่าหลงยุคทุกข์วุ่นวาย
ระวังกายวาจาจิตคิดไตร่ตรอง....

กันนาเทวี
๓๐ เมษายน ๒๕๕๒				
28 เมษายน 2552 23:35 น.

ชีวิต...ไร้สิทธิ์เสรี

กันนาเทวี

ครอบครัวเยอรมัน 500 ดอลลาร์ต่อครอบครัว
HP-Germany.jpg

ครอบครัวในชาด 1 ดอลล่าร์ต่อครอบครัว
HP-Chad.jpg


ความเคยชินชอบกินตามใจปาก
ถูกความอยากลากไปในวิถี
ยั่วเย้าให้อยากได้และอยากมี
เป็นคนที่เด่นดังในสังคม

สังคมใหม่มอมเมาเราหลงบ้า
โฆษณาปลุกเร้าเมาเสพสม
ผูกโซ่ตรวนเงินตราค่านิยม
แสวงชมบริโภคโลกมายา

ถูกจองจำทำงานหาเลี้ยงชีพ
ต้องเร่งรีบขวนขวายไว้ซื้อหา
ติดนิสัยเสเพลเที่ยวเฮฮา
ทั้งเหล้ายาดื่มกินจนชินเคย

ชีวิตจึงถูกครอบงำตามใจอยาก
คนโดยมากไร้เสรีมิอาจเฉย
สารพัดบ้านรถราน่าชมเชย
ต้องสังเวยชั่วชีวิตติดทางตัน

ปล่อยคืนวันผันไปอย่างไร้ค่า
ชีวิตคนเกิดมามิสร้างสรรค์
กินดื่มเสพอร่อยลิ้นไปวันวัน
สารพันล้วนต้นตอก่อพิษภัย

ไร้เสรีไม่รู้พอบริโภค
มนุษย์โลกติดอบายคล้ายสวรรค์
ถึงยุคเสื่อมคนดีถูกกีดกัน
คนชั่วนั้นรุ่งเรืองเมืองวุ่นวาย

กันนาเทวี
๒๘ เมษายน ๒๕๕๒				
27 เมษายน 2552 22:55 น.

ห่วงหาอาวรณ์

กันนาเทวี

412255021191.jpg



สุขเหมือนฝันวันก่อนย้อนวันเก่า
สุขยามเราชิดใกล้ในไพรกว้าง
ป่าดั่งม่านฟ้าสูงไม้ยูงยาง
เคยเคียงข้างท่องไปใจคะนึง

เย็นลมหนาวราวไพรจำไออุ่น
รักละมุนยามไกลใจคิดถึง
ยังห่วงหาอาวรณ์นอนรำพึง
คิดซาบซึ้งมิวายคล้ายวันวาน

หยาดน้ำค้างเยียบเย็นเป็นหยดใส
หยาดน้ำใจเราสองปองประสาน
สัญญารักจริงใจไว้เนานาน
แม้แต่กาลเลยล่วงห่วงเช่นเดิม

คิดถึงเอยคิดถึงซึ้งซ่านจิต
โอ้มิ่งมิตรจำได้ไหมในวันเริ่ม
บอกใจรักที่ก่อยิ่งต่อเติม
รักยิ่งเพิ่มห่วงใยห่างไกลตา

ฟ้ายามนี้ฝนฉ่ำพรำชุ่มชื่น
วันและคืนเลยล่วงยังห่วงหา
อาจหนาวเหน็บเจ็บไข้ในนิทรา
ส่งใจมาดูแลแม้ห่างกาย

อาวรณ์รักจักฝันถึงวันใหม่
เมื่อดวงใจใกล้ชิดมิห่างหาย
ฟ้าสวยสดเมฆงามยามฝนกราย
รักที่หมายคงมั่นนิรันดร....

กันนาเทวี
๒๗ เมษายน ๒๕๕๒


421876482000lg0.jpg1x1_trans.gif				
26 เมษายน 2552 18:13 น.

แยกทำไมไทยเหมือนกัน

กันนาเทวี

thailandflag.jpg

เมื่อคนมากหลากหลายกระจายอยู่
เพื่อต่อสู้สิทธิตนต่างขวนขวาย
เพื่ออยู่รอดปลอดภัยทั้งใจกาย
มีกฏหมายคุ้มครองผองประชา

สังคมดีไม่มีขายต้องร่วมสร้าง
ปูแนวทางขจัดตัดปัญหา
หากช่วยกันเสริมสร้างทางปัญญา
ให้ประชารู้ผิดชอบประกอบการ

เขาสัญญาว่าจะให้พึงได้คิด
เขาเป็นมิตรญาติเราเขากล้าหาญ
เขาปกป้องผู้อ่อนแอจากคนพาล
เขาทำงานเพื่อใครดูให้ดี

หนทางไกลพิสูจน์ม้าที่กล้าแกร่ง
คนจะแข่งด้วยเวลาและศักดิ์ศรี
รักษาสัจจ์ซื่อตรงคงวจี
มิย่ำยีมุ่งร้ายขายแผ่นดิน

อย่าคิดแยกแตกฝ่ายหมายชนะ
ควรลดละถ้อยวจีที่ติฉิน
กล่าวอาฆาตมาดร้ายได้ยลยิน
คนต่างถิ่นเขาประณามเหยียดหยามเรา

ร่วมธำรงชาติไทยให้คงมั่น
ร่วมใจกันขจัดช่วยปัดเป่า
อย่ายุแยกแบ่งฝ่ายรบราเอา
อย่ามัวเมาทิฐิดื้อยื้อแย่งดี

แยกทำไมไทยเอ๋ยเคยสงบ
ฤๅจะจบสิ้นชาติขาดวิถี
จึงรบราฆ่าฟันบั่นชีวี
ใช้วิธีรุนแรงแก่งแย่งกัน...

กันนาเทวี
๒๖  เมษายน  ๒๕๕๒				
24 เมษายน 2552 20:27 น.

สาวบ้านนายังคอย

กันนาเทวี

ฝากเพลงตามลมหวนใคร่ครวญถึง
ใครคนหนึ่งรักกันมากฝากใจหมาย
ลาจากน้องลับตาแต่ปีกลาย
ด้วยโชคร้ายนาแล้งข้าวแห้งตาย

ไปทำงานกรุงไกลใจแสนห่วง
กลางเมืองหลวงแสงสีที่เฉิดฉาย
อาจหลงคำหว่านล้อมยามเดียวดาย
เขาลวงชายล่อหลอกปอกเอาเงิน

เมื่อฝนมานาข้าวเขาหว่านไถ
จดหมายไปบอกพี่มาอย่าห่างเหิน
สุดฟ้าไกลหนทางห่างเหลือเกิน
พี่มัวเพลินอยู่ไหนไยไม่มา

คิดถึงพี่คนดีที่ลาจาก
คิดถึงมากใจเราเศร้านักหนา
คงลืมแล้วรักมั่นเคยสัญญา
ที่กระท่อมปลายนาข้ายังคอย

ตะแบกบานสีม่วงร่วงเต็มพื้น
นับวันคืนรอพี่อย่างเหงาหงอย
พี่คงลืมสาวนาคนป่าดอย
ใจเหม่อลอยที่ท้องนาสุดฟ้าไกล

ข้าวคอยฝนคนคอยรักมักหม่นหมอง
ทุ่งรวงทองรอเคียวเกี่ยวข้าวใหม่
ปีนี้นาขาดคนเกี่ยวข้างใจ
รอเมื่อไหร่พี่กลับนามาเกี่ยวรวง..

กันนาเทวี
๒๔ เมษายน ๒๕๕๒

585-6.jpg				
ไม่มีข้อความส่งถึงกันนาเทวี