20 พฤศจิกายน 2554 07:42 น.

บอกซ้ำให้จำได้

กันนาเทวี

จะพูดพร่ำซ้ำซ้ำให้จำได้
หากเธอไซร้ลืมหลงส่งใจหา
จะเฉยนิ่งเช่นไรไม่นำพา
เข้าใจว่าความจำสั้นไม่หวั่นใจ

ก็คิดถึงทุกนาทีที่ใจเหงา
รักหรือเปล่านึกถามตามสงสัย
ก็รู้แน่นอกจากเธอไม่มีใคร
ถามเมื่อไหร่ก็ยังย้ำที่คำเดิม


ไม่เคยกลัวร้อนหนาวร้าวใจหนัก
ขอเพียงรักอุ่นใจได้ซ่อมเสริม
แค่ได้รักสักนิดคิดต่อเติม
จะต้องเริ่มกี่ครั้งคราไม่อาทร


จะไม่ท้อขอบอกซ้ำย้ำเสมอ
หากว่าเธอลืมหลงคงสังหรณ์
ยังมีใครไกลห่างห่วงอาวรณ์
ข่มตานอนไม่หลับนับเวลา


คำหวานหว่านเคยให้ลืมไปหมด
น้ำคำรดชื่นใจให้ผวา
บทกวีที่ร้อยรสพจนา
บอกกี่คราก็ได้เพื่อให้จำ

ขอกล่าวย้ำด้วยน้ำตาพร่ารินไหล
บอกเธอใหม่ทุกเวลาคราเช้าค่ำ
บ่ายเย็นดึกนึกออกบอกอีกคำ
บอกซ้ำซ้ำแม้เธอลืมไม่ปลื้มเลย....ก็ตาม..				
16 พฤศจิกายน 2554 10:13 น.

ทุกข์ทำไม

กันนาเทวี

SKT001.JPG

ฟ้ายังเปลี่ยนสีที่แจ่มจ้า
ในบางคราหม่นมัวสลัวหมอง
อดีตผ่านพ้นไปให้ตริตรอง
อย่าลำพองตนว่าข้าแน่จริง

เชื่อว่ากรรมชั่วดีนั้นมีผล
ไม่อาจพ้นจากวังวนบนทุกสิ่ง
ที่กระทำเอาไว้ให้ประวิง
ล้วนอ้างอิงผลกรรมกระทำมา

กับกิเลสอบายพาพ่ายแพ้
ความเปลี่ยนแปรผันผวนควรศึกษา
เกิดวิกฤตพิษแผลแก้ทันตา
ด้วยปัญญาฝึกฝนทนทุกทาง

บางคราสุขบางคราเศร้าไม่เนานิ่ง
ใครติติงท้วงเตือนอย่าเชือนห่าง
จงพินิจพิศดูรู้ปลดวาง
ให้อยู่อย่างใช้สติมิมัวเมา

ฟังเสียงธรรมนำมาซึ่งผาสุข
จะทนทุกข์ไปไยใจขลาดเขลา
ตนพึ่งตนไม่มีใครอย่าใจเบา
ให้บรรเทาทุกข์ท้นด้วยตนเอง

ยิ้มดีกว่าแม้ปร่าปวดรวดร้าวนัก
ยิ้มด้วยรักเข้าใจใช่ปัญหา
ยิ้มสู้โลกวกวนปนน้ำตา
ยิ้มแม้ว่าหวั่นไหวไม่หวาดกลัว....				
ไม่มีข้อความส่งถึงกันนาเทวี