ใต้ฟ้าพราวดาวพร่างกระจ่างฟ้า ก่อนนิทราแสนเหงาเศร้าจริงหนอ คิดถึงคนเคยใกล้ได้พะนอ ยังเฝ้ารอเฝ้าฝันทุกวันคืน คิดถึงกันบ้างไหมใจผวา อยากพูดจาเห็นหน้าพาใจชื่น อยู่ที่นี่หนาวจนทนกล้ำกลืน ลืมตาตื่นภาพฝันนั้นยังจำ ยามฟ้าครวญฝนมาพาใจป่วน หัวใจครวญหนาวอุราฟ้าชุ่มฉ่ำ ได้แต่รอเรียงถ้อยร้อยลำนำ วอนเว้าคำฝากไปใจคนคอย หนาวจับจิตคิดหวังรอฟังหา ส่งข่าวมาถึงบ้างช่างเหงาหงอย คนทางนี้หวั่นรักจักเลื่อนลอย ตะวันคล้อยลับทิวเขาสุดเศร้าใจหนาว...เหลือเกินคนดีสุดที่รัก หัวใจปักรักเธอมั่นไม่หวั่นไหว ยามลาไกลรอเธอเพัอเพลงไพร ส่งรักไปออดอ้อนวอนตามลม ใต้ฟ้าพราวดาวลอยคล้อยลงต่ำ น้ำค้างพรำเยือนหล้าพาขื่นขม ร้อยคำรักเรียงถ้อยคอยชื่นชม หวังสุขสมสองเราคงเข้าใจ
เหลือเพียงตอรอวันที่ผันเปลี่ยน กาลหมุนเวียนผุพังหวังใดหมาย อดีตล่วงลาลับฤๅกลับกลาย ผ่านดังสายลมผ่านธารล่องเลย ถักเกลียวรักร้อยใจมาลัยหอม ดั่งถนอมพร้อมเพรียงเคียงเขนย จำใจจากพรากลาชาเฉยเมย ที่คุ้นเคยเริงรื่นขมขื่นใน รักลางเลือนเตือนย้ำคำให้คิด ที่สนิทห่วงหาเคยปราศรัย ใคร่อิงแอบแนบนวลรัญจวนใจ ถอดถอนไกลใยสวาทตัดขาดรอน ห้วงภวังค์ครั้งหนึ่งตรึงตราจิต คนไร้สิทธิ์ถักทอพ้ออักษร ดั่งคนบ้าว้าวุ่นกรุ่นอาวรณ์ คำอาทรสิ่นไร้ใจวังเวง เป็นแค่ฝันผ่านไปใจกางกั้น ใช่ใครนั้นตั้งใจใคร่ข่มเหง คีตกานท์ทำนองร้องบรรเลง จึงเป็นเพลงรักหวานซ่านซึ้งทรวง เหลือเพียงตอรอวันผุพังกร่อน ผ่านขั้นตอนชีวิตหลงติดบ่วง อดีตลาลับไปไม่ถามทวง เก็บฝันช่วงสดใสไว้ลำพัง....
ทำไมใจคนเราถึงเขลานัก
ทำไมจึงหวังรักจากใจเขา
ทำไมต้องน้อยใจไยมัวเมา
ทำไมเศร้าหลั่งน้ำตาสุดอาลัย
ทำไมไม่เข้มแข็งไม่แกร่งกล้า
ทำไมต้องอ่อนล้าและหวั่นไหว
ทำไมจึงยังมีภาพในใจ
ทำไมตัดเยื่อใยไม่ขาดเลย
ทำไมหนอหลงใหลไปติดข้อง
ทำไมต้องมีน้ำตาเขาชาเฉย
ทำไมเมื่อไหร่จักคุ้นเคย
ทำไมถึงไม่เอ่ยคำอำลา
ทำไมหนาหาเรื่องเปลืองความคิด
ทำไมจิตวิตกเสียนักหนา
ทำไมไม่รักตนทนด้านชา
ทำไมหน้าแตกยับกลับยิ้มยวน
ทำไมยอมเป็นทาสอนาถแท้
ทำไมแย่คิดถึงจึงรอหวน
ทำไมต้องปกป้องถนอมนวล
ทำไมป่วนปวดตามยามเขาตรม
กับคำถามทำไมคงไขแจ้ง
กับนิยามแห่งใจไยสุขสม
กับรักที่ยิ่งใหญ่ใช่หลงลม
ด้วยชื่นชมลูกน้อยข้อยเกิดมา
คุณดูแลใจแม่หรือยัง?
วันนี้โทรหาท่านหรือยัง?
หญิงหนึ่งที่รักและห่วงใยเราที่สุด ทำไม??
ปล่อยแม่เหงา...เศร้า...ทำไมๆๆ???
สมญาไทยเคยได้ขานนามเมืองสยามดินแดนแห่งรอยยิ้มมิตรไมตรีเสรีล้วนเต็มอิ่มหน้างามพริ้มปริ่มด้วยธารน้ำใจเมื่อกาลแปรเปลี่ยนเวียนมาพัฒนาทั่วแดนก้าวทันสมัยต่างดิ้นรนต่างคนวิ่งคว้าไขว่ศิวิไลซ์ปลุกคนมากปรารถนาสังคมเรียบง่ายสงบสุขงดงามแปรสู่ความวุ่นวายต้องฟันฝ่าอุปสรรคมวลความเครียดนานากร่อนชีวายิ้มเปื้อนหน้าหายไปค.คนขึงขังจริงจังกับอนาคตไหนจะผ่อนรถบ้านช่องโตใหญ่มือถือติดต่อลูกขอมอเตอร์ไซด์จะเอาไปขี่ซิ่งวิ่งแข่งรอบเมืองธรรมชาติถูกปล้นพร้อมรอยยิ้มเคยเต็มอิ่มสมบูรณ์พูนฟูเฟื่องสังคมเจริญทางสะดวกดูรุ่งเรืองแต่ทุกเรื่องทุกถิ่นจำดิ้นรนรอยยิ้มสัญลักษณ์ชี้บ่งสุขโดนรานรุกทุกพื้นที่ต่างขัดสนศีลธรรมไม่กลับมาพาอับจนน้ำใจคนแห้งไปไม่เหมือนเดิม..
ด้วยวิถึชีวิตอันรีบเร่ง ลืมตนเองมัวหาแต่ทรัพย์สิน ลืมคืนวันลืมนอนและลืมกิน จึงขาดวิ่นสุขแท้แค่ใจพอ ห่วงชีวิตห่วงตนห่วงคนอื่น กลัวขมขื่นยากจนโอ้คนหนอ หาแต่เงินหวังรวยล้นคนยกยอ ต่างวิ่งห้อวุ่นวายหมายเงินตรา ไขว่คว้าตะกายดาวพราวพร่างฟ้า ลืมมองมาใกล้ตนดิ้นรนหา ถมไม่เต็มความอยากมากนานา ต่างไล่ล่าทุกวิธีที่คิดปอง เพราะมีเรามีเขาเหล่าสมมุติ จึงเยื้อยุดต่อตีเป็นเจ้าของ บ้างเหนือชั้นเอาเปรียบเทียบลำพอง ต่างขัดข้องเคืองใจไฟโลกีย์ ลองลดราวาศอกหัดฟอกจิต มองชีวิตใคร่ครวญให้ถ้วนถี่ จะร่ำรวยเพียงใดหากไม่ดี ใช่จะมีสุขสงบพบเย็นใจ ด้วยวิถีชีวิตคิดละโมบ รักหลงโลภมืดมนไม่สดใส หยุดสักนิดคิดตรองของของใคร หากตายไปแม้ตัวเราเขายังเมิน..
Calendar
Lovers
18 คน เลิฟกันนาเทวี
Lovings
กันนาเทวี เลิฟ 3 คน
หน้าส่วนตัว
2957
