12 เมษายน 2548 12:47 น.
กานิเมด
เมื่อไรนะ จะพบ จะสมหวัง
ให้เมื่อนดัง ใจที่คิด และนึกฝัน
รอมานาน เจ็บมามาก นั่งนับวัน
ตั้งแต่จันทร์ ยันอาทิตย์ ยังไม่มี
ใช่นะ ชีวิต คือชีวิต
อย่ามัว ยึดติด ความผิดหวัง
และอย่ามัว นั่งรอ คืนและวัน
จงมีฝัน ที่มีค่า และลงมือ
9 เมษายน 2548 20:51 น.
กานิเมด
ไม่มีคำ...ว่าสูง...สุดแสนไกล
เพราะว่าใจ..ยังเป็นใจ..อยู่เสมอ
คนทุกคน...ยังเป็นคน...เหมือนกับเธอ
อยู่บนโลก...ที่พบเจอ..เหมือนเหมือนกัน
อย่าเพิ่งท้อ...ไม่มี..ใครสูงส่ง
วันหนึ่งคง...เป็นผง....เป็นเพียงฝัน
ถ้าไม่เอื้อม...มือออกไป...เพื่อพบกัน
ไม่มีวัน...ที่ฝัน...จะเป็นจริง
8 เมษายน 2548 23:31 น.
กานิเมด
เที่ยงคืนนี้....โทรดีไหม
หรือเขา..จะมีใคร...คอยห่วงหา
โทรหาเขา...สายไม่ว่าง...เศร้าเหลือคณา
เราคงไม่...มีค่า....เหมือนอีกคน
8 เมษายน 2548 18:56 น.
กานิเมด
ทำอะไรคิดยังไงก็ตัวฉัน
อยากจะฝันอยากจะเพ้อตามประสา
ตัวฉันจะเป็นฉันที่ผ่านมา
อย่ามาว่าอย่ามาเปลี่ยนแปลงอะไร
ชีวิต การกระทำ และความคิด
แม้ถูกผิดแบกรับตัวเองไหว
เราลิขิตตัวตนให้เป็นไป
จะดีชั่วอย่างไรอยู่ที่ตัวเรา
8 เมษายน 2548 18:48 น.
กานิเมด
เธอเอาหัวใจเธอมาแลก
หัวใจแตกสลายไม่มีเหลือ
หัวใจที่มีไม้พายแต่ไร้เรือ
แม้จะเถืออย่างไรคงไม่ไป
ฉันให้มันกับเธอไม่ได้หรอก
ให้ฉันบอกสักกี่หนก็ยังไหว
เพราะมันไร้ค่าเหลือเกินน่ะหัวใจ
คงให้ใครอีกไม่ได้แม้แต่เธอ
หน้าส่วนตัว
1549
