14 สิงหาคม 2548 21:10 น.
กุ้งถุงทอง
ซึง(ดีด)
เป็นโคลงกลบท ชื่อโคลงสกัดแคร่
ดีดดึงซึงสี่เส้น...................สายดีด
เฟ้นเล่นตามจารีต............อย่างเฟ้น
เสนาะหาสิ่งกั้นกีด.............ความเสนาะ ไว้นา
ยินเรียบงามซ่อนเร้น........ย่อมแจ้งยามยิน
สะล้อ(สี)
เป็นโคลงกลบท ชื่อวัวพันหลัก
ราตรีสีสะล้อ......................หล่อโสต
โสตรับเสียงอุโฆษ.............แจ่มแจ้ง
แจ้งจึงย่อมปรานโปรด......เริงรื่น รับรส
รื่นรสหมดข้อแย้ง..............ตกใต้ใหลหลง
เกราะ(ตี)
ตบเกราะเสนาะเพี้ยง............เสียงสวรรค์
เสียงแทรกโสตรังสรรค์.........เสกสร้าง
ไพเราะดั่งคนธรรพ์...............ลองเล่น
แม้รับฟังชั่วค้าง.....................ค่ำแจ้งจรุงใจ
ขลุ่ย(เป่า)
เป็นโคลงกลบท ชื่อสารถีขับรถ
จบปากเป่าขลุ่ยขึ้น................ขับเสียง สู่ลำ
เสียงขับรับเรียบเรียง...........บ่เพี้ยน
เพี้ยนบ่ก่อสำเนียง...............สุดเสนาะ
เสนาะสุดหยุดโสตเฮี้ยน.......สงบยั้งฟังเพลง
2 ธันวาคม 2547 12:31 น.
กุ้งถุงทอง
ปล. หนึ่ง ประกาศความคิดถึงให้กึกก้อง
ปล. สอง หัวใจร่ำร้องไถ่ถาม
ปล. สาม ฝันถึงยามอยู่ต่างที่
ปล. สี่ อยากขอบคุณที่เข้าใจกันเสมอมา
ปล. ห้า จะว่ากันมั้ยถ้ารักเธอเข้าเต็มอก
ปล. หก ตกลงจะรักซะให้เข็ด
ปล. เจ็ด สูตรสำเร็จถ้าผมเป็นไข้ใจอยากให้คุณเป็นแพทย์
ปล. แปด ขอเป็นแฝดคู่ใจไม่ให้เธอเหงา
ปล. เก้า ยามคุณเศร้าผมจะมาหาแม้จะอยู่ห่างไกลลับลิบ
ปล. สิบ ขอหยิบความรักของเราสองมาเล่าให้โลกได้รับรู้
....ว่าเราจะอยู่คู่กันตลอดไป
แม้ทั้งหมดนี้ไม่อาจบรรยายความรู้สึกรักคุณจากก้นบึ้งของหัวใจได้ แต่ขอให้รู้ไว้อย่าง ว่ากลอนบทนี้มาจากใจใช่สมอง
I love you with my heart
and not love you with my mind
1 พฤษภาคม 2547 02:26 น.
กุ้งถุงทอง
ทุ่งหญ้าเตียนเลี่ยนโล่งห้องโถงป่า
มีศาลารอคนมาคลายผ่อน
มีลานกว้างถางไว้เป็นที่ดอน
เหมาะจะนอนพักผ่อนหย่อนอุรา
ต้นไทรใหญ่โน้มใบมาบังแสง
แดดรุนแรงแค่ไหนไม่หนักหนา
หลับเถิดหลับให้สบายตรงชายคา
อิงใบหญ้าหนุนนอนตอนเที่ยงวัน
เสียงนกเขาขับขานสนานก้อง
เป็นทำนองคล้องป่าพาสุขสันต์
เป็นทำนองก้องหล้าค่านิรันดร์
เป็นรางวัลให้แก่ แรงงานไทย
ลมเรื่อยลิ่วผิวพัดผ่านยอดหญ้า
ดูงามตาน่าระรื่นผืนหญ้าไหว
เขียวขจีสีสนามงามจับใจ
ทั่วแดนไพรร่มรื่นน่าชื่นชม
พักเถอะครับคุณเหนื่อยมามากนัก
ขอหยุดพักสักนิดจิตสุขสม
ให้ใจกายถึงคราอาภิรมณ์
ที่ระทมระทอดไว้อย่าให้พาน
ขอคุณพระบันดาลดลพ้นความทุกข์
ให้มีสุขสมหวังตั้งหลักฐาน
ให้เลื่อนขั้นเลื่อนชั้นทุกวันวาร
ให้สำราญกายใจไร้โรคา
30 เมษายน 2547 12:26 น.
กุ้งถุงทอง
หากมนุษย์เข้าห้ำหั่น
ฆ่าฟันกันอย่างเลือดเย็น
เมื่อนั้นคงเฉกเช่น
เดรัจฉานพาลกระทำ !!
เสียงปืนผาไล่ต้อน ปุถุชน
หมดซึ่งความเป็นคน แปดเปื้อน
ฤๅคงเพราะมารปน แฝงร่าง
หมดสิทธิ์ครวญโอดเอื้อน อย่าได้สังหาร
เปรี้ยงปร้างปืนผาต้อน ต่างเดือดร้อนกันถ้วนทั่ว
ลูกเด็กเล็กแดงกลัว ร้องสะอื้นคืนญาติมา
เขาคงหมดธรรมะ ถึงได้ละเลยน้ำตา
ญาติตายคร่ำครวญหา แต่ข้าไม่รู้ใยดี
ฤๅเป็นเพราะมารปน เปื้อนกมลจนมิดที่
ฤๅฤทธิ์พวกผิดผี เงินฟาดหน้าใช้ฆ่าคน
คนไม่มีความผิด ก็โดนริดรอนเหตุผล
พวกเราปุถุชน หมดสิทธิ์ร่ำคร่ำขอชีพ
29 เมษายน 2547 20:26 น.
กุ้งถุงทอง
ไหนเล่าไหนใครว่า
กาลเวลาจะลบล้างเรื่องราวที่ไม่อาจฝืน
เช่นความรักของเราที่ไม่อาจหวนคืน
กาลเวลาเดินระรื่น ผ่านความขื่นขมตรมใจของเรา
ไหนเล่าไหนใครเคยบอกว่า
เมื่อวันใหม่เข้ามาเราก็จะลืมวันเก่า
แต่ทำไม ยิ่งวันใหม่ ต่อไป ต่อไป ใจยิ่งเศร้า
ความรักเผาร้อนจิต ยิ่งคิด ยิ่งปวดใจ
ไหนเล่าไหนก็เขาบอก
รักลวงหลอกเป็นเพียงมายาหาเจ็บไม่
แล้วทำไมตอนนี้ความรักบาดลึกถึงข้างใน
จนน้ำตาหลั่งไหลออกมาไม่รู้ตัว
หน้าส่วนตัว
3614
