26 เมษายน 2549 00:45 น.

::แลดาว::



๏     ดาวรายในค่ำนี้...............งามเหลือ
       ใจห่อนมีขุกเจือ............แต่น้อย
       อันบังบดเป็นเบือ........เมฆห่าง  แลเฮย
       ยลหมู่ดาวพร่างพร้อย..อิ่มเอื้ออวยถวิล

๏     เรียมยินหรีดหริ่งร้อง.........ราวเหริง
       ฟังกล่อมกมลบันเทิง....เยี่ยมแท้
       ดวงมาลย์ซ่านสะเริง.....ราวอิ่ม ทิพย์นอ
       ชลอรุ่งเอมอกแล้........อย่าเร้นราหาย

๏    ดาวรายเรียมรื่นซึ้ง................ทรวงแสน
       ใจห่างอย่างเขตแวน.........เวี่ยว้าง
       คืนวันหวั่นขอบแมน........ไกลห่าง กันฮา
       ดาวห่อนดาลอกคว้าง.......ค่ำนี้คลายหมอง

839

love

comment

24 เมษายน 2549 20:48 น.

::ล้มลุกคลุกคลาน::

ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์

สหาย..
เราเองล้มไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบ
คลุกคลานอยู่ตลอดเวลาแห่งช่วงชีวิต
ทุกครั้งที่ล้ม
เราไม่เคยหลั่งน้ำตา
และเราไม่เคยคิดว่าพ่ายแพ้

มันคือสภาพการณ์ที่เราจัดการมันได้น้อยไปเท่านั้นเอง

ก็อะไรสามารถอยู่ในอาณัติของเราได้จริง ๆ

และมีอะไรจริง ๆ ที่เราสามารถกำหนดเอาเองได้
จากกำลังเงิน อิทธิพล หรือเล่ห์ของเรา

มันเป็นเพียงบางสิ่งอย่าง
มันไม่ใช่ทั้งหมด

ก็เมื่อเรารู้เช่นนั้น
เราจักร่ำไห้ หรือหลั่งน้ำตาทำไม

เราลุกขึ้นใหม่ทุกครั้ง

เราไม่ย่ำย้ำรอยเดิมเลย

ถ้าจะยอมเป็นทาสของการเปรียบเทียบ
ก็ลองเปรียบดูเถิด

เราด้อยกว่าสหายในทุกทาง

แต่เราไม่เคยตัดพ้อความแร้นแค้นของชีวิต
ด้วยความทุกข์ระทมขมขื่นเลย

เราผ่านและยิ้มให้มันเสมอ

1324

love

comment

21 เมษายน 2549 06:21 น.

::ยั่วอายุ::

ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์

๏  ทบรอยอันย่นแล้ว................นอหนัง
     ผิวผ่องกลายกร้านดัง.........ผื่นด้าน
     คำชมกร่อนเป็นชัง..........ชอบเปลี่ยน ฤาเฮย
     บางสิ่งทวนขื่นต้าน.........ห่อนเอื้อวงฝัน

๏   ตะวันจันทร์แต่งให้..............ฤาหือ
      อันแจ่ม บ กระพือ.............เผื่ออ้าง
      อันมัวเร่ง ระบือ..............โดยห่อน โรยแฮ
      วนหวั่นเวียนอ้างว้าง.....หน่วงช้ำเนืองเฉา 

๏   โอเราคงยิ่งล้า.......................ทรวงหลอน
      ขวบขุกหนึ่งอาภรณ์............ห่มหุ้ม
      ขวบฝันกี่ขวบหอน..........โหยอยู่  นอ-ฮา
      ไกลฝั่ง? ใยโอดกลุ้ม.....ตลิ่งใกล้ครืนแขยง ๚

976

love

comment

19 เมษายน 2549 23:15 น.