24 เมษายน 2547 21:09 น.
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
ผมมีงานยาวๆให้อ่าน
ที่โพสต์ไว้แล้วก็มี
มาจากดาวดวงอื่น
ฯลฯ
ในนามก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์ครับ
และชุดใหม่ที่จะลงให้อ่านคือ
รับขวัญลมตะวัน( บทแรกของรำลึกความจน)
ถ้าชอบงานยาว ๆ เป็นตอน ๆ
ขอเชิญติดตามนะครับ
หวังว่าคงไม่เก็บค่าโฆษณา
สวัสดีครับ
18 เมษายน 2547 20:50 น.
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
ผมเป็นพุทธศานิกชน
แสดงตนเป็นพุทธมามกะ
เห็นวัตรปฏิบัติเช่นที่หม่อมจุ้นประพฤติอยู่
มิควรมิชอบ
ผมขอแสดงตนในฐานะพุทธบริษัท
มีส่วนในศาสนานี้ด้วย
ขอหม่อมจุ้นตรองด้วยเถิด
ว่าควรไหมที่จะเพ้ออย่างชนสามัญ
ผู้ไม่อยู่ในไตรจีวร
เอาธรรมะมาโปรดเหล่าชน
ผู้มีผงธุลีในตาให้เขาได้รับรสของธรรม
จะดีกว่าไหม
ด้วยความนอบน้อม
ต่อพระอริยสงฆ์
ผู้เป็นเนื้อนาบุญของโลก
ไม่มีนาบุญอื่นยิ่งกว่า
18 เมษายน 2547 20:27 น.
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
ผมเป็นพุทธศานิกชน
แสดงตนเป็นพุทธมามกะ
เห็นวัตรปฏิบัติเช่นที่หม่อมจุ้นประพฤติอยู่
มิควรมิชอบ
ผมขอแสดงตนในฐานะพุทธบริษัท
มีส่วนในศาสนานี้ด้วย
ขอหม่อมจุ้นตรองด้วยเถิด
ว่าควรไหมที่จะเพ้ออย่างชนสามัญ
ผู้ไม่อยู่ในไตรจีวร
เอาธรรมะมาโปรดเหล่าชน
ผู้มีผงธุลีในตาให้เขาได้รับรสของธรรม
จะดีกว่าไหม
ด้วยความนอบน้อม
ต่อพระอริยสงฆ์
ผู้เป็นเนื้อนาบุญของโลก
ไม่มีนาบุญอื่นยิ่งกว่า
15 เมษายน 2547 21:39 น.
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
จากบ้านย่านนาสู่ป่าอ้อย
ไปขายแรงเอาเงินร้อยไว้ต่อฝัน
หมายเก็บทองเต็มไถ่ไปแต่งกัน
เธอก็คงรอวันอันชื่นชวน
ว่าโอ้หนอเงินทองของหายาก
กายลำบนทนลำบากใจปั่นป่วน
บางครั้งเขาโกงค่าจ้างต้องนั่งครวญ
คิดถึงแต่แม่ลำดวน ณ แดนไกล
จากมัญจาไปหากินที่เมืองกาญจน์
คิดฮอดเจ้าเยาวมาลย์สองแก้มใส
รออ้ายหน่อยเดอหล้าชบาไพร
มีเงินหมื่นจะคืนไปหาคนดี
คมใบอ้อยร้อยใบให้รอยแผล
บ่รู้สึกย่ำแย่ในทุกที่
เพราะความฝันที่หวังนั้นยังมี
เจ็บเล็กน้อยบ่ยอมหนีไปหนใด
หวั่นแต่เจ้าเป็นอ้อยตาลหว่านเสน่ห์
ให้มดหลงเหลี่ยมเล่ห์แล้วเฉไฉ
มีคนอื่นเคียงข้างทุกทางไป
แล้วปล่อยตัวตามหัวใจทำไม่รู้
ลมตีนป่าคำนี้หวิววี่อีก
แมลงปีกแข็งกรีดสำเนียงขู่
ว่าไกลแล้วไปแล้วขวัญพธู
นิ่งแล้วนึกน้ำตาพรูคืนเงียบงัน
สู้กรำงานเก็บออมถนอมทรัพย์
หมายจะกลับบ่ยอมให้ใครเห็นขัน
เมื่อมีเงินจึงกลับไปไม่ช้าพลัน
อกจาบัลย์เธอปันใจไปตั้งนาน
จึงพลัดบ้านย่านนาคืนป่าเขา
เกิดเป็นชายโง่เง่าอายชาวบ้าน
เงินที่เก็บจากหยาดเหงื่อเพื่อแต่งงาน
จะแจกทานคนยากไร้ ไม่เอาเมีย
ha .
15 เมษายน 2547 06:27 น.
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
ปลาเอ๋ยปลาแดก
ไหแตกกลิ่นกระจายฟุ้ง
ได้กลิ่นหอม?เหม็น?ไหมลุง
ปลาแดกใช้ปรุงส้มตำ
------------------------------------------------
หลายคนชอบส้มตำ
ส้มตำมีหลายแบบ
ตำไทย
ตำลาว
ตำกล้วย
ตำซั่ว
ตำทุเรียน
ฯลฯ
ผมชอบทั้งนั้น
ส้มตำมีส่วนประกอบสำคัญคือพริก น้ำปลา
(น้ำปลาร้าสุกดีที่สุด) มะนาว น้ำมะขามเปียก
มะเขือเทศลูกเล็กหรือใหญ่ก็ใช้ได้ มะละกอสับหรือขูดเป็นเส้น
น้ำตาล กระเทียม
วิธีการทำถือเป็นความลับที่ไม่ค่อยบอกกัน เพราะรสชาติคือสิ่งที่ดึงดูดลูกค้า เท่า ๆ กับความสะอาด
ทำง่ายนะครับ แต่ให้อร่อยอาจยาก
ลองสูตรนี้ดูไหม
โขลกพริก กระเทียม ปนกับเส้นมะละกอเล็กน้อย
แล้วใส่มะเขือเทศฝานเป็นแว่นๆ น้ำมะขามเปียก มะนาว
น้ำตาล น้ำปลาร้า โขลกนิ่มเนิบช้าอีกซักหน่อยโดยไม่ให้ส่วนผสมกระฉอก
จากนั้นค่อยใส่เส้นมะละกอที่สับหรือขูดแล้วทั้งหมดลงไป
โขลกต่อจนเส้นมะละกอคลุกเคล้ากับส่วนผสมอื่นพอดี
ตอนนี้กลิ่นหอมยั่วใจเริ่มโชยแล้ว
ที่เรียกส้มตำเป็นตำปู ตำลาว ตำกล้วย หรือตำทุเรียนฯลฯ
ก็เพราะส่วนผสมที่ใส่ลงไปต่างออกไปบ้าง
อย่างตำปู ก็ใส่ปูเค็มหรือปูดอง
ตำลาวก็ใส่ปลาร้า
ตำกล้วย ก็เอากล้วยดิบมา สับๆ ใช้แทนมะละกอ
ตำทุเรียนก็คล้ายตำกล้วย คือเอาเนื้อทุเรียนยังไม่สุกมาสับ ใช้แทนมะละกอ
ใครเคยฟังเพลงส้มตำ
ก็คงเห็นภาพชัดแล้ว
ช่วงหนึ่งมีคนคิดเครื่องตำส้มตำขึ้น
ก็คิดไปเถอะครับ
ผมว่าการตำส้มตำเป็นศิลปะชั้นเลิศ สาขาหนึ่ง
ส้มตำจากเครื่องตำ นั่น ผมไม่นิยมหรอก
คุณแอ๊ดฯ ว่าอาจจะมีส้มตำบรรจุกระป๋อง
นั่นก็คงดีสำหรับไทยโพ้นถิ่น ที่หากินส้มตำ ที่ตำกันสด ๆ ยาก
วัฒนธรรมทางอาหารการกินนี่เป็นเรื่องที่จะมีความสำคัญมากต่อไปในอนาคต
วันนี้ผมอ่านหนังสือแถมของหนังสือพิมพ์รายวัน-ผู้จัดการ เห็นเรื่องกินเนื้อแบบญี่ปุ่น ไม่ต้องถามถึงราคา ( เพราะว่าแพงหูฉี่ ) เป็นตัวอย่างที่ยืนยันคำพูดผมได้ดี ว่า นี่และคือรูปแบบทางวัฒนธรรมที่นำมารับใช้เศรษฐกิจได้เป็นอย่างดี
ตอนนี้คนไทยนิยมอะไรล่ะ
นิยมฝรั่ง ของฝรั่งขายดีทั้งนั้น ทั้งของกินของใช้
นิยมญี่ปุ่น ของญี่ปุ่นขายดีทั้งนั้น ทั้งของกินของใช้ ดนตรี การ์ตูน หนัง ฯลฯ
คนจีนสูงวัยคนหนึ่งว่าไว้ว่า
ต่อไปคนไทยจะนิยมเวียดนาม
อะไรที่เป็นของเวียดนาม ทั้งของกินของใช้ จะขายดีทั้งนั้น
และต่อไปคนไทยจะนิยม ส.ป.ป.ลาว
ส้มตำนั่นแหละ จะเป็นวัฒนธรรมหลัก
ใครไม่ได้กินส้มตำที่หลวงพระบาง เวียงจันทน์ สวรรณเขต ฯลฯ
บางทีเพื่อนจะแซวว่า เสียชาติเกิด
ผมลืมถามไปว่าอีกนานไหมที่คนไทยจะหันไปนิยมเวียดนามและ ส.ป.ป.ลาว -แต่ไม่เป็นไรครับ
เมื่อไหร่ก็เมื่อนั้น
เมื่อนั้นก็เมื่อคนไทยสูญเสียวัฒนธรรมของตัวเองหมดแล้วโน่นแหละ
มันจะสูญเสียได้อย่างไร บางคนถาม
สูญเสียไปทุกวันครับ
ทางทีวีเอย ทางสื่ออื่น ๆ เอย
รูปแบบที่เราเคยกินเคยใช้กับมือของเราเป็นของล้าหลังด้อยค่าไปหมดแล้ว
(โฆษณาเกือบทุกชิ้นมันทำให้เด็กๆ คิดแบบนั้น)
เมื่อเราเห็นมันด้อยค่าเราก็ไม่สนใจ
ใครจะเอาไปก็เอา
พวกก็เอาไปซิครับ
พี่ยุ่นก็เอาไป พี่แขกก็ขนไป พี่หรั่งก็โกยเอาไป
เอาไปทำอะไร
เอาไปจดลิขสิทธิ์ซิครับ
คอยดูแล้วกัน
ส้มตำนี่จะไปโผล่ที่เกาหลี
เขาจะว่าเขาคิดได้ก่อนยุคบ้านเชียงอีก
ถึงตอนนั้นส้มตำนิยมคงร้องไห้กันเป็นแถว
เพราะใครถือสาก(ไม่เกี่ยวกับปากถือศีล)
เป็นต้องมีโอกาสโดนเก็บค่าลิขสิทธิ์ทั้งนั้น
ว้าว !!!!!!!!!!!!
-----------------------------------------------------------------------------------------
แต่ว่า คุณน่ะคิดว่าเอาไงดี???
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
หน้าส่วนตัว
2894
