24 พฤศจิกายน 2546 00:14 น.
ก้อนหินละเมอ
อันหนาวเนื้อต้องห่มเนื้อเชื่อคำกล่าว ถึงเรื่องราวคำโบราณกาลสมัย
แต่ตัวเราไร้นวลเนื้อจุนเจือใจ ต้องร่ำไห้ใจเจ้าเอ๋ยไม่เคยครอง
ต้องหนาวเหน็บเจ็บดวงใจไป่อุ่นจิต ต้องโดดเดี่ยวเปลี่ยวเป็นนิจจิตเศร้าหมอง
ต้องหนาวเหน็บเจ็บดวงใจไร้คนครอง ต้องโดดเดี่ยวเปลี่ยวคนมองใจหมองเอย
24 พฤศจิกายน 2546 00:04 น.
ก้อนหินละเมอ
ดั่งความฝันฉันใกล้ชิดสนิทเธอ ดั่งละเมอเพ้อความฝันอันสดใส
ดั่งหยดน้ำที่หลั่งรินผินดวงใจ ดั่งกองไฟได้เติมเชื้อทุกเมื่อคราว
เพียงเท่านี้ก็เพียงพอต่อใจฉัน เพียงชั่วครันพลันอุ่นใจไม่รู้หนาว
หนึ่งนาทีแม้ใกล้เคียงเพียงชั่วคราว ก็สุขใจคล้ายดวงดาวกลางหาวเอย
ถ้าพรุ่งนี้เธอกลับมาจะลาจาก ต้องพลัดพรากจากกันไกลใจเจ้าเอ๋ย
ความพันธ์ผูกที่แนบแน่นแฟ้นอย่างเคย จะเก็บไว้เคียงคู่เชยไม่เคยเมิน
5 พฤศจิกายน 2546 01:28 น.
ก้อนหินละเมอ
ชีวิตฉันนั้นมีค่าถ้ามีเธอ จิตละเมอเพ้อเฝ้าฝันมีผันหนี
ดั่งดวงแก้วร้อยดวงใจนัยน์มณี ช่างสดใสดั่งสุรีย์ที่เรืองรอง
ดั่งสมุทรมหรรณพจบแดนหล้า ดั่งดาราที่สุกใสไร้มัวหมอง
ดั่งจันทราสดงดงามตามครรลอง ดั่งแสงทองที่ขอบฟ้าพาสุขใจ
ถ้าแม้เธอคิดหมายปองของสิ่งไหน จะให้ไปไม่เสียดายกลายวิสัย
ถ้าแม้เธอนั้นหมายตาดาราใด จะเฝ้าเก็บแก่ดวงใจให้ครอบครอง
ถ้าต้องการดวงจันทราบนฟ้าค่ำ จะกำนัลให้เนื้อเย็นเป็นเจ้าของ
ถ้าต้องการสุริยามาครอบครอง จะถวายดั่งเธอปองมิหมองใจ
2 พฤศจิกายน 2546 14:47 น.
ก้อนหินละเมอ
...ในปีหนึ่งข้อสอบเซฟไม่เจ็บอก........ขึ้นปีสองสุดซกมกแสนอดสู
จะเจอความโหดร้ายไร้ประตู..............ที่ใช้หนีออกทางรูอุดอู้เอา
ขึ้นปีสามชั้นนรกยังถามหา.................โอ้แก้วตาฉลาดหายกลายเป็นเขลา
ความรู้หลากมากมายมีให้เลือกเอา.....ให้เลือกจำเลือกเข้าเดี๋ยวเน่าตาย
...ใครจะจำได้วะเนี่ยไอ้เรื่องเนี้ย.......ท่องชื่อยาหาเฮี้ยไปถึงไหน
ท่องชื่อยาเภสัชเรียนเอียนแล้วไร......ใยต้องให้เด็กแพทย์เรียนเอียนแล้วเอย...
แล้วอีกทั้งส่องพยาธิประหลาดนัก.........เออครูรักฟังคำถามแล้วจึ่งเฉลย
ผมจบไปจะได้ใช้มันไหมเอย..............อย่านิ่งเฉยจงตอบมาอย่าลาลี
...ในปีสองอุตส่าห์ผ่านกายวิภาค...........เรียนเลือดรากท่องเข้าไปใฝ่วิถี
อันดอร์ซั่มเอกเทนเซอร์เออดูดี............อันเวนทอลมองดีดีมีรางวัล
สู้อุตส่าห์ผ่านมาได้คล้ายวิงเวียน...........ผมต้องเรียนสักเท่าไรให้ชีพผัน
เรียนเข้าไปอ่านเข้าไปทำไมกัน...........อ่านแล้วตกคงหมดกันน่าขันเอย
2 พฤศจิกายน 2546 14:30 น.
ก้อนหินละเมอ
...ศิษย์เง่าอย่าเรียกร้อง.... เมตตา
ถึงกราบงามสามครา.......... แทบเท้า
อย่าหวังเรื่องจะกา............. เกรดใหม่
D F เป็นของเจ้า................ อยู่แล้ว นะเออ
...เธอหรือคือผู้ชอบ............ ขาดเรียน
ถึงจะอ่านจนเอียน............. โอษฐ์อ้า
ร้อยตลบฝึกเขียน.............. ฤาคล่อง
พอสอบย่อมบ้าใบ้............... มืดหน้าตามัว
...มีกลัวตอบผิดด้วย............ หรือเธอ
ข้อสอบหมูนะเออ................. บอกให้
ตรงตัวอย่างจังเบอร์............ เลยพ่อ
เคยอ่านบ้างหรือไม่............. บอกไว้จริงจริง
...อิงเกณฑ์กลุ่มไป่สู้............. อิงกู
D F ของชอบครู................... จึ่งให้
A B และ C กู....................... กักเก็บ
สอบเสร็จพึงหวังได้.............. สอบซ้ำแน่เลย
...เหวยเหวยใยกล่าวอ้าง.......งุนงง
ข้อสอบครูออกตรง................ ทุกถ้อย
ไยอ่านมิเจาะจง....................ที่บอก
เจอเจอะจึ่งลิ้นห้อย................แทบม้วยเท่งทึง
...ถึงจะประหลกไหว้..............ร้อยที
ขอว่าครูปรานี.......................อย่าร้าย
อย่างมากจะให้ C..................อย่าบ่น
ถึงจะไทร์เทอมท้าย...............ช่วยได้ยังไง
เห็นใจจึงจ้องเนตร...............ศิษย์ดู
เห็นว่าอาจเป็นงู...................กัดแว้ง
ถึงจะยกไก่อู.........................มาล่อ
ท้ายสุดคงจะแกล้ง.................เจาะล้อรถครู...
หน้าส่วนตัว
3487
