26 พฤศจิกายน 2547 22:40 น.

ความรัก....พิษรัก

ขลุ่ยหลิบ

ความรัก

เริ่มประจักษ์ก็พะวงให้สงสัย

ฟังรักจากปากด้วยหลากใจ

ช่างกระไรดูเขลาไม่เข้าที

คงแกล้งกล่าวหวังชมพอสมรัก

ไม่นานนักเบื่อไปก็หน่ายหนี

ทุกค่ำเช้าจะต้องร้าวดวงฤดี

ฉันอยากหนีความรักเกลียดนักเอย


-----------------------------------------------------------------------


พิษรัก

เมื่อประจักษ์แล้วช้ำระกำไฉน

แสนเจ็บปวดทรมานร้าวรานใจ

เหมือนมีไฟเผาบ่มตรมในทรวง

เมื่อมีรักครั้งแรกแปลกใจนัก

เธอฟูมฟักมันไว้คล้ายห่วงหวง

แต่ว่าสิ่งนั้นเป็นดังเช่นลวง

แสนเจ็บทรวงเมื่อรักจากพรากไปเอย				
23 พฤศจิกายน 2547 23:36 น.

ตราตรึง

ขลุ่ยหลิบ

	          รักของฉันจริงแท้แน่จริงจิต
	ฉันยังคิดถึงอยู่รู้บ้างไหม
	ถ้าเธอคิดถึงฉันแม้วันใด
	จดหมายไปคุยบ้างอย่าร้างลา

	ตัวอยู่ไกลใจคะนึงถึงเสมอ
	อยากบอกเธอว่าฉันเหงาเศร้าหนักหนา
	เธอจากไปใจเศร้าร้าววิญญา
	หากเมตตาอย่าทำเฉยเลยขวัญใจ

	แม้นพระพายกรายผ่านย่านเธออยู่
	เธอจงรู้ฉันนี้ช้ำระกำไฉน
	เพราะขาดเธอเพื่อนสนิทชิดหทัย
	ภาพเธอติดฝังในฤทัยจำ				
17 พฤศจิกายน 2547 08:28 น.

ความร้าวรอน

ขลุ่ยหลิบ

          ณ  ถิ่นโพ้นจรดทะเลเหมันต์เศร้า
ฟ้าสีเทาซีดจางอย่างหม่นหม่น
เหมือนความรักเราต้องหมองกมล
ฉันเริ่มต้นร้องไห้ในวันนี้

ในวันนี้วันที่ไม่มีรัก
เพื่อพิทักษ์หัวใจใครที่นี่
โลกเหมือนกับด้อยค่าเพียงราตรี
หวังเคยมีเหลือเพียงช้ำในคำนึง

แม้ปีกรักชื้นฉ่ำน้ำตาปริ่ม
ยังเอื้อยิ้มทักให้ใครคนหนึ่ง
เป็นคนที่คุ้นหน้าตาซึ้งซึ้ง
แอบคิดถึงทั้งเขาไม่มีไมตรี

ถึงบาดแผลความรักจักสาหัส
เพราะเธอตัดพันธะแล้วผละหนี
ยังแอบคิดห่วงบ้างในบางที
ทั้งทั้งที่เจ็บช้ำน้ำตาคลอ

ความร้าวรอน.........
คืออนุสรณ์ความรักฝากไว้หนอ
ทั้งขมขื่นปวดร้าวเศร้าสุดท้อ
ฉันไม่ขอทนอยู่อย่างผู้แพ้				
16 พฤศจิกายน 2547 22:10 น.

อุ่นใจในความหนาว

ขลุ่ยหลิบ

         วันวารกาลหมุนเปลี่ยน.........หน้าหนาวเวียนมาอีกหน
ยินเสียงใครบางคน.......................พร่ำเพ้อบ่นตามลมมา

ว่าใกล้ไยไม่รัก.............................ใฝ่ใจปักไห้โหยหา
คนที่อยู่ไกลตา..............................ไม่นำพาคนรักจริง

มิใช่ว่าไม่สน................................แต่กมลฉันเป็นหญิง
แม้นใจใคร่พักพิง.........................แต่จำนิ่งไม่เผยความ

เพียงเธอนั้นเอื้อนเอ่ย..................เฉลยใจไม่เกรงขาม
ดวงใจจะไหวตาม.........................มอบรักงามไว้ที่เธอ

จะรับเอาอุ่นไอ............................ที่เธอให้ไว้เสมอ
กี่หนาวคราวได้เจอ.....................อุ่นเสมอมีเธอเคียง				
13 พฤศจิกายน 2547 14:43 น.

อันเป็นความรัก

ขลุ่ยหลิบ

        ฟ้าตอนนี้สีฟ้าช่างน่ารัก
อยากสาวชักลงมาไว้ห่มสายขวัญ
ริ้วเมฆร่อนฟ้อนฟ้าวิลาวัณย์
อยากเก็บฟั่นเป็นสายไหมคล้องใจเรา

ยามแดดอ่อนตอนบ่ายอวลอายสุข
ความรักปลุกใจหวามคลายความเหงา
เพลงนกเอี้ยงเสียงแจ้วเอื้อนแผ่วเบา
ระรื่นเร้าเสน่หามาตามลม

รักเธอมากและมากยิ่งกว่ามาก
จนไม่อยากใกล้ชิดสนิทสนม
กลัวถึงยามความใคร่ไล้อารมณ์
ยากจะข่มใจห้ามลวนลามเธอ

รักเพราะรักและรักรักเพื่อรัก
ด้วยใจภักดิ์ต่อกันมั่นเสมอ
เอาความดีที่เทิดไว้เลิศเลอ
มาบำเรอใจหวังตั้งใจเพียร

ไม่ต้องการหวานฉ่ำเหมือนน้ำผึ้ง
ขอให้ซึ้งอย่างรสหยดเกษียร
เมื่อขวากหนามความรักหักราบเตียน
เราแลกเปลี่ยนหัวใจให้แก่กัน

ฟ้าตอนนี้สีฟ้าช่างน่ารัก
เมื่อประจักษ์ว่าใจไม่แปรผัน
หากกรรมเกณฑ์เวรมาคร่าชีวัน
ขอให้ฉันตายอยู่ในหัวใจเธอ				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟขลุ่ยหลิบ
Lovings  ขลุ่ยหลิบ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟขลุ่ยหลิบ
Lovings  ขลุ่ยหลิบ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟขลุ่ยหลิบ
Lovings  ขลุ่ยหลิบ เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงขลุ่ยหลิบ