15 ตุลาคม 2548 12:35 น.
ขาว-กรมท่า
หนุนหมอนนอนเพื่อน้อม นิทรา
หนาวสั่นหวั่นต้องมา ห่มผ้า
มีจันทร์หมู่ดารา จดจ้อง
นอนไม่หลับเพราะฟ้า โผล่แย้มดูเรา
หวังฝนอยู่ทุ่งหญ้า ไพศาล
มีเปี่ยมบุฟผาชาติ เชิดหล้า
โลกจริงไป่ตามวาด จากจิต
เห็นแค่ห้องของข้า ที่ล้อมดั่งขัง
คิดไปชวนใคร่คล้าย จันทรา
นางเปี่ยมดาวมาหา ชิดใกล้
แต่อาทิตย์อนาถา ไร้มิตร
แผ่เดชทั่วฟ้าไซร้ เลี่ยงลี้หนีห่าง
นับ แกะชวนพร่ำเพ้อ ชวนหลับ
นับ มากจนลืมนับ ต่อได้
นับ ดาวที่พิศกลับ งงงวย
นับ เลขไปเรื่อยไซร้ ปวดร้าวยิ่งฉงน
หวัง หลับชวนเคลิบเคลิ้ม หลงใหล
หวัง ทุ่มพักจากได้ เหนื่อยล้า
หวัง ลืมซึ่งสิ่งใด เคร่งเครียด
หวัง จิตกายหายบ้า สู่ฟ้าวันใหม่
สุข ใดไป่เทียบคล้าย สุขนอน
สุข ที่ให้ฝันจร เยี่ยมเฝ้า
สุข นี้ที่กายกร พักผ่อน
สุข อย่าฝันไป่เศร้า ติดตื้อชวนหมอง
สุด ง่วงในช่วงฟ้า มืดมิด
สุด เหนื่อยที่กายชิด แนบไว้
สุด ทุกข์เมื่อเปี่ยมกิจ ยามเช้า
สุด สุขที่ฝันใกล้ หลับได้สมปอง
ทุกข์ ใดให้โศกเศร้า จงหาย
ทุกข์ ที่ย่างเข้ากาย โปรดสิ้น
ทุกข์ ขอเปลี่ยนกลับกลาย เป็นสุข
ทุกข์ ที่ใจแดบดิ้น จงกลิ้งจากเถิด
หวาน ใดหาสุขได้ จากฝัน
หวาน ที่แม้อยู่นั้น อยากคว้า
หวาน อื่นที่หมายกัน แพ้พ่าย
หวาน-ใจนี่ที่ไซร้ ใคร่ได้เข้าฝัน
ทั้งคนสัตว์ต่างต้อง หลับใหล
เพื่อพักแม้นน้อยใหญ่ สยบคล้อย
คลายกายผ่อนหัวใจ ชวนชื่น
แม้เก่งหรือแสนด้อย ที่ล้าก็สลบ
ที่ ตื่นต่างต่อโต้ ดิ้นรน
ที่ หลับก็พักจน เพียบพร้อม
ที่ ทำ ทุ่มก็ทน บ้ากล้า
ที่ เหนื่อยล้าต่างน้อม ที่ล้าลาหลับ
เฮ้อจบโคลงแต่งไว้ แก้ฝืน
จะหลับยามค่ำคืน สุขล้วน
แม้สุดมั่นก็ตื่น ยามเช้า
เสร็จสรรพบริบูรณ์ถ้วน จึ่งร้องขอหมอน
13 ตุลาคม 2548 12:45 น.
ขาว-กรมท่า
I want you to be in my heart.
จากเริ่มวาดร่างฝันครั้นนึกคิด
When sleep ชวนเคลิ้มเอิมเพราะจิต
มีเธอนิดฉันก็อุ่นอิ่มใจ
In Winter หนาวหวั่นครั้นจากเธอ
In Summer ร้อมรุ่มพิสมัย
In Raining ร่ำไห้เพราะเธอไป
In Spring ไป่สุขเพราะไร้เธอ
Oh seasonผันเปลี่ยนแปลงทุกปี
Oh ราตรีแรมจากชวนพร่ำเพ้อ
Oh กลางวันเผลอฝันลงละเมอ
Oh บ่เจอเธอที่แคล้วเคียงกาย
จำนรรจาว่าเธอจะครองคู่
พอ look ดูความจริงเธอก็หาย
เธอจะทำให้ฉันตรอมใจตาย
ชวนผม shy อับอายต่อใต้หล้า
Message ที่เธอยึดคงคำมั่น
เป็นแค่ฝันรึไรที่สัญญา
ครั้นวันนัดเธอหน่ายหนีจากหน้า
คงต้องลาฟ้าดินเพราะสิ้นหวัง
หมดแรงแล้วแก้วตายอดรักฉัน
เพราะเธอพลั้นทำให้สูญพลัง
ยังคงหมดแม้นมีมากของขลัง
จนกระทั้งพบเธอจักหวนคืน
Destiny ขอเลือกอย่ามาเกี่ยง
จะไม่รับเสียงขานจากสาวอื่น
ขอทุ่มทนเดินก้าวนับพันหมื่น
จะขอฝืนกายใจเพื่อเธอนาง
ภาพลวงตาลวงว่าฉันได้เจอ
วาจาเธอคงคำยังคงค้าง
ด้วยศรัทธาที่ทำไม่เว้นว่าง
จากห่างห่างให้ได้เจอจากถวิล
เธอทำให้กายฉันต้องกลั่นกลุ้ม
ขอจักทุ่มกายใจสุดชีวิน
เธอคนเดียวให้ใจแกร่งดุจหิน
ที่จักดิ้นจนกว่าถึงคราวกาล
ท่องใต้หล้าตามทางทั่วพิภพ
ได้พานพบสหายทุกท่านผ่าน
แต่คนรักอยู่ไหนขอบนบาน
ให้เทพขานตอบรักสื่อพยัก
Miracle สำแดงเดชด้วยเถิด
ให้เธอเกิดถูกเห็นเป็นประจักษ์
ให้แก่ชายยึดมั่นในความรัก
ที่โลกทักขานกู"สู้เพื่อรัก"
หน้าส่วนตัว
Lovers
0 คน เลิฟขาว-กรมท่า
Calendar
1010
