โคลงพ่อสอนบุตร(โคลงสี่สุภาพ)

ขาว-กรมท่า

พ่อขอสอนลูกไว้   เตือนจิต
อะไรที่แฝงพิษ        อย่าใกล้
อีกทั้งอธรรมชิด       ยุ่งแล้ว แย่แฮ
เพราะพ่อเตือนเจ้าไว้ แน่แท้ลูกเอ๋ย
 
    อันตัวพ่อแม่ไร้   เงินทอง
ให้ทุ่มสรรใช้สมอง  ไขว่คว้า
ศึกษามั่นมองปอง   ขืนเลี่ยง ทุกข์นา
งานจักไม่เรียกบ้า   ไม่ร้ายเกินแรง
  
   นิสัยขอเพียบพร้อม  จรรยา
ผู้ใหญ่คนอื่นพา         ชิดใกล้ 
สุวภาพต่อต่างหน้า     วิสาสะ เปี่ยมแน่
ทำเป็นสันดานไว้       จักได้สมาคม
 
  พบมิตรแสวงเพื่อนแท้  เอาไว้
ยามทุกข์เข็ญจักได้    ช่วยพ้น
เสพสหายป้อนสุขให้  อย่าลืม แลกกัน
โสภาคย์มิตรภาพล้น  อย่าไร้ความสมาน

   สิ่งเสพย์ติดชั่วช้า     ต่ำทราม
ลูกรักจงเริ่มหยาบ      อย่าใกล้
เผลอพลั้งเสพทุกข์ลาม ภัยร้าย เบียนเบียด
บอกจิตควบกายไซร้    บอกให้ปลดเลย
  
    หวั่นลูกชายก่อนให้  สืบสกุล
เสาหลักจักเป็นคุณ     ภาคหน้า
ยามได้แต่งงานจงหนุน ครอบครัว
ต้องจักทุ่มเท่าฟ้า   สุขนี้ย่อมมี

    ห่วงบุตรีก่อนได้    เป็นสะใภ้
ได้อยู่กินบ้านใหม่     แล้วเล่า
มรรยาทปรนนิบัติ     ญาติใหม่ ให้ดี
ทว่าอย่าลืมญาติเก่า   อย่าทิ้งปล่อยเหงา
  
    เบญธรรมก่อไว้   เป็นศรี
จงอย่าว่าไม่มี          ไป่รู้
ดำรงมั่นให้ดี     บุญเยี่ยม เคียงเสมอ
ศีลห้าห้ามบ่ฮู้     อย่าเพี้ยนปนลืม

    ประเพณีเก่าทิ้ง   ทำไม
จารีตของชาติไทย   เพียบพร้อม   
ห้ามลืมอย่าปนไป    ต่างชาติ มั่วซั้ว
ทำชาติเราให้ก้อง    ทั่วหล้าเถิดเอย

    งดจ่ายเงินเก็บไว้   ทำทุน
ออมอดเป็นแรงหนุน   ช่วงหน้า
กระเหม็ดกระแหม่จุน  ค้ำได้
เก็บหอมรอมริบน้า     จ่ายใช้ให้ดี
   
   จบสิ่งสอนสั่งแล้ว   ลูกเอ๋ย
จงอย่าเชิดหน้าเฉย  เบี่ยงทิ้ง
สิ่งดีที่พ่อเลย     เพิ่มเติม ได้นา
สิบเอ็ดสรรพโคลงสิ้น เลิกแล้วกลัวเบื่อ