4 พฤศจิกายน 2546 21:51 น.
คชนันท์
อาจจะเป็นบางสิ่งที่คิดผิด
แล้วถือสิทธิ์ตัดเยื่อใยโดยไม่รู้
น่าจะลองใช้เวลานั่งคิดดู
มีสิทธิ์รู้คำตอบได้โดยพลัน
อาจจะเป็นความไว้ใจที่เคยให้
มันเปลี่ยนไปจากที่เคยมีวันนั้น
อาจจะเป็นเพราะเวลาที่เปลี่ยนผัน
ที่มันทำให้เธอลืมเขา ไป
27 ตุลาคม 2545 01:33 น.
คชนันท์
ฉันเปรียบเธอ เหมือนไข่มุก สีขาวสวย
พร้อมร่ำรวย ความงดงาม ที่ตามหา
เป็นผู้หญิง ที่สวยงาม ตามตำรา
เหมือนกับฟ้า เสกลงมา ให้คู่กัน
27 ตุลาคม 2545 01:27 น.
คชนันท์
น้องตะขบ น่ารัก และสดใส
ไม่เหมือนใคร ตรงที่เธอ นั้นตัวผอม
เห็นใครกิน อะไร เธอไม่ยอม
เพราะว่าผอม ของเธอ แค่ร้อยโล
น้องปูเป้ เธอสวย เป็นที่หนึ่ง
พอเห็นปุ๊บ เจอที่พึ่ง ไม่สงสัย
ฉันว่าเธอ นั้นอบอุ่น ยิ่งกว่าใคร
เพราะว่าใคร ก็เรียกเธอ โอ่งราชรี
น้องจุ๊บแจง ร้อนแรง ดังไฟเผา
เธอตัวดำ พอทำเนา ยังรับไหว
แต่เวลา โดนไฟไหม้ แล้วทำไม
ตัวเธอยัง พองอีกได้ แปลกใจจัง
25 ตุลาคม 2545 21:04 น.
คชนันท์
อยากให้เธอ ลืมคนเก่า ที่เฝ้าหา
เพราะว่า วันเวลา ที่เปลี่ยนผัน
ความรู้สึก ที่เขามี ยังตามทัน
แต่ว่าฉัน เป็นปัจจุบัน ที่รอคอย
มาวันนี้ เธอบอกว่า ลืมคนเก่า
ปัจจุบัน อย่างเราๆ ที่เหงาหงอย
กลับสดชื่น หน้าบาน กับการรอคอย
ที่ไม่หงอย ไม่เหงา อีกต่อไป
มาวันนี้ กลายเป็นเรา ที่เป็นอดีต
เหมือนกับโดน มีดกรีด กลางทรวงหนา
เรากลายเป็น คนเก่า ปวดอุรา
อุตสาห์ เฝ้ารอคอย มาหลายเดือน
14 ตุลาคม 2545 12:45 น.
คชนันท์
โอกาส...........หลุดลอยไปอย่างน่าใจหาย
โดยยังไม่รู้ว่าตัวเราเองทำอะไรผิดไป อยู่ดีๆเค้าก็บอกยกเลิกสัญญา คงเป็นเพราะทนเราไม่ได้ เอาล่ะสุดท้ายผลมันก็ออกมาเป็นอย่างนี้ คนตกอยู่ที่นั่งลำบากอย่างเราจะทำอะไรได้ สงสารและสังเวชตัวเองพึ่งรู้ว่าโลกนี้ไม่มีความรักที่มอบกลับมาเมื่อให้ไป ทำดีแค่ไหนหรือเลวยังไงสุดท้ายก็ไม่มีที่อยู่อยู่ดีเป็นอันในที่สุด ผมเองต้องมาอยู่คนเดียวในที่มืดๆเหมือนอยู่ในคุกหัวใจ ไร้ความรัก ไร้ความห่วงหาไร้ความต้องการ ไร้ความปราถนาดี หมดสิ้นทุกสิ่งทุกอย่าง หัวใจเหมือนจะแตกยับไม่มีชิ้นดี ชีวิตอยู่ก็เหมือนคนไร้วิญญาณ ทำอะไรไม่ได้ไม่เป็น ชีวิตน่าสมเพชอนาถตัวเอง แต่ก็มีสิ่งหนึ่งที่ได้รู้ว่า คนเราต้องรักพอดีๆ อย่ารักมากไปถ้าพลาดก็จะไม่เหลืออะไรเลย แม้แต่ชีวิตอาจยังต้องสูญเสียไปในที่สุด รู้มั้ยครับทำไมคนเราถึงต้องทิ้งกัน....ใช่ครับเหตุผลที่1 คือไม่รักกัน เหตุผลที่2คือ เบื่อแล้ว เหตุผลที่3คือรำคาญ ทำไมครับทำไมคนเราถึงให้รักไปเท่าไหร่มันไม่เคยพอดีสักที เดี๋ยวมากไป เดี๋ยวน้อยไปทำไมผู้ชายถึงต้องมารับกรรมตรงนี้ ทำไมผู้หญิงไม่คิดบ้างล่ะครับว่าที่เค้าคอยไปจู้จี้ขี้บ่นคอยสักคอยถาม เพราะเค้าเป็นห่วง ผู้หญิงชอบคิดเสมอว่าทำไมต้องคอยจับผิดด้วยน่ารำคาญ!!!!!! ผู้ชายก็คอยรับกรรมสิครับ แล้วเวลาที่โทรไปบ่อยๆ รู้มั้ยว่าคิดถึง แต่ทำไมผู้หญิงชอบคิดว่า แม่งจะโทรมาทำไมว่ะเจอหน้ากันอยู่ทุกวันเบื่อเซ็งๆๆๆ ทำไมผู้หญิงต้องคิดคนละอย่างกับเราด้วย แล้วผู้ชายอย่างเรามันเจ้าชู้มากหรือไง ทำไมไม่เชื่อใจกันสักที หาว่าต้องมีคนอื่นทั้งที่เรารักเดียวใจเดียว แม้แต่สุนัขตัวเมียยังไม่ไปยุ่งแล้วนับภาษาอะไรกับคนล่ะ แล้วไอ้การที่เราหวงมากๆมันผิดตรงไหนครับ แฟนเราน่ะครับ ไม่ใช่แฟนสาธารณะที่ใครอยากได้ก็เอาไป หลายครั้งที่ผมแสดงหึงหวงจนออกนอกหน้าแต่ทำไมล่ะครับ ก็รักไงครับรักมาก ผู้หญิงทำไมต้องคิดว่าไร้สาระล่ะครับ ทำไมไม่คิดบ้างว่าตัวเองมีแฟนแล้วทำอะไรระวังบ้าง ที่ผมหึงมากเพราะรักมากทำไมต้องคิดว่าไร้สาระด้วยไม่เข้าใจ แล้วการที่เราเข้าไปยุ่งกับเรื่องแต่งตัวมันผิดตรงไหนครับอยากรู้จริงๆ เราอุตสาห์เป็นห่วงกลัวจะเป็นอันตรายแก่เค้า เราเลยเข้าไปเตือน....ผิดอีกแล้ว เช่นเวลาเค้าใส่เสื้อบางเราก็เตือนน่ะครับว่ามันไม่ดีมันอันตรายลองคิดน่ะ ว่าถ้าเกิดใส่ออกไปข้างนอกแล้วเป็นไง เกิดภัยร้ายขึ้นมาก็ใช่เรื่อง ต้นเหตุก็เพราะไอ้เสื้อบางเนี่ยแหละ การที่เราห่วงมันผิดเหรอครับ............อยากรู้จริงๆ
สุดท้ายน่ะครับอยากบอกกับผู้หญิงคนที่เรารักน่ะครับบอกว่ารักมากรักมากจริงๆและรอคอยเสมอเมื่อเธอจะกลับมา................ใจดวงนี้ไม่เคยมอบให้ผู้หญิงคนไหนตั้งแต่ได้คบเธอ และมันจะมีให้เธอคนเดียวขอบใจกับทุกสิ่งที่อย่างที่ผ่านมา.....แต่วันนี้หรือวันไหนก็ยังไม่สายกับการที่เราจะเริ่มต้นกันใหม่น่ะ...
ไข่มุกเม็ดงามที่มีค่าสำหรับผู้ชายคนหนึ่งที่ไม่เหลืออะไรเลยในชีวิต
หน้าส่วนตัว
719
