26 มิถุนายน 2559 21:07 น.

หยาดฝนจากฟ้า

คนกรุงศรี

ฝนหลาก จากฟ้า
ผักหญ้า ชุ่มเย็น 
คนกรุง แสนเข็ญ
เช้าเย็น ทุกข์ทน
เหวยเหวย เทวา
คุมฟ้า คุมฝน
รู้ไหม หลายคน
เขาก่น ด่าแก
จัดฝน หล่นกรุง
ท้องทุ่ง ไม่แล
นาแห้ง แหงแก๋
น้ำแผ่ ท่วมเมือง
ใครว ะ ด่ากู
คนไม่ รู้เรื่อง
ผู้ว่าคุย คุยเขื่อง 
ทำเรื่อง เชลาซี
ขุดลอก คูคลอง
ต้องทำ ก่อนนี้
อย่างงั้น ทุกปี
ทุกที่ วุ่นวาย
ทนไป อีกพัก
แล้วจัก สบาย
หน้าฝน พ้นหาย
น้ำหาย แห้งกรัง
เลิกว่า เทวา
ผู้ว่า จงฟัง
แกน่า เบื่อจัง
เลือกตั้ง อย่าลง
22 พฤษภาคม 2559 21:17 น.

เรียนฟรีสิบห้าปี

คนกรุงศรี


การศึกษา พื้นฐาน สำคัญนัก
รัฐตระหนัก รีบรัด เร่งจัดสรร
ประชาชน ยากไร้ ดีใจกัน
สิบห้าชั้น เรียนไป ไม่เสียตังค์
เรายากจน มิต้อง กลุ้มหมองหม่น
ลูกทุกคน สดใส สมใจหวัง
วันมอบมัว ครูแจ้ง แจงให้ฟัง
เหลือที่ยัง ต้องจ่าย บางรายการ
ค่าจ้างครู ชาวฝรั่ง โด่งดังสุด
ค่าปรับปรุง ห้องสมุด ห้องอาหาร
ค่าซื้อคอม เครื่องใหม่ ไว้พิมพ์งาน
ค่าสมภาร ที่วัด จัดบอกบุญ
ค่ากั้นรั้ว ค่าตีฝ้า ค่าทาสี
ค่าดนตรี ค่ากีฬา ค่าเลี้ยงรุ่น
มีค่ารถ ค่าศิษย์เก่า เขาเจือจุน
ค่ากองทุน ช่วยสังคม ชมรมเรา
ก็มีเพียงเท่านี้ ที่ต้องเพิ่ม
ตัดค่าเทอม ออกไป ไม่จ่ายเขา
สงสารรัฐ ภาระใหญ่ มิใช่เบา
ช่วยบรรเทา ทุกข์ได้ เป็นก่ายกอง
แถมยังให้ ค่าเสื้อผ้า ค่าหนังสือ
สบายบรื๋อ เลยเรา เลิกเศร้าหมอง
การศึกษา เฟื่องฟู ดูเรืองรอง
ผู้ปกครอง สบายใจ ไปหลายปี
5 เมษายน 2559 21:23 น.

ร้อน ร้อน

คนกรุงศรี

เกรงแดด แผดเผา เราไหม้
เข้าใต้ ชายคา หาร่ม
พ้นแสง ตะวัน ดวงกลม
พัดลม เล่าหนอ พอคลาย
26 มีนาคม 2559 21:52 น.

ร้อนร้อน

คนกรุงศรี

สุริยัน วันนี้ ดูทีท่า
คล้ายดังว่า เคืองใคร จากไหนเล่า
ส่งลำแสง ส่องปราด สาดพวกเรา
ฤๅจะเผา โลกให้ ไหม้เป็นจุล
เมื่อร้อนกาย หน่ายนัก อยากพักร่ม
รอสายลม จากไหน ก็วายวุ่น
แม้พืชพง ป่าไพร มิให้คุณ
ปฐพี มีฝุ่น พาขุ่นใจ
ทั้งแม่น้ำ บึงหนอง คลองเหือดแห้ง
ดินระแหง เริ่มแยก แตกกันใหญ่
กอหญ้าเขียว เหี่ยวเฉา ดุดเถ้าไฟ
มองไปไกล ให้เห็น แดดเป็นตัว
พอบ่ายคล้อย ค่อยผ่อน กว่าตอนเที่ยง
ตะวันเลี่ยง เขาบัง ค่อยยังชั่ว
ลัดชายทุ่ง มุ่งมา หาบึงบัว
ช่างหน้ากลัว น้ำแล้ง กอแห้งตาย
ตะวันลับ เหลี่ยมเขา ก็เบาร้อน
สายลมอ่อน ผ่อนอ้าว ให้เบาหาย
พอค่ำลง คงจะ เย็นพระพาย
ชอบนั่งปลาย ชายนา เมื่อคราเย็น
ตะวันค่ำ ขับแสง แดงส่องฟ้า
หมู่นกกา กลับรัง ยังพอเห็น
ขลุ่ยใครเป่า เศร้าจัง ฟังลำเค็ญ
ที่นี่เป็น บ้านไพร .....ใช่ในกรุง
9 มีนาคม 2559 21:45 น.

รอ รอ รอ

คนกรุงศรี

แม้จะเพรียก เรียกใคร ก็ไม่ขาน
ลืมตำนาน กาลเก่า พวกเราหรือ
สิ้นไฟฝัน ลับลาง จึงวางมือ
ทุกอย่างคือ ความหลัง ไม่ยั่งยืน
วรรณศิลป์ สิ้นสาย ลายอักษร
นักเลงกลอน นอนเปล่า เศร้าสะอื้น
เฝ้ารอรอ รอวัน นั้นหวนคืน
ปลุกให้ตื่น นักกลอน ที่นอนซม
จะเด็ดเดี่ยว เดียวดาย มิหมายละ
ไร้วันจะ ท้อแท้ แม้้ขื่นขม
เก็บดินสอ แท่งเก่า เหลาให้คม
ค่อยผสม ผสาน งานร้อยกรอง
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟคนกรุงศรี
Lovings  คนกรุงศรี เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟคนกรุงศรี
Lovings  คนกรุงศรี เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงคนกรุงศรี