3 กันยายน 2550 12:09 น.
คนของสายลม
สายตาเธอที่ทอดมองฉัน. . . . .
เธอถามคำสั้นๆ ว่า "มีความสุขไหม"
สำหรับฉันแล้วมันเป็นช่วงเวลาประทับใจ
ราวกับว่าฉันเป็นเจ้าหญิงในอ้อมแขนใคร. . .คนหนึ่ง
ไม่ใช่แค่ความคิดเพ้อฝันไปเพียง วัน วัน . . . . .
เธอทำให้ฉันมองเห็นโลกของความฝันเป็นจริงได้
สายตาคู่นั้นแทนคำ. . .ทุก. . .คำในหัวใจ
ที่เธอตั้งใจมอบให้โดยไม่หวังอะไรตอบแทน
เธออาจเป็นแค่ "เจ้าชายรองเท้าแตะ. . . ."
แต่รองเท้าคู่นี้แหล่ะ. . .ที่พร้อมเคียงคู่กันทุกที่
จริงๆ แล้ว. . . .เธออาจไม่ใช่ผู้ชายที่ดี แสนดี
แต่สำหรับฉัน เธอเป็นเธอได้เท่านี้. . .ก็พอ
เธอเคยบอกว่าจะหาคนที่สวยกว่าฉันกี่เท่าก็ได้
แต่ใครจะมีความหมายและรักเธอได้เท่าๆ ฉัน
คำพูดที่เธอหมายความว่าฉันเป็นคนสำคัญ. . . . .
รู้ไหมที่ฉันตื้นตัน เพราะฉันเองก็รู้สึกแบบนั้นกับเธอ
28 สิงหาคม 2550 20:26 น.
คนของสายลม
คนที่จากกันมานานแสนนาน
ด้วยเรื่องราวที่ผ่านไม่น่าจดจำเท่าไหร่
เคยรักเขามากถึงขนาดมากกว่าใครๆ
แต่สิ่งที่ได้กลับไปคือหัวใจร้าวไหวชินชา
การพบกันอีกครั้งของเธอและฉัน
รอยแผลเดิมที่ถูกพันธนาการเอาไว้
กลับค่อยๆ เลือนหาย. . . เจือจางไป
ดีใจมากรู้ไหมกับการเริ่มต้นวันใหม่ของเรา
เราอาจต้องเคยสูญเสียน้ำตา. . .
อยากให้คิดว่าเราได้อะไรกลับคืนมาบ้าง
นอกจากความรักที่ยังหลงเหลือกลิ่นไออยู่จางๆ
ความผิดหวัง ความอ้างว้าง
ก็แค่เรื่องเมื่อวาน. . .ของเรา
26 สิงหาคม 2550 17:30 น.
คนของสายลม
เธอเคยอ่อนโยนกับฉันมากแค่ไหน
ฉันก็ให้เธอกลับไปมากเท่านั้น
ด้วยความรู้สึกที่ว่า อยากให้รักของเรา
"เท่า-เท่ากัน"
อยากให้เธอเดินข้างฉันเหมือนเคย
- - + + - - + + - -
เราผ่านอะไรมาด้วยกันมากมาย
เรื่องบางเรื่องหัวใจแทบสลายลงตอนนั้น
เราเคยยิ้ม เคยหัวเราะ หยอกล้อกัน
เธอเคยเห็นฉันสำคัญเกินกว่าใคร
- - + + - - + + - -
อาจเป็นแค่อารมณ์น้อยใจของผู้หญิง
แต่เป็นเรื่องจริงนะ . . . ที่กำลังหวั่นไหว
เธอจับมือฉัน . . . แต่ฉันกลับรู้สึกว่าเธอยิ่งไกลออกไป
ช่วยบอกได้ไหม ที่ฉันรู้สึกได้ไม่ใช่เรื่องจริง
- - + + - - + + - -
ไม่หวังให้เธอจดจำเรื่องราวในอดีต
ไม่อยากให้เธอเอาใจยึดติดกับฉันไว้
เพียงเพราะคิดว่าเราเคยร่วมฟันฝ่า
"ร่วมพันธนาการหัวใจ"
อยากให้เธอจับมือฉันไว้ด้วยความรักจากหัวใจคนเดิม. . .
27 กรกฎาคม 2550 15:27 น.
คนของสายลม
ถ้าความรักเหมือนจิ๊กซอว์ที่ต้องต่อ
แม้ว่าต้องอดทนรอภาพที่สมบูรณ์แค่ไหน
ฉันเชื่อว่าถ้าลองได้ต่อแล้วคงไม่มีใคร
ที่จะทิ้งมันไว้ได้ครึ่งๆ .....กลางๆ
ความรักของเราก็เหมือนจิ๊กซอว์
ที่แม้ว่าต้องรอนานสักเพียงไหน
เราต่างก็รู้ว่าเราคือชิ้นส่วนหัวใจ
ที่ขาดกันไม่ได้ทุกลมหายใจจริงๆ
ถ้าความรักถูกต่อจนเสร็จ
แม้ว่าต้องเหน็ดเหนื่อยสักเพียงไหน
คุณค่าของการมองดูหลังจากทุกอย่างผ่านไป
คือการได้รื้อฟื้นว่าเรารักกันแค่ไหนที่ผ่านมา
16 กรกฎาคม 2550 20:24 น.
คนของสายลม
ฉันทุ่มเทมากกับเรื่องของเรา
เมื่อเธอบอกลาฉันจึงเศร้าอย่างนี้
เธอบอกว่า ขอบคุณสำหรับสิ่งดี ดี
แต่วันนี้เธอคงต้องจากไป
ถ้าฉันวอนขอให้เธออยู่ต่อ
เพื่อชะลอความปวดร้าวอ่อนไหว
ถ้าฉันร้องขอให้เธออย่าเพิ่งไป
เท่ากับรั้งคนที่ "ไม่รักกัน" ไว้ใกล้ตัว
บอกหัวใจให้ยอมรับ "การจากลา"
แม้ว่าความจริงอ่อนล้า. . .อ่อนไหว
ถึงเธออยู่ต่อก็ไม่ได้ช่วยอะไร
คงได้แค่สะกดน้ำตาให้ไหล...ช้าลง
หน้าส่วนตัว
792
