4 ตุลาคม 2552 11:18 น.
คนบนเกาะ
กล่องใบนี้ พี่สรรหา มาให้เจ้า
รีบรับเอา ก่อนที่ใคร ไหนจะเห็น
กว่าได้มา รู้ไหมจ้ะ แสนลำเค็ญ
เหมือนเลือดตา แทบกระเด็น เชียวนะเธอ
ที่สิบสี่ เดือนตุลา มาหาหน่อย
น้องอย่าปล่อย ให้พี่คอย คอยแล้วเก้อ
งานแห่พระ ประจำปี นี้นะเธอ
พี่อยากเจอ กับตัวน้อง ท้องศาลา
จำได้ไหม ถิ่นที่เก่า เราเคยพบ
เจ้าจงหลบ มาเจอะกัน วันที่ว่า
ยามตะวัน แสงเริ่มอ่อน จะจรลา
ขอจงมา หาตัวพี่ นะที่เดิม
21 กันยายน 2552 10:15 น.
คนบนเกาะ
ส่งตายาย ผ่านผัน หลายวันแล้ว
ดูตามแนว ขอบฟ้า เมฆาคล่ำ
เมฆฝนโหม จ้องโจมตี มีสีดำ
คล้ายจะพร่ำ ว่าวสันต์ ตะฤดู
เดือนตุลา ย่างกราย ไม่ไกลห่าง
คิดถึงนาง มหาลัย ใหญ่สวยหรู
สู้พากเพียร หวังต่อไป ได้เป็นครู
หาความรู้ ให้เก่งกล้า มาบ้านเรา
เป็นห่วงน้อง จะพากเพียร ไปเรียนรัก
ลืมที่พัก แต่ก่อนกาล บ้านป่าเขา
หลงแสงสี ยั่วโลกีย์ มีไม่เบา
ลืมบ้านเรา หลงกรุงไกร ไม่กลับมา
หนมตายาย ส่งไปให้ ได้ไหมน้อง
ทั้งทอดพอง ยาหนมด้วย กล้วยกวนหนา
ขนมมด ทั้งเหนียวกวน หนมไข่ปลา
ขนมลา พี่พับใส่ มาด้วยกัน
เดือนสิบเอ็ด วันชักพระ ได้มาไหม
พี่อยากใคร่ เจอทรามวัย จนใจสั่น
ทุเรียนกวน พี่เก็บไว้ ให้แจ่มจันทร์
เพราะพี่นั้น รู้ว่าเธอ นั้นชอบกิน
เกาะพะงัน ยังรอเธอ นะที่รัก
อย่านานนัก พี่ห่วงหา พาถวิล
หากสอบเสร็จ รีบกลับมา นะยุพิน
คืนกลับถิ่น อย่าหลงใหล ในเมืองกรุง
11 สิงหาคม 2552 10:42 น.
คนบนเกาะ
ถึงจะเหนื่อย แค่ไหน ใจยังสู้
แม่ทนอยู่ เพื่อลูกได้ ไม่คิดหนี
เฝ้าถนอม กล่อมเกลี้ยง เลี้ยงชีวี
ให้ลูกนี้ รอดพ้น จากภัยพาล
ยามลูกนั้น ท้อจิต แม่ทนทุกข์
ยามลูกสุข แม่ชื่นใจ แสนไพศาล
ยามลูกน้อย ไม่สบาย ในดวงมาลย์
แม่เหมือนจะ วายปราณ สิ้นชีวี
ขอขอบใจ ลูกทั้งหลาย ให้คำมั่น
วันแม่นั้น ลูกไม่หาย คลายหน้าหนี
ตอบแทนคุณ ด้วยน้ำคำ ทำความดี
รู้ไหมนี่ ว่าแม่นั้น แสนชื่นใจ
อยากบอกลูก ทำดีเถิด ไม่เสียหลาย
อย่าคิดหน่าย ทำไปเถอะ วันไหนไหน
จะวันพ่อ หรือวันแม่ วันอื่นใด
ขอทรามวัย จงกระทำ แต่ความดี
ด้วยผลบุญ หนุนนำ กระทำสร้าง
สิ่งต่างต่าง อย่างสมค่า สง่าศรี
แม่ขอพร พระเมตตา บารมี
ให้ลูกนี้ มีความสุข ทุกถ้วนเทอญ
6 สิงหาคม 2552 14:11 น.
คนบนเกาะ
หยิบดนตรี มาบรรเลง เป็นเพลงหวาน
ใจเบิกบาน เมื่อยินเสียง สำเนียงฝัน
โดเรมี มีเรโด โตเร็วพลัน
ด้วยใจฝัน อยากให้เจ้า ได้เล่าเรียน
โลกใบนี้ มีดีร้าย ให้ศึกษา
อย่ามัวช้า ขอให้เจ้า เฝ้าขีดเขียน
จงขยัน และต้องหมั่น อย่างพากเพียร
เมื่อวัยเปลี่ยน เจ้าต้องปรับ พร้อมรับมือ
ยามเจ้าเล่น เจ้าจงเล่น เพื่อใฝ่คว้า
ไม่ใช่ว่า เอาแต่จิต คิดดึงดื้อ
เล่นเพื่อก่อ ใช่ทำลาย ใช่นั่นคือ
สิ่งต้องถือ เป็นวินัย เกิดในตัว
บทเรียนรอบ ตัวเรานั้น มันหลากหลาย
มันมิใช่ แค่ตำรา น่าปวดหัว
การสังเกต ประสบการณ์ ที่ผ่านตัว
อย่าเมามัว รีบจดจำ นำชีวี
พ่อแม่ต้อง คอยดูแล และนำชัก
ให้ลูกรัก รู้ดีชั่ว ไม่มัวหนี
เกราะป้องกัน สำคัญล้น บนเวที
ชีวิตนี้ คือครอบครัว เป็นตัวนำ
ครอบครัวดี ลูกต้องดี ไปตามอย่าง
อย่ามาอ้าง แบบลมลม นะคมขำ
ลูกทำผิด พ่อแม่นี้ ต้องชี้นำ
อย่ามาทำ อ้างโน่นนี่ ที่เวลา
หากพ่อแม่ คอยดูแล ให้แง่คิด
ลูกคงไม่ ทำความผิด ตามข่าวว่า
ทั้งปาหิน ทั้งฆ่าปล้น คนระอา
ก็เพราะว่า พ่อแม่นี้ ไม่ดีเอง
โดเรมี มีเรโด โอ๋ลูกรัก
จงประจักษ์ อย่าใครด่า ว่าข่มเหง
ลูกไม่ดี เพราะพ่อแม่ ไม่ดีเอง
ลูกจงเร่ง แต่แบเบาะ เพาะความดี
30 มิถุนายน 2552 14:21 น.
คนบนเกาะ
ล่วงเวลา เนิ่นนาน ที่ผ่านพ้น
ในกมล ยังโหยหวน นวลฉวี
เจ้าโฉมงาม ทรามสวาท บาดฤดี
ตัวฉันนี้ ยังคนึง ถึงทุกวัน
เจ้าผิวขาว เหมือนสาวแย้ม แต้มจุดเด่น
เหมือนดั่งเช่น สีเงินวาว ราวบุหลัน
กลิ่นเจ้ากรุ่น หอมละมุน เหมือนลูกจันทน์
เนื้อเจ้านั้น ช่างนุ่มนวล ชวนลิ้มลอง
ใครจะทิ้ง เจ้าได้ลง แรกหลงเห็น
ใครจะเว้น ผละเจ้าไป หาใครสอง
ใครจะผิน หน้าหนีไป ไม่หันมอง
มีแต่จ้อง จะจับเจ้า ทุกเช้าเย็น
ใครบ้างเห็น เจ้าโฉมงาม ผมตามหา
โปรดโทรมา บอกทันที ที่ท่านเห็น
อย่าปล่อยให้ ผมร้าวรวด ปวดลำเค็ญ
นึกว่าเห็น ใจคนจ้อง จะปองนวล
ผมจะแบ่ง ความรักนี้ ที่ท่านมอบ
ถือว่าตอบ แทนความดี นี้ทุกถ้วน
เชิญแวะทาน อาหารที่ ฉันนี้ชวน
เชิญทั้งมวล มาแวะลิ้ม ชิมโฉมงาม
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟคนบนเกาะ
หน้าส่วนตัว
2097
