1 กันยายน 2548 16:38 น.
คนไร้ถิ่น
เริ่มแรกที่ได้รู้จัก
ทั้งรักถูกใจหนักหนา
วันคืนผันผ่านนานมา
เรากลับร้างลาเลิกไป
ฉันทำได้แค่เมินเฉย
เมื่อเธอเดินควงคนใหม่
ยิ่งมองก็ยิ่งเจ็บใจ
เมื่อเธอจากไปไม่ลา
วันนี้กลับมาอีกครั้ง
ถ้อยคำหวานหูหนักหนา
บอกว่าที่ไปไม่ลา
เพราะหูตาพร่าบอดไปชั่วคราว
ยังกลัวที่จะต้องเจ็บ
แต่ด้วยใจยังเหน็บหนาว
จึงรับคำขอโทษอีกคราว
เผื่อรักครั้งนี้จะยืดยาวตลอดไป
แต่แล้วไม่เป็นอย่างหวัง
คงพังอีกแล้วใช่ไหม
รักของเธอคงไม่มีสำหรับใคร
กับคนหลายใจอย่างเธอ
ไปแล้วขอให้ไปลับ
อย่ากลับมายื่นข้อเสนอ
จากวันนี้คำหวานเลวๆจากปากเธอ
จะเป็นเพียงภาพเบลอๆ.... ที่ไม่มีค่าควรจดจำ
20 กรกฎาคม 2548 11:48 น.
คนไร้ถิ่น
อาจมีคำถามมากมายที่เราตอบไม่ได้
แต่จำไว้นะว่าคำถามทุกคำถามมันมีคำตอบ
บางทีเราอาจคิดว่ามันไม่ใช่ นั่นเพราะว่า...
มันไม่ใช่คำตอบที่เราต้องการ.....ใช่ไหม
ความรักขึ้นอยู่กับคนสองคนแต่......
คำตอบของความรักมันอยู่ที่เรา
เราต้องตอบคำถามด้วยตัวเองว่า
...เรา "รัก" เขาไหม และเขา "รัก" เราไหม.....
แล้วถ้ามันคือ"รัก" จะยั่งยืนขนาดไหน
เอาหัวใจไว้รัก เอาสมองไว้คิด....
25 มีนาคม 2548 15:10 น.
คนไร้ถิ่น
อาจมีหลายครั้งที่หัวใจเราเคยสงสัยว่าทำไมจึงเหงา...ทำไมจึงเศร้าอยู่อย่างนี้...ทั้งๆ ที่หลายครั้งก็มีใครต่อใครเดินผ่านเข้ามาในที่ๆ เรายืนอยู่ มีหลายคนที่ตั้งใจเดินเข้ามาหาเรา แต่เรากลับทำเฉยชากับสิ่งต่างๆ ที่เขาเหล่านั้นนำเข้ามาในชีวิตเรา...แต่เรากลับหลงอยู่กับสิ่งที่เราคิดว่ามันคือสิ่งที่สามารถเติมเต็มให้กับชีวิตเราได้ ของคนที่แค่ผ่านมาโดยไม่ได้ตั้งใจ แล้วในที่สุดก็รู้ว่ามันไม่ใช่ แต่จะมีประโยชน์อะไร ในเมื่อกว่าจะรู้มันก็สายเกินไปกับเวลาที่เสียไปโดยไม่ได้อะไรกลับคืนมา
ทุกครั้งที่เศร้า...ถามตัวเองว่าเพราะอะไร....ทุกครั้งที่เหงา...ถามใจเราว่าเพราะอะไร....คำตอบจะคืออะไรไม่สำคัญ....มันสำคัญตรงที่ว่า....เราจะแก้ไขมันอย่างไร....เราถึงจะได้ไม่ต้องเศร้าและเหงาอยู่อย่างนี้....แล้วเอาเวลาที่มีไปสนุกกับสิ่งดีๆ ที่ยังรอเราอยู่
10 กุมภาพันธ์ 2548 14:51 น.
คนไร้ถิ่น
มีคนกล่าวไว้ว่า ไม่มีมนุษย์คนไหนที่จะเพียบพร้อมสมบูรณ์แบบ นี่เป็นความจริง บางทีเราก็จำเป็นต้องเลือก...แต่นั่นอยู่ที่ว่าเราจะเลือก...อย่างไร
ไม่เว้นแม้แต่เรื่องของความรัก...เมื่อรักดำเนินมาถึงจุดๆ หนึ่ง เราอาจจะจำเป็นต้องเลือก...เลือกที่จะดำเนินความรักของเราต่อไปเช่นใด
บางคนอาจต้องเลือกว่าจะรัก...หรือจะเลิก...แน่นอนว่า ถ้าฝ่ายที่ต้องเลือกเป็นฝ่ายที่ให้ความรัก...เขาก็ต้องเลือกที่จะรักต่อ...แต่รักไม่ได้หมายความว่า...ต้องได้มาครอบครอง...เพราะถ้ารักแล้วอยากได้มาครอบครอง นั่นแสดงว่า คุณรักตัวเองมากกว่า...แต่ถ้าคุณรักเขาจริง คุณจะรู้สึกเพียงว่าคุณอยากจะเป็นฝ่ายให้เขามากกว่าที่คุณจะต้องการอะไรจากเขา...ถามตัวคุณเองเถอะ....ว่าคุณรักเขาจริงหรือปล่าว
เราออกแบบรักได้...เราออกแบบหัวใจตัวเองได้...ชีวิตของเราก็อยู่ในมือของเรา
10 กุมภาพันธ์ 2548 14:34 น.
คนไร้ถิ่น
ฉันอาจยังสับสนกับตัวเอง
อาจยังดูลอยเคว้งไร้จุดหมาย
อาจยังไม่เห็นว่ารักเธอมากมาย
แต่สุดท้ายยังไงก็รักเธอ
อาจดูเหมือนว่าไม่มีอะไรจะบอก
แต่ที่จริงพูดไม่ออกว่า รักเสมอ
จึงได้แต่ทำเมินเฉยต่อหน้าเธอ
ได้แต่เพ้อละเมอตลอดมา
ทำไมต้องเป็นเธอก็ไม่รู้
ที่อยู่ๆ หัวใจก็ใฝ่หา
รักใช่ไหม...ที่เคยไขว่คว้าตลอดมา
วันนี้จึงได้รู้ว่า...เธอ...คือที่สุดของหัวใจ
หน้าส่วนตัว
1302
