24 กรกฎาคม 2552 21:51 น.
ครูพิม
ที่ราบสูงมีมาแต่คราเกิด
ล้วนล้ำเลิศแผ่นดินถิ่นอีสาน
เขียวต้นไม้ใบหญ้ามาช้านาน
เย็นสายธารฉ่ำอุราประชาชน
อรุณฉายรุจีรังสีแสง
สายรุ้งแต่งประดับกับเวหน
สายลมพัดใบไหวได้ยินยล
เย็นสายฝนพร่ำผ่านพฤกษ์ก้านใบ
นั่น! ระบำต้นข้าวคราลมต้อง
นกน้อยร้องเพลงไพเราะเสนาะใส
ไผ่ออดแอดดนตรีล้ำลำนำไพร
ปลาน้อยใหญ่ผุดว่ายสายนที
โน่น!เจ้าทุยลุยงานมานานเนิ่น
ต้องผจญฟ้าฝนบนวิถี
เหล่าชาวนาล้าแรงมาแรมปี
โลกจึงมีข้าวใหม่ไว้กินกัน/font>
ทอผ้าฝ้ายลายดีมัดหมี่ย้อม
ตระการพร้อมหัตถกรรมที่สร้างสรรค์
อีกผ้าไหมงามแท้ไม่แพ้กัน
เลิศอนันต์เลอค่าปัญญาไทย
อาหารเฮารสแซบแถบอีสาน
เป็นตำนานขึ้นชื่อลือไกลใกล้
มีส้มตำรสเด็ดเผ็ดถึงใจ
ทั้งหน่อไม้ไข่มดแดงแกงใส่กัน
อีกลาบก้อยน้ำตกหมกปลาข่อ(ปลาช่อน)
แกงออมหน่อ(ไม้)ปิ้งไก่รสแซบนั่น
อีกมากมายหลายผักป่าสารพัน
ทั้งครบครันคุณประโยชน์โภชนา
จากปลาสดเป็นปลาแดกน่าแปลกบ่
ด้วยแม่พ่อริเริ่มคิดเสริมค่า
แต่ปู่ย่าโบราณสืบสานมา
ภูมิปัญญาตราตรึงซึ้งไม่เลือน
คนอีสานบ้านเฮาเข้ากันได้
มีน้ำใจ..จริงใจ..ใครเปรียบเหมือน
รวมรู้รักสามัคคีมิแชเชือน
เราเป็นเพื่อนน้องพี่ไมตรีงาม
เอกลักษณ์อนรรฆค่าภาษาถิ่น
หนึ่งศาสตร์ศิลป์ในแคว้นแดนสยาม
ยินเอื้อนเอ่ยเปล่งเสียงสำเนียงงาม
ทั่วเขตคามรู้จักมัก(ชอบ)ถิ่นเฮา
แว่วเสียงแคนแดนดินถิ่นอีสาน
สร้างตำนานนาฎศิลป์ไทยไม่เงียบเหงา
โหวดโปงลางฟังสนุกทุกข์บรรเทา
สาวซิ่งเขาฟังม่วนซื่นระรื่นใจ
เซิ้งบั้งไฟไทยพวนม่วนอีหลี
ผีตาโขนเฮานี้นำล้ำสมัย
เซิ้งกระติบเซิ้งกะลาน่าสนใจ
ศิลปะไทยคือมรดกตกทอดมา
อนุรักษ์ศาสตร์ศิลป์ถิ่นบ้านเกิด
ร่วมใจเทิดหมู่เฮาเฝ้าฮักษา
วัฒนธรรมคู่ไทยได้พัฒนา
อีสานเฮา..ต้องก้าวหน้า..สถาพร…
ครูพิม
๒๔ กรกฎาคม ๒๕๕๒
19 กรกฎาคม 2552 21:21 น.
ครูพิม
เสียงหัวใจร่ำร้องนั่งมองภาพ
ใจอิ่มอาบวาบไหวให้คิดถึง
รักละมุนอุ่นละไมใจคำนึง
หัวใจหนึ่งจึงรอ…ต่อหัวใจ
หริ่งเรไรร่ำร้องทั่วห้องทุ่ง
ยลดาวพุ่งลงดินถวิลไหว
หลับตานิ่งอธิษฐานผ่านดาวไพร
ขอคนไกล..ใจสุข..ทุกทิวา
เจ้าหิ่งห้อยระยิบยับประดับไพร
อุ่นหัวใจไหววามยามโหยหา
แหงนดูดาวพราวพริบวิบวิบตา
ฝากดารา…ส่งข่าว..ว่าสาวรอ
ขอพี่จงวางใจอย่าได้หวาด
ครานิราศร้างไร้ไกลห้องหอ
มิชายตาหาใครใจเพียงพอ
คอยเคลียคลอ…เคียงใกล้...เพียงชายเดียว
รอยอบอุ่นกรุ่นกลิ่นรินรินรื่น
แม้นยามตื่นฟื้นใจใคร่แลเหลียว
สายสัมพันธ์มั่นยืนเป็นผืนเดียว
ที่เกาะเกี่ยวสองเรา…ผ่อนเหงาคลาย
เสียงหัวใจร่ำร้องหมายคล้องขวัญ
รอคืนวันหวั่นไหว..ให้จางหาย
สองใจเราเฝ้ารียงอยู่เคียงกาย
สู่จุดหมาย…ปลายฝัน….นิรันดร..
ครูพิม
๑๙ กรกฎาคม ๒๕๕๒
17 กรกฎาคม 2552 00:07 น.
ครูพิม
จากความคิดจินตนามาสู่เขียน
เฝ้าพากเพียรเรียนถ้อยร้อยอักษร
หลากเรื่องราวผ่านเห็นเช่นละคร
แต่ละตอนซ่อนนัยให้คนชม
ปรารถนาเพียงฝึกสำนึกรู้
เพื่อเชิดชูภาษาพาสุขสม
เป็นเรื่องราวพราวพร้อยร้อยคำคม
ค่านิยมบ่มเพาะเสนาะจินต์
จะสุขโศกโลกหมองมิผ่องใส
จะร่ำไห้ใจล้าคราถวิล
จะหัวเราะเริงร่าน้ำตาริน
ก็ขอยินดนตรีคีตกานท์
หลากอารมณ์คมคำยังสำนึก
ให้รู้สึกตรึกตรองใช่มองผ่าน
จึงเรียงร้อยถ้อยคำเป็นตำนาน
ด้วยกลอนกานท์ขานขับสำหรับตน
เพียงเพราะใจมั่นรักในอักษร
จึงนิวรณ์สำนึกเฝ้าฝึกฝน
จารจดคำย้ำไว้ในกมล
บันดาลดลจนงานบันดาลมี
ด้วยศรัทธาแห่งใจจึงใฝ่เขียน
เป็นบทเรียนเห็นได้ในวิถี
หลากเรื่องราวซ่อนนัยใส่วลี
สื่อพาที..ฝากฝัน..บนลานกลอน
ครูพิม
๑๖ กรกฏาคม ๒๕๕๒
13 กรกฎาคม 2552 23:32 น.
ครูพิม
มองเห็นดาวนั่นไหม
วับวับไกลระยิบระยับ..ประดับสรวง
ดุจมณีประดับไว้แนบในทรวง
ส่องใจดวง...อ่อนล้า...คราอ่อนแรง
มองเห็นฟ้านั่นไหม
ขอบฟ้าไกลใกล้ค่ำมีลำแสง
สาดสะท้อนเรื่อเรืองเหลืองแสดแดง
สว่างแจ้ง...พลันหม่น...ปนสีดำ
มองเห็นจันทร์นั่นไหม
ที่สุกใสสวยงาม..ในยามค่ำ
แสงนวลส่องผืนหล้าฟ้าหม่นดำ
ร่ายระบำ..ย่ำราตรี..ที่ยาวนาน
มองเห็นตาฉันไหม
มีความนัยซ่อนเร้นเห็นอ่อนหวาน
รักซ่อนอยู่เอ่อล้นท้นดวงมาน
รอพบพาน..เพื่อหลอม...ในอ้อมทรวง
มองเห็นใจฉันไหม
มีความนัยแห่งรักภักดิ์และหวง
รักที่ก่อช่องามอร่ามพวง
ใจทั้งดวงห่วงหายามลาไกล
แม้นไม่เห็นขอให้รู้
ว่าพร้อมสู้เคียงกันมิหวั่นไหว
จะหนาวร้อนอ่อนล้าจะฝ่าไป
สู่เส้นชัย..พร้อมกัน..ฉันและคุณ..
ครูพิม
๑๓ ก.ค. ๒๕๕๒
10 กรกฎาคม 2552 06:31 น.
ครูพิม
อยากให้รู้เหมือนกัน…ฉันคิดถึง
ทุกคำนึงทุกวัน…ฉันห่วงหา
คราเหงาใจไกลกัน…ฉันตั้งตา
รอเวลาร่วมฝัน…ฉันและคุณ
คราเมื่อฝนหล่นพรม..ห่มไพรกว้าง
แขนสองข้างเคยโอบไว้…ห่มใจอุ่น
ในอ้อมกอดพรอดพร่ำ...ห่มค้ำจุน
หวานละมุน..อุ่นพรม.ห่มจิตใจ
หมั่นทำบุญตักบาตร....ด้วยมาดหมาย
ทุกข์ผ่อนคลายหายหม่น..ด้วยบุญไข
แม้นร้อนรน..ลุล่วง…ด้วยห่วงใย
ธรรมส่องใส.สุขล้ำ…ด้วยทำดี
วางใจรักภักดี…เป็นที่สุด
ตะวันรุดมาทัก…เป็นสักขี
กิจที่กอรปชอบธรรม..เป็นกรรมดี
ร้อยวลี…หวานล้ำ..เป็นกำนัล
แม้นทุกข์ร้อนอ่อนใจ..ให้บอกกล่าว
จะเก็บดาวพราวพร่าง...ให้สร้างฝัน
ทุกก้าวย่างขันแข่ง…ให้แบ่งปัน
รู้สร้างสรรค์ปั้นฤทัย…ให้อดทน
อยากให้รู้เหมือนกัน..ฉันรักมาก
แม้นก้าวยาก…สำนึก..ฉันฝึกฝน
ทางสายรุ้ง..มุ่งตะวัน..ฉันดิ้นรน
สั่งกมล…สู้ไม่ถอย....ฉันคอยรอ.
ครูพิม
๑๐ กรกฎาคม ๒๕๕๒
Calendar
Lovers
11 คน เลิฟครูพิม
หน้าส่วนตัว
42145
