23 สิงหาคม 2548 18:22 น.

น้ำท่วม...รวมน้ำตา

ครูใหญ่โรงเรียนเล็ก

น้ำท่วม...รวมทุกข์...ยุคเข็ญ
ที่เห็น...ทั่วแคว้น...แผ่นหล้า
สายน้ำ...ซ้ำซัด...พัดพา
เพียงธาร...น้ำตา...บ่าริน

กี่เดือน...กี่ปี...ที่สร้าง
ท้องทุ่ง...ยุ้งฉาง...พังสิ้น
สวนป่า...นาดำ...ทำกิน
พังภินท์...ดินถล่ม...จมแล้ว

เหลือซาก...ฝากรอย...หงอยเหงา
หน้าเศร้า...โหยหิว...เป็นทิวแถว
ดอกเบี้ย...บานเด่น...เป็นแนว
ข่มแวว...ตาหม่น...คนทุกข์

วาดหวัง...ตั้งใจ...ไว้ว่า
ข้าวกล้า...สมบูรณ์...พูนสุข
พฤษภา...ฟ้าหม่น...ฝนชุก
เร่งรุก...หว่านดำ...ทำนา

ความหวัง...พังทลาย...กับสายน้ำ
ฟ้าหม่น...ฝนซ้ำ...น้ำบ่า
สูญสิ้น...พืชพรรณ...ธัญญา
ไยฟ้า...รุนแรง...แกล้งกัน

ใครซับ...น้ำตา...คราทุกข์
เล่นมุข...เตรียมพร้อม...กล่อมขวัญ
สร้างเขื่อน...ใหญ่น้อย...ร้อยพัน
ฤากั้น...น้ำตา...ชาวนาไทย

ขอเป็นกำลังใจน้อย ๆ สำหรับผู้ประสบอุทกภัยครับ				
19 สิงหาคม 2548 19:48 น.

สืบเนื่องจากคนตายในคุก(โคลงขอรับครูใหญ่หัดเขียนโคลง)

ครูใหญ่โรงเรียนเล็ก

    ๑เมืองทมิฬถิ่นแคว้น           ความคาว
แฉโฉ่ชนโฉดฉาว                 ชั่วช้า  
ทำผิดบ่าติดดาว                     ดูเด่น
คิดข่มคนราวข้า                     เข่นผู้ถูกขัง

    ๒ ปิดบังพรางเรื่องแท้        เท็จจริง
กุเรื่องมาพาดพิง                    กล่าวอ้าง
ทำผิดบ่ติติง                           นายบ่าว
ผิว่าเป็นเราบ้าง                     ห่อนพร้องฤาไหว

     ๓ ญาติใครใครย่อมรู้          รักแพง
ใครฆ่ายำทำแกง                    ก่ายก้าว
โกงกาจเก่งกำแหง                 หาญห่าม  แท้เฮย
(หมู) หมู่หากโหดห้าว               หั่นให้หอบโหย

     ๔  โดยเกณฑ์กฎหมู่แท้     คิดทำ
พึงกริ่งเกรงกฎกรรม              ก่อไว้
ธรณีจู่จองจำ                         จวนจ่อ   จบแฮ
บาปแห่งชนโฉดไซร้              ส่งฟ้องโลกันตร์				
17 สิงหาคม 2548 15:32 น.

ซากฝัน

ครูใหญ่โรงเรียนเล็ก

ก่อรูปเข้มเต็มร่างอย่างมีหวัง
แรงพลังครั้งนั้นดันให้ถึง
ยั้งไม่หยุด..ฉุดไม่อยู่..กูจะดึง
หวังวันหนึ่งมือคว้าฟ้าและดาว

จึงไม่ฟังซุ่มเสียงคนเคียงข้าง
กี่เส้นทางก็ไม่เดินจะเหินหาว
พุ่งทะยานหาญกล้าโน่นฟ้าพราว
จะมัวก้าวย่างย่ำอยู่ทำไม

จะหยุดยั้งรั้งรอต่ออีกหรือ
สองฝ่ามือจะกรำกร้านสักปานไหน
ติดปีกฝันทุกขั้วของหัวใจ
สู่เส้นชัยวันทองของชีวิต

พึงรับรู้รสหวานการเสพฝัน
ไว้เผื่อวันทุกข์ระทมขมสนิท
พึงรับรู้รสโอชาก่อนยาพิษ
หมู่มวลมิตรอาจซ่อนเร้นเป็นศัตรู

ไม่มีสิ่งจีรังดังเราคาด
เคยผงาดอย่างที่เห็นและเป็นอยู่
เคยเป็นดาวเด่นดวงอาจร่วงพรู
เคยเยี่ยมยุทธสุดกู่สู่สามัญ

จึงเหลือเพียงความขื่นของคืนเหงา
เสพความเศร้า(มี)เพียงตนคนปลอบขวัญ
อาจขมขื่นกลืนกล้ำเหลือรำพัน
ลุถึงวัน..รับทราบ..ภาพลวงตา				
9 สิงหาคม 2548 23:41 น.

อีกมุมมอง....ของวันแม่

ครูใหญ่โรงเรียนเล็ก


วันแม่......
คงมิใช่เพียงแค่แม่ของฉัน
ให้ลูกเห็นเน้นย้ำความสำคัญ
ว่าทุกวันให้ลูกรู้รักบูชา

เพราะโลกไม่งดงามตามที่หวัง
ตราบชีพยังพลังแรงแสวงหา
ด้วยสายใยพันผูกเลี้ยงลูกยา
เมื่อชีวาไม่สิ้นต้องดิ้นไป

จึงไม่อาจปฏิเสธว่าเพศแม่
มิใช่แค่ยอดหญิงผู้ยิ่งใหญ่
หน้าที่แม่ดูแลลูกผูกดวงใจ
บ้างก็ใช้แรงกายอย่างชายชาญ

เราจึงคุ้นกับภาพหญิงหาบเร่
เดินโซเซหอบกายาขายอาหาร
บ่าหาบกระบุงไว้ด้วยไม้คาน
ส่วนดวงมานหาบทุกข์ท้นล้นรำพัน

อาจเห็นแม่ขายแรงแสวงโชค
ผู้อ่อนโลกถูกล่าฆ่าอาสัญ
เป็นเหยื่อกามแก้ขัดพวกกลัดมัน
อาจรอวันสิ้นโศกด้วยโรคร้าย

วันแม่....................
อย่ามองแต่แม่ตนคนทั้งหลาย
ยังมีแม่อีกมากลำบากกาย
หากสบายให้จุนเจือเอื้ออาทร				
3 สิงหาคม 2548 13:29 น.

สาวหมอลำ

ครูใหญ่โรงเรียนเล็ก

สาวหมอลำ........
เริงระบำรำร่ายส่ายเอวฟ้อน
เจรจาภาษาลาวกล่าวคำกลอน
ลีลาอ่อนช้อยชดดูงดงาม

นุ่งแพรพรรรณวับวาวพราวระยับ
ยิ้มให้กับฝูงชนดูล้นหลาม
แต่งหน้าตาขำคมสมมุตินาม
เล่นไปตามตำนานนิทานไทย

เป็นธิดาราชินีมียศศักดิ์
โฉมงามนักใครเห็นเป็นหลงใหล
เสกสมรสกับเจ้าชายในดวงใจ
จอมผไททั้งสองครองนคร

ชีวิตจริง...สาวหมอลำ
ต้องตรากตรำดิ้นรนจนเหนื่อยอ่อน
ด้วยผืนนาแตกระแหงแล้งและร้อน
จึงจำจรจากนามาร้อง--ลำ

คือเสี้ยวหนึ่งของเด็กสาวชาวอีสาน
ที่ขับขานเริงรื่นทุกคืนค่ำ
ท่วงทำนองแคนรับขับลำนำ
ทุกถ้อยคำกลั่นกรองร้องจากใจ

แม้ลำบากยากจนแสนทนทุกข์
แต่ต้องสุขบนเวทีชีวิตใหม่
เงินทุกบาททุกสตางค์ท่านจ้างไป
แทนมาลัยคล้องคอ...สาวหมอลำ


				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟครูใหญ่โรงเรียนเล็ก
Lovings  ครูใหญ่โรงเรียนเล็ก เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟครูใหญ่โรงเรียนเล็ก
Lovings  ครูใหญ่โรงเรียนเล็ก เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟครูใหญ่โรงเรียนเล็ก
Lovings  ครูใหญ่โรงเรียนเล็ก เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงครูใหญ่โรงเรียนเล็ก