30 มกราคม 2550 10:38 น.
คอนพูทน
....จดหมายจากนรา....
ฟังคำพร่ำครวญชวนคิด
ชีวิตชีพวายมลายล่วง
มะแอมันอึดอัดทรวง
มาเล่าเหมือนล้วงดวงแด
ไม่ว่างมิเว้นเป็นหนัก
คล้ายผักหักผงคงแผล
ฝังลึกเฝ้าลามตามแล
แค้นแก้คืนกลับดับลา
ไม่เคยมีใครไหนจับ
ยิงพับยามพลั้งโดนพล่า
ทุกวันที่วายหน่ายล้า
ระอาร้อนอุคุลาม
ทิ้งเรือนที่รักทนรุก
อาจอุกโอ้ยิ่งหยาบหยาม
แดนล่างย่างสดหมดงาม
คุกคามเข่นฆ่าล่าคน
ไม่นานหมดแน่มัวนิ่ง
เรื่องจริงรุมจ่อรอผล
ร่วงหายไร้หัวตัวพ้น
เลยล้นหลายแล้ว ลับลง
นับถือ
สะมะแอ
27 มกราคม 2550 11:38 น.
คอนพูทน
อัดอั้นตันทรวง เพียงคนเคยควง
นึกแหนนึกหวง หนึ่งมิ่งในกมล
เพ่งพิศคิดถึง ใจจึงเจ็บจน
ว้าวุ่นกังวล อึดอัดรัดกาย
ถึงครั้นถามใคร ว่ายวงนวลใย
อยู่ด้าวแดนใด คิดครวญมิคลาย
คอยแล้วคอยแล เชือนแชเชยชาย
คอยหวนคืนหาย ขอเคียงเรียงนวล
คืนนี้มีดาว กะพริบพริ้มพราว
สุกกรุ่นแสงสกาว ใสชื่นสวยชวน
น้ำค้างพร่างพรม โลมดมลำดวน
แสงเจ้าเย้ายวน ถามไถ่ใช่ดาว
ล่องหลากฟากฟ้า ล้นนับเหลือคณา
แลพบสบตา วิบวับแวววาว
กู่ก้องร้องถาม นงรามเรื่องราว
แม้คืนมาคราว ชวนชิดชมจันทร์
รอเคียงรวงคำ ความเงียบครอบงำ
ยลลึกยิ่งล้ำ ชอกนักรักผัน
ราตรีนี้ตรม ร้าวพรมรักพลัน
ฤทธิ์แรงโรมรัน เคียงดาวเคล้าเดือน
สุดฟ้าสุดฝัน โอ้หนอนวลอนันต์
ไออุ่นอวลอัน มิลดจางเลือน
ดาวน้อยลอยตก ลองยกแลเยือน
เหมือนต่างมาเตือน รักคงมิคืน
น้ำค้างพร่างพรม หนาวข้อพานขม
โรยราอารมณ์ ยังใฝ่ยังฝืน
ยามนี้ยาวนาน ชอกช้ำกล้ำกลืน
รักคงล้มครืน คู่ร้างพลางคอย
พอแสงสาดสาง ความมืดจืดจาง
แรกรุ่งอรุณราง ใจเผลอร่วงผลอย
ดาวห่างรางหาย เรียงรายแค่รอย
เดือนลับดับลอย ล้วนลิบล่วงลา
ดวงดาวเจ้าเอ๋ย จากแล้วจรเลย
คราชิดเคียงเชย จึงถามตามหา
ฤทัยระทม เพียงลมพัดลา
แก้วดวงกานดา ช้ำนักรักกลอย
ไร้ร่ำคำตอบ แม้นคำพร่ำปลอบ
ร้างชื่นรอยชอบ ยากนักจักถอย
ล่วงลึกถึงถลำ เจ็บช้ำซ้ำรอย
ฝากหนอดาวน้อย ช่วยนั้นบอกนาง
...............................................
22 มกราคม 2550 10:21 น.
คอนพูทน
ความหนุ่มเสนอหนอ
อุรรออร่ามเรียง
หล่อคราสนานเคียง
ฤดิพราวจะเพลินพา
เสื้อยืดก็คอย้วย
มิสลวยเจริญตา
สาวผ่านสะคราญมา
กะจะจีบจะรีบจอง
นุ่งยีนส์ก็เก่าแย่
ระดะแผลผุผ้าพอง
งามสมมิมีสอง
ปุปะบ้างเถอะช่างมัน
แต่งองค์และทรงเครื่อง
ขณะเฟื่องคะเนฝัน
ผ้าใบกระชับพลัน
ปิติพลอยจะพบพาน
ย่างย้ายสะพายเป้
ดุจเท่มิทัดทาน
เตรียมหวานนะคำหวาน
จิตสั่งกระซิบแซว
พบสาวสะพราวพร่าง
สติต่างก็จ้ำแจว
สวยพริ้งตระการแพร้ว
เงอะงะโถ ! มิกล้าถาม..
............................
19 มกราคม 2550 09:52 น.
คอนพูทน
....................
เคยร่วมเรียงเคียงร่วมรัก..จักหาไหน
มาบัดนี้..มีบัดนั้นเจ้าพลันไกล
จากพี่ไปใจพี่แป้ว..ไม่แคล้วตรม
เคยรักกัน..ขั้นรักเกิดเถิดนวลน้อง
เลยประคองลองประเคน..เดนรักขม
ปวดร้าวจัด..ปัดร้าวจริงยิ่งระบม
หักหัวใจให้หัวจม..ระทมแทน
คิดถึงน้อง..ข้องถึงนางพลางเศร้าโศก
พี่อับชาพาอับโชค..วิโยคแสน
อยู่ไหนนาง..ย่างไหนนั่นหวั่นว่าแฟน
ลืมคนดงหลงคนแดน..แคว้นวิไล
ในใจพี่..นี้ใจเพ้อละเมอข้อง
จะถึงนิดจิตถึงน้อง..ร้องเสียงใส
จะรักเธอ..เจอรักทู่หดหู่ใจ
จะรักใครใจรักครวญ..ทบทวนแท้
ห้ามใจรัก..หักใจร้างเวิ้งว้างว่า
เจ็บลึกล้ำจำลึกลา..มาเป็นแผล
แทบร้าวราน..ทานร้าวรุ่มสุมดวงแด
บาดลึกลงบ่งลึกแล..ท้อแท้ทาง
จะรักเธอ..เจอรักแท้แน่หรือนั่น
เริงรักนุ่มรุ่มรักนั้น..ตะวันสาง
มิลืมรส..หมดลืมรักมักจืดจาง
จูบสั่งปากจากสั่งปราง..ก่อนนางจร
ทั้งละเมอ..เธอละมุนอุ่นในรัก
พาประจบพบประจักษ์..พักตร์สมร
ลอยตรงหน้า..ลาตรงนั้นตะวันรอน
ยามคืนค่ำย่ำคืนคอน..ก่อนเคยอิง
มิลืมเลือน..เหมือนลืมแล้วแก้วตาพี่
โอ้ครานั้นอันครานี้..วจีหญิง
เธอครวญคำ..ทำครวญคิดสนิทจริง
ทีกลอกกล้ำทำกลอกกลิ้ง..วิ่งเวียนวน
สะอึกรัก..สักอึกรู้เป็นชูรส
ครั้นจะลาคราจะลด..บทเข้มข้น
อีกเรื่องร้าย..อายเรื่องรักมักไม่พ้น
สาละวันสันละวน..ผลของรัก
เอ่ยความใน..ไอความนอกออกหมดสิ้น
อันยุพาอ้ายุพิณ..บินสูงศักดิ์
จากกันแล้ว..แจวกันลาผวารัก
จะเจ็บในใจเจ็บนัก..พักรักเอย..//
............................
12 มกราคม 2550 16:15 น.
คอนพูทน
เมียงมองหม่นหมางกลางเปลวแดด
ที่เผาแผดผิวผ่าวเจ้ายังเด็ก
ร้างพ่อไร้แม่ตั้งแต่เล็ก
ลูกเจ็กจีนไทยใครไม่รู้
เก็บขวดของเก่าที่เขาทิ้ง
หลายสิ่งส่งขายพอได้อยู่
รอดตายหายโหยช่วยโชยชู
ย่ำอยู่กองขยะประจำทาง
คุ้ยเขี่ยเรี่ยรายกระจายจ้อง
เพ่งมองกองมิดปิดหัวหาง
รถเด็กเล่นล้อหลุดสีเลือนราง
รีบง้างงัดแงะแคะขึ้นมอง
รอยยิ้มอิ่มใสบนใบหน้า
อ่อนล้าหิวลืมปลื้มสนอง
ดีใจ..กมลจนเจ้าล้นพอง
ประคองของเล่นแลลนลาน
ของขวัญ..ปลอบขวัญวันด้อยค่า
ราคาอย่าทักเหมือนหักหาญ
กอดพิศนอนเพลิน..ใต้สะพาน
ยิ้มหวาน..รอสว่างลากพลาง..โชว์
.................................
หน้าส่วนตัว
Calendar
Lovers
28 คน เลิฟคอนพูทน
1804
