17 กรกฎาคม 2551 19:58 น.
คะน้า
สักกี่ฟ้ากี่เขาที่เราห่าง
สักกี่ทางทอดยาวให้ร้าวไหว
สักกี่น้ำทอดวางให้ว่างไกล
สักกี่ใจทอดถอนให้รอนราน
สักกี่คืนจะคืนกลับจะรับขวัญ
สักกี่วันหวั่นไหวจะคลายหวาน
สักที่ท้อกี่หมองต้องทนนาน
อีกสักกี่ราตรีกาลต้องเดียวดาย
กี่จดหมายเท่าไหร่หนอจะพออ่าน
กี่คำหวานที่โทรถึงจะซึ้งไหว
กี่ความฝันกันหนอจะพอใจ
สักกี่ใจจะพอซึ้ง...คิดถึงเธอ
16 กรกฎาคม 2551 12:10 น.
คะน้า
สายหมอกหนาวคละเคล้าราวป่าใหญ่
น้ำค้างไกวแกว่งยอดหญ้ากล่อมป่าเหมย
หรีดเรไรระงมร้องก้องอย่างเคย
ลมรำเพยพลิ้วเย็นเยียบเลียบเพลา
แสงสีทองฉายเรืองรองต้องริมเขื่อน
กลบแสงเดือนเลือนแสงดาวลับฟากฟ้า
มวลดอกไม้เริ่มกรีดกรายย้ายยวนตา
กลีบพฤกษาผลิเริงร่าท้าพงไพร
หอมกลิ่นอายธรรมชาติวาดวิจิตร
อวดผลผลิตแห่งสีสันของวันใหม่
ประทับภาพความงดงามไว้ในใจ
รักษาไว้ศิลป์แห่งไพรในบ้านเรา
13 กรกฎาคม 2551 19:52 น.
คะน้า
เอียงหูมาใกล้ๆ
ฉันมีอะไรจะบอก
ไม่ใช่เพียงแกล้งหยอก
หรือหลอกให้เธอดีใจ
จำความรู้สึกของวันนั้น
ที่บอกกันไปแล้วจะได้ไหม
กับคำว่ารักคุณแล้วยังไง
จะบอกให้ตื้นตันใจกันอีกที
รักนะรักจริง รักจัง
รักดันทุรังจริงๆนะนี่
ตั้งใจเพื่อจะบอกอีกสักที
แล้วหลังจากนี้อย่าถามกัน
เพราะบอกไปแล้วหมดใจ
หมดไส้หมดพุงแล้วนะนั่น
ใครห้ามก็ไม่เชื่อเพราะมันรั้น
ถ้าทิ้งกันเมื่อไหร่ล่ะน่าดู
12 กรกฎาคม 2551 00:22 น.
คะน้า
เคยมีคนบอกว่าฉันปิดตัว
และหวาดกลัวต่อการเริ่มต้น
ที่จริงแล้วหนทางเดินคนเดียวมันมืดมน
ถ้าหากมีใครอีกสักคนก็คงดี
หลายครั้งพยายามจูงมือใครใหม่
แต่ก็เหมือนไปไม่ถึงใหนในทุกที่
ใครคนนั้นแค่ทำเหมือนคนแสนดี
ให้เชื่อมั่นในบางทีที่คบกัน
หากไม่ใช่มันก็คือคนไม่ใช่
แม้พยายามแค่ใหนก็ไม่ถึงฝั่งฝัน
กุมมือกันเพียงไรเนิ่นนานไปก็ละทิ้งกัน
สุดท้ายมีเพียงฉันพร้อมคืนวันอันเปล่าดาย
เปล่าเลยฉันไม่ได้ปิดตัว
ไม่เคยกลัวแม้จะไม่พบความหมาย
ความรักแท้จริงอาจไม่เกิดขึ้นได้ง่าย
แต่สุดท้ายฉันก็เหลือใจไว้รักตัวเอง
9 กรกฎาคม 2551 23:38 น.
คะน้า
เย็นเยียบน้ำค้างกลางห้วงฟ้า
คือเวลาเปิดหน้าต่างแห่งความเหงา
ทบทวนถึงความทรงจำอันบางเบา
และสายสัมพันธ์กับเพื่อนเก่าที่ผ่านมา
เคยถักถ้อยร้อยความคิดผ่านอักษร
ร่วมต่อกลอนร้อยใจเรียงเสียงภาษา
บทเพลงแห่งความทรงจำยังตรึงตรา
อักษรคมใช้แทนค่าความผูกพัน
นึกถึงครั้งใดหัวใจก็เปี่ยมสุข
วันเวลาแสนสนุกที่ผ่านนั้น
บทกลอนที่ร่วมร้อยเป็นหนึ่งเดียวกัน
คือสายใยที่ผูกพันฉันและเธอ
แด่เพื่อนเก่าทุกคนนะคะ โคลอน ภีม คุณวฤก
นายโจ้ dokkoon และคนอื่นๆอีกมากมาย
หลังจากหายไป 5 ปีแน่ะ นายโจ้มาจุดประกายจนได้
หน้าส่วนตัว
2124
