31 มีนาคม 2546 21:03 น.
คะน้า
ฉันรู้ว่าเธออยู่ตรงนั้น
ตรงที่ๆฉันไม่มีวันเข้าไปใกล้
ได้แต่เฝ้ามองเธอจากที่ไกล
คอยมองเห็นความเป็นไปในแต่ละวัน
ทรมานกับอาการที่เป็นอยู่
เพราะเธอไม่เคยรับรู้หัวใจฉัน
ที่เก็บความรักไว้อย่างเงียบงัน
และแสดงออกไปนั้นแค่สายตา
ยิ้มรื่นและฝืนหัวเราะ
ก็เพียงเพราะจะให้เธอรับรู้ว่า
ไม่ยี่หระกับภาพที่บาดตา
แต่หัวใจช่างปวดปร่าเสียเหลือเกิน....
30 มีนาคม 2546 15:04 น.
คะน้า
นอนผิงดาวคราวนี้ก็อบอุ่น
เพราะรู้ว่ามีคุณอยู่ปลายฟ้า
ส่งความห่วงใยผ่านทางม่านตา
กระพริบอยู่บนฟากฟ้าที่แสนไกล
กระซิบคำว่ารักอยู่เสมอ
หากแม้ไม่ได้เจออย่าหวั่นไหว
กระซิบตอบคำนั้นอยู่ในใจ
ไม่ว่าไกลเท่าไหร่ก็...รักคุณ...
30 มีนาคม 2546 10:22 น.
คะน้า
นิ่งรับสดับรู้
ความหมายที่คงอยู่คือหวั่นไหว
เพราะเนื้อนิ่มคือหัวใจ
ที่เต้นไหวตลอดเวลา
รับรู้ความรู้สึก
สร้างผลึกที่แกร่งกล้า
ต้านรับกับมายา
ที่โถมมาทุกวี่วัน
สร้างเกราะป้องกันตัว
หยุดความกลัวจากความฝัน
ตั้งสติให้คงมั่น
แล้วฝ่าฟันกับเรื่องราว
ผ่านมาแล้วสะสม
ไว้เพาะบ่มความปวดร้าว
สักวันคงถึงคราว
ไม่เหน็บหนาวกับเรื่องใด
30 มีนาคม 2546 09:51 น.
คะน้า
มนต์แห่งเสียงบรรเลง
บทเพลงแห่งสรวงสวรรค์
ร่ายลีลาเรื่องราวร้อยพัน
เก็บเกี่ยวความฝันอนันตรา
บทเพลงแห่งดวงดาว
ขับขานเรื่องราวในใต้หล้า
กล่อมพื้นพิภพพสุธา
กล่อมทั่วเวหาให้ยลยิน
เรื่องราวแสนสวยในสายหมอก
เกลียวคลื่นเย้าหยอกกับโขดหิน
บทเพลงแช่มช้อยระโรยริน
ดุจเสียงสั่งสิ้นจากเบื้องบน
ปลอบขวัญผู้คนที่ล้นทุกข์
ให้พบความสุขทุกแห่งหน
บทเพลงสร้างพลังให้มวลชน
สร้างหวังให้ผู้คนไม่เสื่อมคลาย....
26 มีนาคม 2546 21:42 น.
คะน้า
เหมือนยืนอยู่บนปากเหว
เบื้องหน้าคือความเลวที่แสนร้าย
เบื้องหลังคือโลกเงียบที่เดียวดาย
ยังไม่รู้แม้จุดหมายของตัวเอง
หมิ่นเหม่ต่อความอัปยศ
และรันทดกับการถูกข่มเหง
เอาความรักมาล้อเล่นอย่างครื้นเครง
ไม่หวาดเกรงถึงผลร้ายที่ตามมา
เพียงอยากเก็บเธอไว้แค่ในนั้น
เป็นแค่คนสำคัญที่โหยหา
เป็นความสุขหล่อเลี้ยงวันเวลา
เป็นเพียงภาพมายาระหว่างกัน
ในความจริงไม่มีทางจะเป็นได้
จึงขอใกล้เธอได้แค่ในฝัน
ให้หัวใจอบอุ่นแค่มีกัน
ไม่ขอแย่งความผูกพันมาจากใคร...
หน้าส่วนตัว
1018
