ความสุขที่มองข้าม

คะน้า

เคยเฝ้าถามตัวเองเสมอๆว่า ชีวิตมีความสุขดีพอแล้วใช่ใหม มีพร้อมทุกอย่างดีแล้วใช่ใหม แต่คำตอบที่ได้ก็ยังคงเป็นคำตอบที่ยังหาจุดสิ้นสุดไม่ได้สักที เพราะสิ่งที่พวกเราหลายคนพึงมีด้วยกันแทบทั้งนั้น ก็คือความพอใจที่ไม่มีวันสิ้นสุด หรือความไม่รู้จักพอ เรายังคงไขว่คว้าหาสิ่งมาปรุงแต่งชีวิต
อยู่ตลอดเวลา พอในวันหนึ่งหยุดใจมองสิ่งต่างๆรอบตัว ก็ค้นพบความสุขเล็กๆน้อยๆที่เคยมองข้ามไป  ความสงบ ความสวยงามของธรรมชาติที่มันเห็นอยู่เจนตาแทบทุกวัน แต่ในวันที่เราเร่งรีบกลับไม่เคยเห็นทุกสิ่งทุกอย่างสวยงาม 
แต่เมื่อวันใหนสั่งใจให้หยุด และพิจารณากับมันกลับเห็นบางสิ่งบางอย่างดูเป็นพิเศษขึ้น เจ้านกน้อยตัวนั้นอาจบินมาทักทายฉันทุกวันก็เป็นได้ แต่ฉันคงไม่ทันสังเกตุเห็น สายลมคงพัดพากลิ่นหอมของหญ้าสีเขียวขึ้นมาส่งฉันที่ริมหน้าต่าง
ทุกวัน หากแต่ฉันไม่เคยเปิดต้อนรับ  แดดอุ่นๆก็สาดแสงลงมาปลุกฉันทุกวันเช่นกัน แต่ฉันกลับปิดกั้นแสงแดดนั้นด้วยผ้าม่านสีทึบ
         คงเหมือนกับหัวใจทุกๆดวงที่จะเปิดรับอณูแห่งความสุขได้มากน้อยเพียงใด เราได้ให้อะไรมาขวางกั้น มาห่อหุ้มความรู้สึกอันบริสุทธิ์ที่ซุกซ่อนอยู่ภายใน
หากทลายกำแพง เหล่านั้นลงซะ เราก็จะได้รู้ว่าในทุกๆที่มีความสุข มีความอบอุ่น
แทรกตัวอยู่  ห้อมล้อมรอบๆตัวเราเสมอๆ ในทุกมุมของธรรมชาติ ของโลกอันกว้างใหญ่ใบนี้