12 มิถุนายน 2546 21:18 น.
คะน้า
ฉันเข้าใจความรู้สึกแบบนั้นได้ดี และก็เข้าใจความรู้สึกของเพื่อนฉันที่ไม่สามารถลืมใครบางคนที่เคยมีความสำคัญลงไปได้ต่อให้เวลาจะผ่านไปนานแค่ใหน เมื่อถูกขีดเส้นให้มาพบกันอีกครั้งความผูกพันเก่าๆที่เคยถูกทิ้งร้างก็กลับฟื้นคืนขึ้นอีกครั้ง และครั้งนี้มันอาจทบทวีมากขึ้นอย่างรวดเร็ว
ลืมเรื่องที่ทำให้หมางใจ ลืมว่าเคยพยายามหาเหตุเพื่อเกลียดชังเขา เพียงเพราะคำว่า "รัก" ที่ยังคงอยู่รักมันบังคับใจให้ลืมเรื่องร้าย ลืมเรื่องไม่ดีต่อให้เค้าจะเคยทำผิดมากแค่ใหน ก็ยังคงอภัยให้ได้เสมอ
รักมันจึงมีบทบาทมากในชีวิต ช่วงเวลาที่ขาดรักจากใครสักคน บางทีเราอาจรู้สึกเดียวดาย...เปลี่ยวเหงามีชีวิตที่ดำเนินไปอย่างเชื่องช้า ไม่ว่าจะมีใครใหม่ผ่านเข้ามาก็ได้แค่กระตุ้นความรู้สึกให้มีชิวิตชีวาเพียงชั่วครู่แต่ลึกๆแล้วมันไม่ถาวร...สุดท้ายก็กลับมาหวนคิดถึงสิ่งที่ฝังลึกและใครบางคนที่จมอยู่ในก้นบึ้ง
ของหัวใจอีกเช่นเดิม
การเดินกลับมาอีกครั้งของคนรักคนเดิมมันจึงเพิ่มสีสันมากมายให้กับชีวิต เติมคำตอบของคำถามที่เคยเป็นปริศนาคาใจ...ว่าเหตุใดเขาถึงเดินจากไปและช่วงเวลาที่หายไปมีใครมาแทนที่ แต่ฉันคิดว่าด้วยอิทธิพลของรักที่ยังคงอยู่มันมีผลให้ไม่อยากรับฟังถึงสาเหตุที่ทำให้ต้องแยกจากกัน รับรู้แต่เพียงว่า
ณ. วินาทีนี้คนที่เคยเฝ้ารอการกลับมาอยู่ตลอดเวลาได้มายืนอยู่ตรงหน้า แค่นั้นก็เพียงพอที่จะไม่มีคำพูดใดๆหลุดออกมา มีเพียงสายตาเท่านั้นที่พอจะถ่ายทอดความรู้สึกทั้งมวลออกมาได้
เป็นเรื่องน่ายินดีสำหรับความรักครั้งใหม่ที่ฟื้นตัวมาจากคนรักคนเก่า คู่รักคู่เก่า แต่ฉันก็หวังไว้ว่าบทเรียนที่ผ่านมาในอดีต คงเพียงพอที่จะทำให้เพื่อนฉัหวนนึกถึงความเจ็บปวดที่เคยได้สัมผัสมาก่อนหน้านั้น และคงจำมันได้ดี ซึ่งถึงแมเธอจะยืนยันว่าไม่มีทางฉันไม่มีทางเจ็บอีกเป็นครั้งที่สอง
แต่เธออย่าลืมถ้าเธอไม่รักใคร...เธอก็จะไม่รู้จักความเจ็บปวด นอกเสียจากว่าครั้งนี้เธอไม่หลงเหลือความรักให้กับใครคนนั้นอีกแล้ว.......ซึ่งมันอาจไม่ใช่!!!
ไม่มีใครสามารถคาดการณ์อนาคตได้ แต่หนทางสำหรับรักครั้งใหม่มันอาจทำให้เธอเพิ่มความระมัดระวังมากขึ้น...ถนอมวันเวลาเหล่านั้นไว้ให้ได้มากที่สุด.......เพราะไม่มีเคยมีใครจมอยู่ในความทุกข์ได้เนิ่นนาน.......และไม่มีใครอิ่มเอมอยู่กับความสุขได้ตลอดไป
To handle yourself,use your head;To handle others,use your heart
ด้วยรัก....จากเพื่อน
หน้าส่วนตัว
2140
