13 มกราคม 2551 19:50 น.

ขอเป็นคนที่รักเธอ

คีตากะ

มาตรแม้นคนถูกรักจักสนุก
ส่วนคนทุกข์คือส่งใจไปรักเขา
คอยกังวลหม่นหมองนั่งครองเศร้า
ต้องคอยเฝ้าห่วงหาเวลาไกล

คนถูกรักมักเล่นตัวทำหัวหมุน
ถือว่าทุนมากกว่าพาเหลวใหล
แสร้งหลอกล่อต่อคนที่เขามีใจ
เป็นสุขในความทุกข์เขาเฝ้าย่ำยี

แม้บทบาทคนถูกรักจักสูงส่ง
แต่ฉันคงไม่ขอเป็นเล่นบทนี้
ขอรักใครไม่ยอมให้ใครรักมี
พร้อมยินดีปวดร้าวคราวรักลา

หากเธอชอบบทนี้ยินดีให้
ด้วยเข้าใจเธอคนนี้ดีนักหนา
มีรักจริงยิ่งแท้แม้นานมา
แสนล้ำค่ากว่าใครเคยได้เจอ

เพราะเธอดีที่สุดดุจนางฟ้า
มีรักในแววตามาเสนอ
ใครรักใครไม่สำคัญฉันหรือเธอ
สุดท้ายเอ่อรักล้นสองคนเคียง

อยู่ที่ใครเห็นค่าว่าความรัก
นั้นสูงศักดิ์หรือต่ำค่าพาใจเสี่ยง
รวมสองใจใฝ่ปองคล้องคู่เคียง
จึ่งเรียบเรียงเพลงรักสลักใจ

แต่หากรักข้างเดียวเปล่าเปลี่ยวจิต
ถึงอุทิศมอบกายหมายพลีให้
ดั่งปรบมือข้างเดียวเปลี่ยวหทัย
คงจะไร้สุ้มเสียงเพียงเปล่าดาย.....
				
1 สิงหาคม 2558 00:50 น.

คนขี้อาย...รับได้ไหม ?

คีตากะ

 คนขี้อายคนนั้นที่ฝันถึง
ใช่ใครหนึ่งที่เธอเพ้อคอยหา
ไม่ดีเด่นเป็นแค่คนธรรมดา
เพียงแววตามีรักแท้มอบแด่เธอ

คนขี้อายคนนี้ที่เธอฝัน
ไม่ลาวัณย์แต่จริงใจให้เสมอ
อาจมิใช่ใครคนนั้นคิดฝันเจอ
เพียงเสนอรักให้ไม่ส่างซา


คนขี้อายคนหนึ่งซึ่งเธอรัก
อยากรู้จักมานานพานหวงหา
เป็นแค่คนเรียบง่ายมิพรายตา
เพียงใบหน้าเหงาเหงาเศร้าทุกวัน

คนขี้อายคนโน้นโชกโชนรัก
เคยอกหักหลายคราวร้าวโศกศัลย์
เป็นได้แค่ตัวสำรองต้องจาบัลย์
เพียงแต่ฝันเธอเข้าใจมอบไมตรี

คนขี้อายคนที่มีเพียงรัก
ไร้สิทธิ์จักวาดหวังนั่งสุขี
แค่ตัวเปล่าเล่าเปลือยเหนื่อยชีวี
เพียงหวังดีต่อเธอเสมอมา

คนขี้อายคนเศร้าเฝ้าคิดถึง
คงไม่ซึ้งใจเธอละเมอหา
ไม่พิเศษตรงไหนใจระอา
รับได้ไหมกานดา ถ้ารักจริง







				
5 มกราคม 2551 05:40 น.

อาสาเป็นผ้าห่ม.....

คีตากะ

คราวเหมันตฤดูเยือนสู่ถิ่น
พระพายสิ้นอาทรกร่อนกายผิว
ยังหนาวเหน็บเจ็บกายหลายรอยริ้ว
เย็นสยิวซ่านทรวงดวงกมล

เสียงหัวใจใครหนึ่งตราตรึงจิต
หมายมิ่งมิตรพร่ำพรอดกอดสักหน
เพียงหนาวคลายกายอุ่นเจือจุนตน
หวังหลุดพ้นความเหงาเฝ้าเพ้อคำ

อกเว้นว่างร้างใครให้แนบกอด
เพียงอ้อนออดฤาจริงยิ่งงามขำ
คนไกลฟังนั่งคอยรอยน้ำคำ
ความหมายล้ำลึกแท้หรือแค่ลวง

ขอเสนออ้อมใจให้เธอห่ม
ต้านทานลมหนาวมาพาห่วงหวง
ให้ซบไหล่อิงใกล้ไว้เดินควง
ผ่านพ้นล่วงคืนหนาวสิ้นร้าวราน

อกแม่คุณคงอุ่นนักเพราะรักแสน
ประหนึ่งแม้นผ้าห่มคารมหวาน
ใจอ่อนไหวไหลหลั่งดั่งท้องธาร
ยิ่งสะคราญงามสุดดุจเทพี

สวยครบสูตรนุชธิดาแสนน่ารัก
พิลาสพักตร์ปานอัปสรจรสรวงศรี
มาตรได้คู่อยู่เคียงเพียงนารี
คงชีวีสำราญปานเทวัญ.....

				
1 สิงหาคม 2558 00:42 น.

แทนความคิดถึง

คีตากะ

เมื่อหัวใจไม่อาจต้านความคิดถึง
เพ้อรำพึงถึงเธอละเมอหา
จากห้วงใจไหลหลั่งพรั่งพรูมา
ยากเกินกว่ายับยั้งพังทลาย

ไกลแสนไกลแค่ไหนใจยังเพ้อ
เพียงมองเหม่อเดือนดาวพราวหลากหลาย
ยามความเหงาเร้ารุมสุมใจกาย
หัวใจหมายอยากพบประสบเจอ

ห่างไกลกันวันนี้สุดที่รัก
ถึงยากนักพบกันมั่นเสมอ
คอยแต่ฟ้าพาเงาเจ้ามาเจอ
คงล้นเอ่อน้ำตาพาตื้นตัน

แม้นได้อยู่คู่เคียงเพียงชิดใกล้
คงสุขใจนักหนาพาสุขสันต์
มอบรักแท้แก่เจ้าเฝ้าผูกพัน
สร้างสวรรค์บนดินสิ้นอาวรณ์

หากพลาดรักหักหาญร้าวรานจิต
ทั้งชีวิตตรอมตรมจมสุดถอน
ต้องจำพรากจากไกลให้อาทร
คงลิดรอนจิตใจไปแสนนาน.....

 



				
1 สิงหาคม 2558 00:41 น.

อยากให้เธอเข้าใจ

คีตากะ

ร่ายอักษราก่อนฟ้าจะเปลี่ยนสี
ณ กาลที่พบกันจนวันสาย
เธอพลาดหวังนั่งเศร้าเหงาเดียวดาย
เรื่องราวหลายสิ่งเก็บช้ำเจ็บทรวง

เพียรเยียวยารักษาแผลดูแลมั่น
แววตาหวั่นหวาดผวาน่าเป็นห่วง
ความระแวงแฝงเร้นเช่นล่อลวง
ไม่พ้นบ่วงความกลัวในหัวใจ

เวรกรรมเก่าเฝ้าตามมาหลอกหลอน
ยามจะนอนยากข่มตาพาหลับใหล
ผูกจิตเจ็บเหน็บหนาวรวดร้าวใจ
เพราะคำใครหนึ่งนั้นเปลี่ยนผันแปร

รักมากไปใจจึงช้ำระกำหนัก
เธอจมปลักกับอดีดรอยกรีดแผล
เพียรหลบหนีชีวิตจิตอ่อนแอ
หวังลืมแค่ความเศร้าจำเมามาย

แต่พอตื่นยิ่งขื่นขมระทมหนัก
ยากยิ่งนักปล่อยวางให้ห่างหาย
แช่แข็งจิตคิดทิ้งยิ่งเปล่าดาย
เธอกลับกลายเย็นชามาเนิ่นนาน

แม้นวันนี้มีฉันนั้นคอยปลอบ
แต่คำตอบอยู่ที่เธอคนเพ้อขาน
เพียงอภัยให้เขาหยุดร้าวราน
คงสมานแผลใจให้หายดี

หากทำยากลำบากแท้แค่มองฉัน
เป็นคนนั้นที่ทำช้ำหมองศรี
เอาเลยเธอเธอเข่นฆ่าพร่าชีวี
ฉันยินดีน้อมรับกับโทษทัณฑ์

เพียงเธอคลายหายเศร้าเช่นเก่าก่อน
นิทรานอนฝันดีมีสุขสันต์
พ้นความหมองข้องติดจิตจาบัลย์
ขอแค่นั้นฉันคนนี้คงปรีดา.....





				
Lovers  0 คน เลิฟคีตากะ
Lovings  คีตากะ เลิฟ 0 คน
Lovers  4 คน เลิฟคีตากะ
Lovings  คีตากะ เลิฟ 1 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟคีตากะ
Lovings  คีตากะ เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงคีตากะ