15 มีนาคม 2550 18:59 น.
คีตากะ
แล้งย่างกรายไฟป่าลามมาถึง
ป่ากว่าครึ่งจึงมอดวอดสลาย
เหล่าสัตว์ป่าจราจลทนหนีตาย
หมอกควันไฟได้แพร่แผ่ปกคลุม
เมืองสลัวมัวหมองมองมืดมิด
มีมลพิษทั่วทิศไปจากไฟสุม
คนสัญจรเดือดร้อนตอนไฟรุม
พลอยกลัดกลุ้มรุมเร้าเศร้าหทัย
แต่ไฟป่าพล่าผลาญมีวันดับ
ไฟในใจใครจะดับให้ลับหาย
สร้างแต่ทุกข์ลุกลามทุกยามไป
น้ำแค่ไหนในคงคาจะมาพอ
ธรรมชาติอาจมีสิ่งที่บอก
ทั้งไฟนอกไฟในใครคนก่อ
ควรตริตรองลองใคร่ในต้นตอ
ความทุกข์ท้อรอให้ใครดับเย็น.....
15 มีนาคม 2550 17:20 น.
คีตากะ
บินถลาฟ้ากว้างหนทางไกล
นับพันไมล์ใต้ฟ้าปีกกล้าแข็ง
สายลมกล้าฝ่าฟันมิหวั่นแรง
เจ้านกแร้งแห่งภูผาหิมาลัย
ข้ามเขตแดนแคว้นอยู่ชมพูทวีป
ไกลลับลิบพริบตาเจ้ามาไหว
ท่องฟ้ากว้างอย่างเสรีที่เป็นไท
ความเป็นไปหลายหลากประจักษ์ตา
จมูกไวสายตาคมกล้ายิ่ง
ไยทอดทิ้งสิงขรร่อนถลา
มีสาสนใดให้ถือหรือหลงมา
ทิ้งปริศนา "อย่าประมาทอาจมรณัง"
หิมาลัยใหญ่ยิ่งสิ่งสูงสุด
เปรียบประดุจพุทธรรมคำสอนสั่ง
สังขาราแค่มายาหาจีรัง
ย่อมผุพังดั่งอาหารหวานแร้งกา....
12 มีนาคม 2550 15:54 น.
คีตากะ
หนึ่งมหาโพธิ์โตใหญ่ผลิใบกิ่ง
หยั่งรากดิ่งถึงอบายไกลเหลือหลาย
สัตว์นรกตกทุกข์ถูกจองใจ
กลับเป็นไทได้รับ การปลดปล่อย !
แผ่กิ่งก้านสาขาสุดตาเห็น
เกิดร่มเย็นเป็นเงาเขาใช้สอย
คอยคุ้มครองป้องภัยสัตว์ใหญ่น้อย
ให้ได้พลอยสุขเกษม ต่างเปรมปรีดิ์ !
ยอดชี้ฟ้าทะลวงสรวงสวรรค์
ผ่านวิมานอันเพริศประเสริฐศรี
เหล่าเทวาอาศัยใต้บารมี
ในฤทธีที่ไพศาล เบิกบานใจ !
ยังสามโลกโยกไหวในอานุภาพ
มารย่อยยับราบคาบกำราบพ่าย
เกิดสุริยันพันหมื่นขึ้นนภาลัย
ปฐพีกลายสีทอง เรืองรองพลัน !
10 มีนาคม 2550 13:58 น.
คีตากะ
อยู่สงัดวัดใจได้ฟังพระ
วิริยะสะสมบ่มนิสัย
อันหมู่มารราวีกดขี่ใจ
เพียงขัดเกลาเราให้ได้พบธรรม
ธรรมดา ธรรมดา นี่หนาโลก !
อุปโลกน์โศกสุขรุกกระหน่ำ
กวัดแกว่งใจให้ไหวเอนเป็นประจำ
พรรณนาพร่ำเพลงลวงบ่วงมายา
หลงเวียนว่ายตายเกิด ประเสริฐแท้ !
ทุกข์ดวงแดแพ้มารประหารฆ่า
ร้อยเลห์กลจนใจไร้สัจจา
เสียเวลามามากลำบากตรม
เนื่องเพราะเจ้าคือเงาข้าพญามาร !
สมัครสมานนานมาพาขื่นขม
เจ้าคือข้า ข้าคือเจ้า ร้าวระบม
ข้านิยมในเจ้าจึ่งเฝ้าเวียน......
9 มีนาคม 2550 14:48 น.
คีตากะ
จดจารึกผนึกไว้บนใบหน้า
ณ ดวงตาหน้าต่างแห่งปางหลัง
ทิ้งร่องรอยร้อยสู้ยังอยู่ยั้ง
เสมือนดั่งถ้อยคำจำนรรจา
บันทึกความตามจริงสิ่งปรากฏ
เลือดทุกหยดจดจารครั้งฟันฝ่า
มิงดงามดั่งคำจักอักษรา
ถ่ายทอดสื่อภาษามารำพัน
ประทับจิตติดตรึงจนถึงทรวง
สุขทุกข์ล่วงลวงใจเคยใฝ่ฝัน
บทชีวิตเลือนลับนับกัปกัลป์
ใครเสกสรรค์บรรยายได้แจ้งจริง
รจนากวีที่ไร้อักษร
หลากบทตอนย้อนดูรู้สรรพสิ่ง
ไร้ภาษาวาทะบอกอันกลอกกลิ้ง
วางทุกสิ่งจึ่งพบปะยอดกวี....
หน้าส่วนตัว
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟคีตากะ
2430
