1 สิงหาคม 2558 00:54 น.
คีตากะ
ถึงเหนื่อยล้าเพียงใดใจมิถอย
สองมือน้อยเพียรกอบดินสิ้นค่าหมาย
บรรจงปั้นสรรค์สร้างอย่างพริ้งพราย
เติมแต่งลายสีสันหมั่นสู้ทำ
แลกหยาดเหงื่อน้ำตาแสนสาหัส
เพียรขจัดส่วนเกินเดินถลำ
แม้ล้มลุกคลุกคลานพานสร้างทำ
ไม่จดจำความทุกข์เร้าปลุกใจ
เฝ้าก่อร่างสร้างฝันอันบรรเจิด
ผลเลอเลิศหรือเลวจนเหลวไหล
ยากคาดหวังดั่งจิตมุ่งคิดไป
หลายครั้งใจแพ้พ่ายแทบวายปราณ
ผิดเป็นครูรู้แก้ไขด้วยใจรัก
อุปสรรคหนักหนาค่อยพร่าผลาญ
คำหมิ่นหยามตามหลอกหลอนกร่อนดวงมาน
คงพ้นผ่านจากไปไม่เหลือเงา
ยอมอดทนอดกลั้นรอวันหนึ่ง
ก้อนดินซึ่งไร้ค่าสลักเสลา
กลายบรรเจิดเลิศงามตามใจเรา
ไม่เหนื่อยเปล่าแรงงานสานสร้างไป
จากก้อนดินสิ้นค่ามาเป็นดาว
เด่นสกาวกลางฟ้าน่าหลงใหล
หนึ่งมือกร้านสานสร้างพลางปลื้มใจ
แม้นอาจไร้ใครเห็นค่ากว่าก้อนดิน......
1 สิงหาคม 2558 00:44 น.
คีตากะ
มีเพียงรัก...ก็พอไม่ขอมาก
เพียงลมปากฝากคำย้ำคิดถึง
แค่หัวใจมีให้กันหมั่นคำนึง
ใจคงซึ้งมากมายหายเหงาทรวง
มีเพียงรัก...ก็มากพอเติมต่อฝัน
พร้อมฝ่าฟันผองภัยแม้ใหญ่หลวง
อุปสรรคหนักหนาหาหวั่นทรวง
คงพ้นล่วงผ่านไปได้ด้วยดี
มีเพียงรัก...ก็เกินพอไม่ท้อถอย
เป็นแรงคอยผลักดันมิหันหนี
แม้ปัญหาหนาหนักสักกี่ที
คงจรลีลับลาพามลาย
มีเพียงรัก...ก็เพียงพอต่อวิถี
สร้างสิ่งดีสถิตไว้ไม่สูญหาย
หลอมรวมโลกปกป้องคุ้มครองกาย
สิ่งเลวร้ายผันผ่านสิ้นพาลภัย
มีเพียงรัก...ก็จะพอต่อต้านทุกข์
คืนผาสุกอีกคราเกินหาไหน
จุดประกายพรายแสงแห่งเปลวไฟ
ด้วย รักไร้เงื่อนไข เถิดเลิศโลกา.....
1 สิงหาคม 2558 00:46 น.
คีตากะ
รุ่งอรุณกรุ่นกลิ่นถวิลหา
หอมลีลาวดีกลีบสีขาว
ปลูกหน้าบ้านบานออกดอกพรายพราว
มองทุกคราวคิดถึงหนึ่งคนไกล
ดวงจิตที่บริสุทธิ์ดุจสีขาว
มีเธอก้าวเข้ามาพาหวั่นไหว
เติมสีสันวันเหงาเศร้าจางไป
แต้มสีใจด้วยเหลืองอ่อนซ้อนตรงกลาง
แทนดวงใจใฝ่คำนึงถึงเสมอ
เพราะมีเธอในใจไม่เคยห่าง
เพียงคิดถึงจึงเหม่อเพ้อครวญคราง
ยากปล่อยวางความรักสลักทรวง
เห็นลีลาวดีสีสวยใส
เผลอปล่อยใจคะนึงซึ้งห่วงหวง
แต่เพียงเธอเอ่อล้นท้นในทรวง
ด้วยทุกห้วงดวงใจนี้มีแต่เธอ....
1 สิงหาคม 2558 01:00 น.
คีตากะ
เสียงตามสายร่ายคำย้ำคิดถึง
ยังลึกซึ้งน้ำเสียงเพียงส่งหา
ถามไถ่กันวันเหงาเฝ้าโทรมา
เจรจาเท่าใดไม่พอเพียง
หัวใจยังหวังพบสบตาบ้าง
ถึงกายห่างใจใกล้ได้ฟังเสียง
วันละครั้งนั่งมองตามาคู่เคียง
ส่งสำเนียงสื่อสารไม่ผ่านเบอร์
บัตรเติมใจในรักมากเพียงไหน
มิพอให้หายคิดถึงซึ้งเสมอ
เกินถ้อยคำรำพันฝันเจอะเจอ
แค่เห็นเธอทุกวันเท่านั้นพอ
เพียงอยู่ใกล้ไม่ห่างร่วมทางฝัน
เรามีกันและกันแค่นั้นหนอ
เป็นแรงใจให้กันทุกวันพอ
คงเฝ้ารอสักวันฝันเป็นจริง..
1 สิงหาคม 2558 00:52 น.
คีตากะ
จะต้านทานต่อไปคงไม่ไหว
เพราะหัวใจผูกพันเฝ้าฝันหา
ยามใกล้กันหวั่นไหวในอุรา
ทุกครั้งคราพร่ำเพ้อเธอผู้เดียว
จะฉุดรั้งต่อไปคงไร้ผล
เพราะใจบ่นถึงเธอคอยเหม่อเหลียว
เฝ้าเป็นห่วงหวงนักรักแท้เทียว
เพียงหนึ่งเดียวคือเธอเพ้อทุกครา
จะกางกั้นอย่างไรใจคอยหนี
ทุกคราวที่คิดถึงคะนึงหา
อาการหนักด้วยรักมากยากเยียวยา
รอเธอมารักษาใจให้หายดี
จะยับยั้งอย่างไรไร้ประโยชน์
ใจชอบโดดร่มเร้นเป็นหลบหนี
ไปพบเธอเสมอนักไม่รักดี
ทุกนาทีที่ซึ้งคิดถึงเธอ
จะหักห้ามเพียงใดไม่สำเร็จ
ใจแอบเล็ดลอดไปได้เสมอ
ยามความรักหนักอุราพาละเมอ
หวังเพียงเธอดูแลใจให้แก่กัน
จะบังคับเพียงใดใจขัดขืน
มิอาจฝืนรักได้ใจใฝ่ฝัน
เพียงได้พบสบตาเห็นหน้ากัน
ใจสุขสันต์เอ่อล้นท้นไมตรี