1 สิงหาคม 2558 01:13 น.

แสงเหนือเมื่อฝนซา

คีตากะ

แอ่วเมืองเหนือเมื่อคราหน้าวสันต์
ผกาพรรณแพรวพรายท่ามสายฝน
รินหลั่งไหลร่วงลงหล้าแลน่ายล
เหมือนม่านมุกร่วงหล่นดลบันดาล

ภูเขาเขียวเคี้ยวคดเลี้ยวลดหลาย
ซ้อนเรียงรายเลือนรางวางตระหง่าน
ท้องฟ้าใสไพจิตรพิศตระการ
ฝนเหนือซ่านแทรกทรวงห้วงกมล

หวนรำลึกนึกถึงคำนึงนิจ
คนเคยชิดเชยชมร่วมลมฝน
กลางทางเปลี่ยวเหลียวแลไร้แม้คน
สองคนด้นดั้นสู่ดอยหมายสอยดาว

เดินตามรอยครูบาฯสู่ฟ้าสูง
หอมจรูงฟุ้งกลิ่นประทิ่นสาว
เคล้าบุบผาพร่างพรายหลายพันธุ์พราว
ทุกย่างก้าวเกี่ยวก้อยคนคอยเคียง

สนธยาเยี่ยมเยือนแล้วเคลื่อนผ่าน
รัตติกาลกล้ำกรายไร้สุ้มเสียง
หริ่งเรไรไขเพลงเปล่งสำเนียง
ไม่พอเพียงกลบเสียงใจในรักลง

สบตาซึ้งตรึงจิตพิศวาท
คงมิอาจหักห้ามความใหลหลง
สื่อความหมายมากมายสายตาคง
แม้เหน็บหนาวน้ำค้างลงคงอุ่นใจ

กราบพระธาตุอธิษฐานผสานจิต
ในคืนมิดมืดมองต้องหวั่นไหว
มีเพียงแสงแห่งรักประจักษ์ใจ
ส่องสุกใสเพียงข่มดาวพราวนภา

แต่คืนนี้มีใครหัวใจเหงา
เซื่องซึมเซาเดียวดายคล้ายห่วงหา
ถึงบางใครไกลร้างหมางอุรา
เห็นพิรุณหลั่งมาน้ำตาซึม.........



				
1 สิงหาคม 2558 01:10 น.

ทุ่งรวงทอง

คีตากะ

ทางลูกรังสีส้มดุจพรมทาบ
วางทอราบฉาบทาจรดฟ้าใส
ดั่งจิตรกรรังสรรค์อันพิไล
เกิดทางไกลแพรวพรายไร้ปลายทาง

สองฟากฝั่งเป็นท้องทุ่งแซมคุ้งน้ำ
กระยางย่ำเหยาะย้ายร่ายปีกหาง
ท่วงท่าทีผ่อนคลายคล้ายปล่อยวาง
ราวปราชญ์พรางเร้นกายหมายโสดา

ต้นตาลคู่ชู้ชื่นยั้งยืนหยัด
ราวบรรทัดทาบเขียนเพียรเรขา
เหมือนคู่รักผูกพันมั่นสัจจา
รักชั่วฟ้าดินสลายมิคลายคลอน

ธารน้ำใสไหลเอื่อยไม่เหนื่อยเหน็ด
เหล่าฝูงเป็ดเล่นว่ายรายสลอน
มัจฉาหยอกเยื้องกรายวนว่ายจร
ลืมทุกข์ร้อนราวโลกสิ้นโศกตรม

ต้นข้าวเขียวขจีสีสวยสด
ดินจรดฟ้าสีครามงามสวยสม
ฉากหลังเป็นภูผาทายท้าลม
ตะวันกลมชิงพลบหลบเมฆา

ปล่อยจิตใจลอยล่องกลางท้องทุ่ง
หอมจรุงกลิ่นไอดินสิ้นปรารถนา
ทุ่งรวงทองถิ่นเกิดกำเนิดมา
คือถิ่นเดียวหมายข้าฯกลบหน้านอน.....
Lovers  0 คน เลิฟคีตากะ
Lovings  คีตากะ เลิฟ 0 คน
Lovers  4 คน เลิฟคีตากะ
Lovings  คีตากะ เลิฟ 1 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟคีตากะ
Lovings  คีตากะ เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงคีตากะ