23 กรกฎาคม 2550 15:49 น.
จันทร์ไร้เงา
ในเส้นทางที่เธอได้ก้าวผ่านมา
ฉันไม่รู้หลอกนะว่า...เธอปวดร้าวแค่ไหน
เพียงแค่อยากจะบอกว่า...เธอยังมีฉันเป็นกำลังใจ
และพร้อมที่จะห่วงหา...ห่วงใย...เธอตลอดเวลา
และ...บนเส้นทาง...ที่เธอจะก้าวเดินต่อไป
ฉันจะคอยส่ง...หัวใจ...ให้ไปหา
หากวันใดที่เธอ...ท้อแท้...และมีน้ำตา
ขอให้เธอรับรู้ไว้เสมอว่า...
...มีหัวใจคนไกลตา...อยู่ข้าง-ข้างเธอ
23 กรกฎาคม 2550 13:47 น.
จันทร์ไร้เงา
เมื่อตะวันบอกลาลับลงตรงขอบฟ้า
เหมือนอาทิตย์บอกกับข้าว่าลาก่อน
อีกไม่ช้าจันทร์เจ้าขาจะรีบจร
มาให้ข้ายลก่อนนอนเพื่อฝันดี
แต่ทว่าราตรีนี้กลับมืดมัว
และสิ่งที่ข้ากลัวกลับเกิดขึ้น ณ ที่แห่งนี้
จันทร์เจ้าขาปรากฏกาย หากแต่ไร้แสงสิ้นส่องราตรี
เห็นเพียงจันทร์ไร้เงาเช่นนี้ข้าปวดใจ
ข้าไร้เขาดั่งจันทร์เจ้าไร้เงาแสงระวีฉาย
เจ็บปวดยิ่งนักเมื่อรับรู้ได้ถึงความอ้างว้างและไม่มีใคร
เจ็บปวดรวดร้าวทรมานแทบขาดใจ
อยู่ตรงนี้อย่างไม่มีใคร กับใจจันทร์ฉายที่ไร้เงา
หน้าส่วนตัว
1140
