22 พฤษภาคม 2552 16:29 น.
จิตรำพัน
คุณครูเอวันนี้มีจิตเศร้า
ทางบรรเทาต้องใช้เวลาหา
กรรมวิธีชี้ทางด้วยศรัทธา
ด้วยชะตาศิษย์น้อยถอยแสงมี
จากบทกลอนที่เคยได้แต่งเอื้อน
ไร้บิดเบือนเลื่อนลอยร้อยวิถี
เรื่องศิษย์น้อยคนนี้ที่รักดี
แม้นชีวีคับแค้นแสนอับจินต์
ที่เคยกล่าวเบื้องต้นในกลอนเก่า
ขอนำเล่าเข้าสู่ความห้วงถวิลย์
ศิษย์ตัวน้อยบ้านแตกแหลกพังพิน
พ่อแม่สิ้นสัมพันธ์เคยรักนาน
พ่อไปทางแม่อีกหาคู่ใหม่
ต่างคนไซร้ต่างมีลูกใหม่หาร
ตัวคมสันอยู่กับแม่ไร้เบิกบาน
วันนี้พานพบว่าแม่ไล่ไป
ออกจากบ้านอย่ามาอยู่เรือนร่วม
หอบย่ามรวมเสื้อผ้าเท่าที่ไหว
พเนจรซอนซัดหา "อา"ไว
ดียังได้เมตตาพาเจือจาน
ด้วยเพียงเพราะพ่อเลี้ยงไม่ชอบหน้า
แล้วถึงคราลูกใหม่เกิดสนาน
จะได้มีครอบครัวที่เบิกบาน
อย่ามาพานพบหน้ารำคาญใจ
มองสำรวจศิษย์แล้วน้ำตาเล็ด
สืบเรื่องเสร็จได้ความกระจ่างใส
อาให้เงินสิบห้าบาทไม่ขาดไป
วันหนึ่งไซร้มาเรียนเป็นประจำ
อาจจะดีกว่าอยู่กับตัวแม่
อาจอิ่มแท้ไม่เหนื่อยกายอิ่มหนำ
อาจได้พักงานน้อยกว่าเคยทำ
แต่ไม่ล้ำกว่าใกล้ไอแม่ตัว
ใจของลูกจะเป็นเช่นใดหนอ
หากต้องห่อชะตาพาน่าปวดหัว
พ่อไม่รู้หนใดใจหวั่นกลัว
แม่ก็รัวคำไล่จากบ้านมา
ต้องอาศัยหลับนอนบ้านคนอื่น
หากพอตื่นถ้าพบเรื่องผวา
หากวันร้ายอาหน่ายไล่อีกครา
เจ้าจะมารอนแรมหนแห่งใด
ครูได้แต่ถามตัวอีกคราหนึ่ง
หาวิธีเข้าถึงปัญหาใหญ่
จะช่วยแก้ถาวรได้อย่างไร
ศิษย์จึงได้พักพิงอย่างมั่นคง
เพราะมั่นใจในสัตย์ของศิษย์เจ้า
แม้นรุกเร้าปัญหาไม่แตกหลง
ทุกวันนี้มาเรียนบ่ขาดลง
ผิดชอบบ่งไป่แตกแหวกเกเร
จุบันกาลยังคงกลั่นทางแก้
ยังไม่แท้บรรลุปรับหักเห
ให้ลงตัวรวมหัวช่วยกันเฮ
ครูหลากเทความคิดทางบรรเทา
อยากจะให้เยาวชนช่วยมาอ่าน
หากพบพานบอกต่อหลากคนเขา
หากกลอนนี้ทำให้หลายคนเอา
กลับไปเกลาไปคิดแล้วปรับปรุง
คนไม่มีอยากจะเรียนเพียรไม่น้อย
คนที่คอยหลีกเล่นเงินถังถุง
พ่อแม่รวยคอยหาคอยพยุง
เรียนให้รุ่งอย่าริ่งเกิดบุญใจ
ช่วยเรียนเผื่อ "คมสัน" จนไออุ่น
ช่วยเกื้อหนุนคนยากอย่าผลักไส
ช่วยตั้งใจพยายามเผื่อคนไกล
ช่วยพยายามก้าวไกลเพื่อพัฒนา
21 พฤษภาคม 2552 17:06 น.
จิตรำพัน
ยากจะเอ่ยเผยใจให้ได้รู้
สิ่งควบคู่กับเหตุผลนิยามไข
ด้วยเหตุผล...ของใจแฝงความนัย
ไม่ใช่ใครก็ได้สัมผัสมัน
ด้วยเพียงเพราะคำว่าใจสัมผัส
ด้วยเพียงเพราะใจประหวัดในคนฝัน
ด้วยเพียงเพราะความรู้สึกดีให้กัน
ด้วยเพียงเพราะใจนั้น "รัก" ก็พอ
ไม่ใช่ต้องเป็นใครก็จักได้
ไม่ใช่ใจมอบใครที่ผ่านหอ
ไม่ใช่รักใครง่ายใจยังรอ
แต่ว่าขอเพียงเธอเปรียบเอกฤทัย
อันคำว่า ..เหตุผล..ของดวงใจ
อาจคล้ายในเหตุผลทางหวั่นไหว
หมุนเปลี่ยนคล้อยทางเคลื่อนตามความนัย
ที่ชี้ไว้จากใจใครสักคน
ผลที่ได้ขอเพียงแค่สบสุข
ร้างรอยทุกข์ผ่องใสไร้สับสน
แต่หากว่า เหตุผล ทุกคนวน
เวียนข้างตน มากล้น โลกวุ่นวาย
อันเหตุผล ของใจ ให้ได้สุข
ควรปันทุกรักแผ่กว้างมากหลาย
หากคนข้างไร้ทุกข์ไม่เสื่อมคลาย
กระแสสุขส่งกลายกลับสู่เรา
เหตุผล...ของใจ หากสัมผัส
ใจสงบ พบใน ทางไร้เฉา
พึ่งเหตุผลแห่งธรรมนำจิตเบา
ชี้ทางเข้าสู่สงบแก่นใจจริง
19 เมษายน 2552 15:22 น.
จิตรำพัน
ปิดเทอมแล้วเหมือนรู้สึกว่าได้พัก
แต่เอ๊ะชักอย่างไรหนอกายจ๋า
พักแน่หรือ ใยเหมือนเหนื่อยใจกายา
อีกทั้งล้ารุมเร้าหรืออย่างไร
นอนก็แล้ว มานั่ง อ่านหนังสือ
ร้อนกระพือ พัดสุม สุดทนไหว
เที่ยวพักผ่อน ก็ยังเหนื่อย สับสนใจ
ทำอย่างไร เล่าหนอ คือพักจริง
อันพักกาย อย่างไร ให้หายเหนื่อย
พักแล้วเมื่อยบ้างเหมือนผีอำสิง
บ้างอ่อนล้าเหมือนใจไร้แอบอิง
ไม่หยุดนิ่งให้พักหรืออย่างไร
หรือเป็นเพราะร่างกายสะสมล้า
เลยต้องมาชดเชยให้สดใส
ยังไม่พอเต็มอิ่มเติมดวงใจ
อีกดวงใจอยู่ไกลจากกายา
หรือเพราะว่ากำลังกายไม่ค่อยออก
จิตส่ายหลอกไร้สติที่มองหา
คงต้องเพิ่มสมาธิเพิ่มปัญญา
เพื่อนำพาพักแท้จิตวิญญาณ์
23 มีนาคม 2552 12:29 น.
จิตรำพัน
รัก..คำนี้มีคำถาม
นึกนิยามเติมเต็มในความหมาย
รัก...คำนี้แปรเปลียนคลาย
หรือมากมายตามแต่กาลเวลา
สิ่งที่ฉันได้รู้คือความรัก
ที่ประจักษ์ไม่ห่างครามองหา
ความห่วงใยซื่อตรงแม้ห่างตา
ได้ตรึงตราพาใจได้อุ่นไอ
แม้หลายคนมองผ่านแค่พานแผ่ว
พินิจแล้วไม่เหมาะกลัวหวั่นไหว
ด้วยไม่รู้จริงแท้ในแนวใจ
สองดวงได้สัมผัสในรักมี
ใช้เวลาสัมผัสรักด้วยใจหนัก
ทดสอบภักดิ์หยัดมั่นไม่ห่างหนี
ตัดสินใจไปแล้วพร้อมยินดี
แม้นจะมีสุข-ทุกข์คลุกเคล้ากัน
หากว่ารักแล้วพลาดพร้อมจะรับ
ผลย้อนกลับคืนช้ำหากผิดฝัน
แต่ตอนนี้ขอก้าวใจพร้อมมัน
ด้วยคงมั่นแม้หวั่นทางชะตา
แต่ฉันรัก...ที่จะรักในตัวเธอ
จะแค่เพ้อหรือจริงไม่ห่วงหา
ขอให้รัก แค่ได้รัก ใจนำพา
แม้วันหน้าอาจเปลี่ยนแปลงคำรักเรา
16 มีนาคม 2552 19:23 น.
จิตรำพัน
บ้านหลังนี้ที่เคยได้พิงพัก
ได้ประจักษ์น้ำใจไม่ห่างหาย
บ้านหลังนี้คิดถึงไม่เสื่อมคลาย
กว่าจิตกายจะว่างแวะเวียนมา
ด้วยโลกกว้างเดินไกลยิ่งมากขวาก
เรื่องหลายหลากเก็บเกี่ยวเชี่ยวศึกษา
วิชาคนวิชางานไม่สร่างซา
วิชาใจอาจล้าบางอารมณ์
ทำให้จิตไม่พร้อมน้อมคำแต่ง
แต่ไป่แบ่งดวงใจให้ขื่นขม
ยังคิดถึงบ้านนี้ที่ชื่นชม
แวะมาห่มไออุ่นในบางครา
บ้านหลังนี้มีที่บ้างหรือเปล่า
ให้ใจเราได้พักจักเสาะหา
จะเปลี่ยนแปลงอย่างไรใคร่นำพา
เอ่ยวาจาบอกเล่าสู่กันฟัง
จิตคิดถึงซึ่งบ้านที่อบอุ่น
เคยซุกกรุ่นยามท้อเมื่อครั้งหลัง
เคยปรึกษาคราพบเรื่องประดัง
เคยมานั่งคราพลั้งพลาดใจกาย
คิดถึงเพื่อนบ้านนี้ที่คิดถึง
คิดถึงซึ่งพี่น้องคล้องหลากหลาย
คิดถึงซึ่งภาษาวาดลวดลาย
คิดถึงแม้ตัวหายจากบ้านกลอน
นานนานได้แวะมาที...หวังว่าทุกคนคงสบายดีนะคะ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟจิตรำพัน
หน้าส่วนตัว
877
