20 กุมภาพันธ์ 2552 17:56 น.
จิตรำพัน
ความคิดถึงดวงใจให้หน่วงหนัก
แจ้งประจักษ์สลักแน่นไม่ห่างหาย
เคยเริงร่าว่าได้พบจิตสบกาย
แต่สุดท้ายต้องมลายหมายได้เจอ
แล้ววันนี้ที่พบตัวเจ็บปวด
ข่มร้าวรวดยิ้มร่านำเสนอ
เข้าทำงานแย้มยิ้มให้หลากเธอ
เปรียบเสมอหุ่นเชิดหน้ากากเดียว
งานอยู่ไหนไวพบจบเสร็จสรรพ
ว่างรีบจับหาเรื่องเนื่องแน่นเหนียว
ไม่ปล่อยว่างร่างกายให้ใจเซียว
ยิ้มให้เหนี่ยวเอาไว้อย่าอ่อนแอ
จะรอคอยต่อไปแม้ใจเจ็บ
แม้หนาวเหน็บเก็บช้ำนำรอยแผล
รอดวงใจรอวันได้ดูแล
รอคอยแม้นานเนิ่นด้วยอีกใจ
แม้ว่ารู้ร่างกายคล้ายดังหุ่น
พลังกรุ่นเริ่มหายไม่สดใส
ดวงใจจ๋าอย่าปล่อยให้รอไกล
เสียงร่ำไห้สะอึกในมิสิ้นกาล
ใจเจ้าเอยแข็งแกร่งแทนกายเถิด
ด้วยถูกเชิดแทบล้มไม่อาจหาญ
ได้แต่คอยดวงใจเยือนพบพาน
หากปล่อยนานกายจบด้วยพังเพ
13 กุมภาพันธ์ 2552 20:57 น.
จิตรำพัน
หากมีรักช่วยพักอ่านสักหน่อย
เรื่องเพียงน้อยช่วยทำเผื่อได้ไหม
เพื่อคนรักได้มีสังคมไกล
ที่สดใสเดินพบสบทุกวัน
มีเรื่องราวคราวพบอีกสักเรื่อง
ที่สืบเนื่องจากย้ายมาในฝัน*
ได้ทุ่มเทการสอนเต็มที่กัน
นโยบายนั้นท่านเน้นเรื่องการเรียน
สร้างชีวิตนักเรียนให้ก้าวหน้า
สร้างโอกาสนำพาทางขีดเขียน
ปูพื้นฐานหากศิษย์นั้นพากเพียร
ป้องกันเสี้ยนกัดกินให้สิ้นลง
แล้วคมสันก็สะดุดมโนทัศน์
ครูใหม่จัดหมวดหมู่กลัวลืมหลง
ใครเก่งอ่อนขาดเรียนบันทึกลง
แปลกยังคงติดใจในตัวเธอ
ได้สัมผัสตั้งใจในตัวศิษย์
ไหวพริบติดคณิตฯได้ไม่มั่วเผลอ
ลายมือสวยเป็นระเบียบมีให้เจอ
ต่างจากเกลอรอบข้างที่เขี่ยมา
มาบางวันหายหน้าสองวันติด
อีกสักนิดหายไปเริ่มมองหา
ชักสงสัยสอบถามเรื่องพบพา
ต้องส่ายหน้าพาอึ้งซึ่งเรื่องราว
แววตาเศร้าหงอยเหงายังตรึงติด
ร่าเริงนิดคราสนุกแล้วง่วงหาว
มีเชื้อรากัดนิ้วกิ่วร่องยาว
ลามหัวคราวหนาวเหน็บครูเจ็บใจ
ด้วยพ่อเลี้ยงใช้งานไม่หยุดหย่อน
ตื่นตีสี่ลุกก่อนงานผลักไส
น้ำกัดเนื้อเชื้อราหมักหมมใน
อย่าคร้านไซร้โดนหนักสะบักสะบอม
พอเลิกเรียนเปลี่ยนชุดสะพายย่าม
ไร้โมงยามเล่นสนุกโดนหล่อหลอม
เดินเก็บของเก่าขายแล้วเก็บออม
ลงเหล้าพร้อมเขารอดื่มทุกวัน
ยิ่งรู้เรื่องยิ่งเจ็บยิ่งอึดอัด
ยิ่งเห็นชัดภาพศิษย์ทิศหมดฝัน
ได้แต่มองหาทางหากพบมัน
เพื่อผลักดันผันสู่ทางที่ดี
หากเยาวชนคนไหนที่ได้อ่าน
ฝากการบ้านไว้คิดเพื่อเป็นศรี
มีความพร้อมเรียนรู้พ่อแม่มี
อย่าหลีกลี้หนีเรียนตามอารมณ์
หากรักตัวจงกลัว ทำเรื่องผิด
หากรักแฟนจงคิดให้เหมาะสม
วางแผนทางอนาคตให้ชื่นชม
อย่าเลิกล้มทางหมายเพื่อชีวา
ช่วยเรียนเผื่อคนขาดกันดาลถิ่น
ช่วยแผ่นดินพัฒนาดั่งใจหา
ช่วยประเทศคงมั่นคงศักดา
ช่วยรักษาขวานทองครองอุดม
เพื่อประเทศน่าอยู่ด้วยความรัก
เพื่อที่พักมีสังคมดังใจสม
เพื่อครอบครัวเป็นสุขจิตภิรมย์
เพื่อชีวิตที่บ่มด้วยรักจริง
( ในฝัน* = โรงเรียนที่เข้าร่วมโครงการโรงเรียนในฝัน)
17 มกราคม 2552 23:05 น.
จิตรำพัน
อยากจะเป็นเช่นคนมีเหตุผล
ไม่สับสนอารมณ์ให้หวั่นไหว
ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไม
ดวงฤทัยถึงได้ปั่นป่วนทรวง
ช่างน้อยอกน้อยใจในทุกอย่าง
เหมือนอ้างว้างหว่างจิตคิคคิดหวง
น้ำตาพาลจะร่วงจากนัยน์ดวง
ทั้งใจห่วงหวงห้วงคิดถึงเธอ
แค่โทรไปไม่ว่างก็ว้างจิต
แทบสะกิดต่อมน้ำตาพาใจเผลอ
ทั้งที่รู้งานยุ่งห่างพบเจอ
ใจน้อยเอ่อสะสมบ่มน้อยใจ
คนเคยมีเหตุผลคณาเรื่อง
คิดต่อเนื่องที่มาไม่หวั่นไหว
แต่ครานี้น้อยอกน้อยฤทัย
เป็นอะไรไปหนอห่อกมล
เคยบอกให้ปล่อยวางว่างความคิด
แต่เรื่องติดเวียนวนคนสับสน
แค่คำน้อยเย้าแหย่ให้ยินยล
ใจไม่พ้นน้อยใจสารพัน
รู้ไม่ควรพยายามห้ามใจแล้ว
แต่ไม่แคล้วมีคิดติดจิตฉัน
รัก คิดถึง ลึกซึ้งทุกคืน - วัน
ขอเอ่ยสัญ-ญาว่าจะมั่นคง
ที่คิดมาก น้อยใจ ไร้เหตุผล
แต่เปี่ยมล้นใจรักไร้ลุ่มหลง
โปรดเข้าใจคนไกลอาจพะวง
แต่ยืนยงด้วยรักเสมอใจ
6 มกราคม 2552 18:39 น.
จิตรำพัน
หากจะถามสิ่งใดในใจฉัน
ที่ผูกพันลึกซึ้งสเน่หา
คือความรักจากเธอที่ให้มา
คือเมตตาเอื้อเฟื้อและจริงใจ
ความอบอุ่นกรุ่นชิดสนิทจิต
ความมั่นคงชีวิตทิศสดใส
ความเย็นยามลมร้อนย้อนพัดไกว
เป็นหลักให้ยึดแรงแห่งหยัดยืน
ทางไกลก้าวยาวหน้าพาใจหวั่น
แต่ยังมั่นในเธอไม่ขลาดฝืน
ด้วยแน่ใจมั่นใจไม่หวั่นคืน
เธอปลุกตื่นทางก้าวให้สุขมา
คอยกล่าวเตือนยามสติใกล้ปลิวปลิด
คอยสะกิดทางแจ้งให้เสาะหา
เตือนความคิดเหตุผลยลปัญญา
เตือนเสาะหาทางแก้เมื่อทางตัน
ไม่สามารถสัญญาว่าดีสุด
ไม่อยากยุดให้ติดให้คิดฝัน
ไม่อยากบอกว่าจะดีทุกคืนวัน
แต่ตัวฉัน รักเธอ เท่าที่มี
ไม่อาจบอกว่ารักได้เพียงไหน
เท่าที่ใจเอ่ยได้ไร้หลบหนี
ไม่อาจเอ่ยเป็นถ้อยร้อยวจี
รักที่มีมากมายนั้นเพียงใด
21 ธันวาคม 2551 12:29 น.
จิตรำพัน
ทำอย่างไรดีหนอใจอยากแต่ง
ทุ่มสุดแรงแห่งฤทัยไม่รั้งฝืน
จนกลัดกลุ้มรุมเร้าทั้งวันคืน
อยากจะฟื้นคืนรักจิตวิญญาณ์
อยากสรรสร้างวางแผนแดนสวยสด
อยากจรดลิขิตประดิษฐ์หา
อยากแต่งแต้มดังใจในอุรา
อยากจะมาร่วมฝันฉันและเธอ
ต้องนั่งสร้างอารมณ์ให้บรรจบ
ต้องสงบจิตให้ไม่นึกเผลอ
กลัวไหวหวั่นหลากเรื่องที่พบเจอ
กลัวมากเอ่อทำลายให้พังพา
ไม่อยากห่างร้างไกลให้ได้จืด
กลัวจะชืดลืมเลือนรสภาษา
เริ่มทีไรต้องล้มบ่มระอา
โถ! วาจาเราหนอหายทุกที
อยากแต่งกลอนร่อนบ้านวานช่วยหน่อย
รูป เพลง ร้อย เรียงดู ยังหลีกหนี
ทำอย่างไรหวังแต่งตามฤดี
ด้วยใจนี้อยากแต่งกลอนเหลือเกิน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟจิตรำพัน
หน้าส่วนตัว
1190
