30 ตุลาคม 2550 16:08 น.
จิตรำพัน
ได้ยินคำ พร่ำเอ่ย เผยว่ารัก
ว่าแน่นหนัก ทรวงใน ใจหนักหนา
จะมั่นคง ตรงสัตย์ ถือสัจจา
ขอเทวา พารัก ให้ยั่งยืน
น้องรับรู้ คู่จิต สนิทแนบ
กลัวพี่แอบ มีใคร ข่มใจฝืน
กลัวเรื่องรัก หักอก ตระหนกกลืน
กลัวใจอื่น ยื่นรัก แล้วหักไป
กลัวคำชาย หมายหลอก บอกให้หลง
ใจยังคง วกวน จนอ่อนไหว
แม้นพี่รัก ซื่อตรง คงได้ใจ
กลัวคนไกล ให้หวาน หว่านหลอกมา
น้องเคยช้ำ รักขม ตรมดวงจิต
หวั่นจะผิด ซ้ำสอง หมองหนักหนา
แม้นไม่รัก เก็บคำ ที่ให้มา
คำสัญญา จากใจ อาจคืนคน
ฝากเอาไว้ ในคำ น้องพร่ำเอ่ย
อย่าละเลย ปล่อยใจ ให้สับสน
อย่าปล่อยให้ ใจน้อง ต้องเดินวน
ปล่อยมืดมน เรื่องราว กลางทางเดิน
เอาจริงใจ ในดวง ฤดีพี่
ใจจริงมี ท่ารอ ห่อขัดเขิน
ความห่วงหา อาทร อย่าขาดเกิน
ขอให้เมิน หญิงชื่น อื่นผ่านตา
ก่อนมอบใจ ให้ครอง ต้องนานหน่อย
ใจดวงน้อย กลัวเจ็บ เหน็บผวา
แม้เชื่อมั่น แต่มัน ต้องมีมา
ซึ่งเวลา พาค้น คนจิตใจ
ระยะทาง มีเพื่อ พิสูจน์ม้า
ว่าเดินทาง ห่างไกล ได้เพียงไหน
อันเวลา พาดู คู่ฤทัย
พิสูจน์ได้ ในพี่ ที่กระทำ
26 ตุลาคม 2550 01:01 น.
จิตรำพัน
เกริ่นนำ...
จิตรำพัน วันนี้ มีเรื่องเล่า
วันก่อนเรา รวมญาติ พานพบหา
กาลนานเนิ่น ห่างเหิน งานนำพา
จึงได้มา พาพบ สบยินดี
เริ่มเรื่อง...
พอตกเย็น เห็นลับ ตะวันแสง
หัวตะแคง แบ่งคิด จิตฉวี
มื้อค่ำนี้ หาที่ กินไหนมี
ให้เปรมปรีดิ์ อร่อยลิ้ม ชิมรสปรุง
ตกลงกัน เสร็จสรรพ จับประกาศ
ชวนเหล่าญาต บุ๊ปเฟ่ต์ เหสิงสุง
ช่วยทำงาน นานบ่อย ขอบำรุง
หลานน้องนุ่ง พุ่งรวม ที่บ้านมา
ขึ้นรถรวม ร่วมคัน ลดโลกร้อน
น่าออนซอน* วอนคิด สกิดหา
ช่วยประหยัด ทรัพยากร อ้อนวาจา
วิธีพา หาสุข ทุกข์โลกคลาย
มาถึงร้าน พานพบ สบบุ๊ปเฟ่ต์
ลูกหลานเฮ เห่แย้ม แก้มยิ้มหลาย
ขอบรรเลง เพลงกิน ด้วยตาลาย
อดมากมาย ข้าวเที่ยง เลี่ยงไม่กิน
กลัวไม่คุ้ม ทุ่มทุน อดกินข้าว
นั่งให้ยาว ราวเหมือน เรือนทรัพย์สิน
กลัวเสียดุล บริโภค โฉบของกิน
เหนื่อยแทบดิ้น สิ้นลาย เมื่อเต็มกลืน
เอาล่ะสิ จานเนื้อ ยังไม่หมด
หมึกไม่ลด สดกุ้ง แทบจะฝืน
ทำไงดี เขาบอก ไม่รับคืน
รีบหยิบยื่น แจกจ่าย หายหมดยล
แต่เมนู คู่คาว ยังไม่หมด
กระเพาะลด ซดต่อ ล่ออีกหน
ทั้งของหวาน ไอศกรีม ลิ้มลองจน
นั่งนิ่งบ่น พ่นคำ ย้ำดุลมี
เก็บเงินด่วน จวนแย่ แห่กลับบ้าน
ไม่ช้านาน พานเหนื่อย เมื่อยหลับหนี
บอกให้เรา ขับรถ นะคนดี
เมื่อถึงที่ รี่ปลุก ลุกเร็วไว
อุทาหรณ์...
ต่างหลับเงียบ เรียบร้อย ทุกคนหลับ
จิตลำดับ เรื่องสบ สงบไหว
กลัวเสียเปรียบ เสียบยัด อึดอัดไหม
นึกหวั่นใจ ไม่เกิด ประโยชน์มา
หมูกะทะ ราคา ไม่เท่าไหร่
แต่ทำไม ใยกลัว ไม่คุ้มหา
กลับไม่คิด ร่างกาย ปวดอุรา
อาจนำพา มาซึ่ง ไม่คุ้มกัน
ในวันพรุ่ง อาจยุ่ง ให้ปวดหัว
ขอพรั่นกลัว หาหมอ ก่อหยุดฝัน
การเดินทาง อาจหยุด เสียงานพลัน
เวลาสั้น กำหนด ที่ส่งงาน
ที่ย่ำแย่ แน่กาย ร้ายสะสม
คงต้องตรม ขมหน้า หากสืบสาน
ร่างภายใน ใช้หมั่น ทุกวันกาล
อยากใช้นาน พานรักษ์ ถนอมตน
เห็นได้ชัด จัดตาม ถึงวันนี้
ส่งกรรมมี ที่เห็น ให้เลิกสน
แค่เห็นเนื้อ กุ้ง หมึก นึกลุกลน
รีบหนีพ้น เร็วรี่ มีเหนื่อยใจ ....................อิอิ
*****************************************************************
* ออนซอน หมายถึง น่าชื่นชม
22 ตุลาคม 2550 18:55 น.
จิตรำพัน
รักเธอหมดหัวใจ
ใจของฉัน นั้นมี เพียงดวงหนึ่ง
คิดคำนึง ถึงเธอ อยู่เสมอ
อยากฝากรัก พักใจ ฤทัยเธอ
ใจฉันเพ้อ รักเธอ เต็มดวงใจ
ฉันเฝ้ารอ ขอเสียง เพียงคำหนึ่ง
อยากยินซึ้ง ตรึงใจ ให้สดใส
อยากได้ยิน คำเดียว แม้เสี้ยวใจ
แต่เธอไม่ เคยเผย เอ่ยวาจา
รู้บ้างไหม ว่าใจ ฉันคนนี้
มอบไว้ที่ มือเธอ เพ้อครวญหา
หากรู้รัก ปักใฝ่ ในอุรา
ช่วยบอกว่า ได้ยิน เสียงของใจ
คำว่ารัก จากใจ ของตัวฉัน
ใจเธอนั้น ได้ยิน อยู่บ้างไหม
หากยินเสียง เรียงถ้อย ร้อยฤทัย
บอกได้ไหม ใจเธอ คิดอย่างไร
คำเดียวกัน ออกจาก ปากคนอื่น
แม้เป็นหมื่น แสนครั้ง ยั้งใจไหว
แต่คำเดียว จากเธอ ยอดดวงใจ
ซึ้งเกินใคร ไหนอื่น หากได้เจอ
ฉันมอบรัก หมดใจ ให้เธอแล้ว
หากดวงแก้ว แว่วเสียง สำเนียงเสนอ
มีให้กัน บ้างไหม ค้นให้เจอ
อย่าให้เพ้อ เหม่อฝัน เพียงคนเดียว
20 ตุลาคม 2550 07:29 น.
จิตรำพัน
อันตัวตน คนเรา ช่างกลับกลอก
เที่ยววิ่งรอก ตามจิต ที่สับสน
เดี๋ยวรัก เศร้า เหงา เหนื่อย เมื่อยใจคน
วิ่งวกวน คนวน สมชื่อไป
อยากจะสอน ใจเรา เป่าดวงจิต
เพิ่มแสงนิด ให้ผ่อง หมองผลักไส
เพิ่มสติ ปัญญา สู่ดวงใจ
เพิ่มแสงไว้ ให้พลัง ตั้งสู่ปลาย
ตนสอนตน เท่านั้น จึงจักได้
คนอื่นไซร้ สอนไป ยังลิบหาย
คนอื่นช่วย ชี้แนะ กำหนดกาย
ตนตื่นหาย ด้วยใจ ตนสอนตน
อย่ามองยาก มากหนัก กำหนดจิต
ลองตรองคิด กายติด ให้เกิดผล
รูปภายนอก สวยสะ กันทุกคน
แต่ใช่พ้น เกิด แก่ แลเจ็บตาย
สิ่งปรุงแต่ง แห่งจิต กายสังขาร
วัตถุพาน พบเจอ เห่อไม่หาย
แต่สุดท้าย พกพา เมื่อลับกาย
อยู่ไม่คลาย ชั่ว ดี แห่งวิญญาณ์
19 ตุลาคม 2550 04:00 น.
จิตรำพัน
เสียงกระซิบ ผิแผ่ว แว่วริมหู
บอกให้รู้ ว่ารัก สักเพียงไหน
ไม่เคยเลือน เลื่อนหาย ไปจากใจ
เก็บเอาไว้ ไม่ลบ คำรักเธอ
แค่คำพูด แม้เบา แต่เร้าจิต
สั้นไปนิด แต่หวาน ผ่านเสมอ
ความหมายซึ้ง ตรึงใจ ทุกคำเจอ
ยากเกินเผลอ ลบไป ไกลฤดี
หากปีเดือน เคลื่อนคล้อย ลอยเปลี่ยนฟ้า
ชักนำพา กายสอง ร้างห่างหนี
ต้องลาจาก พรากผ่าน นานนับปี
อยากรู้พี่ มั่นคง อยู่หรือไร
เธอจะกลืน คืนคำ เธอหรือเปล่า
เธอจะเฝ้า คำรัก ฉันอยู่ไหน
เธอจะลืม คำพูด จากดวงใจ
เธอจะลืม ฉันไหม เมื่อห่างกัน
จะไม่ขอ สัญญา ว่ายังรัก
ว่าแน่นหนัก ชั่วฟ้า พาใจฝัน
จะขอแค่ คิดถึง ฉันทุกวัน
เพื่อใจนั้น คงมั่น ในรักเธอ
หากเธอนั้น เปลี่ยนผัน ความรู้สึก
ไม่อยากนึก ใจหวั่น สั่นยามเผลอ
ทำอย่างไร ต่อไป หากพบเจอ
ใจสั่นเพ้อ เหม่อไป ในรักเรา
เมื่อวันนั้น มาถึง จะลืมไหม
เสียงสั่นใจ ใฝ่รัก หายคงเฉา
ฉันไม่ลืม ความหมาย คำเบาเบา
เธอจะลืม หรือเปล่า บอกรักฉัน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟจิตรำพัน
หน้าส่วนตัว
847
