16 พฤษภาคม 2551 09:25 น.
จ่าน้อย
เพ็ญเดือนหกตรงกับวันวิสาขะ
เป็นวันพระพุทธองค์ผู้ทรงศักดิ์
ประสูตร ตรัสรู้ ปรินิปพานวิมานมรรค
เราประจักษ์ร่วมทำบุญหนุนนำพา
จะได้มีจิตใจใสสะอาด
อย่าได้พลาดร่วมเวียนเทียนที่วัดหนา
เราชาวพุทธเคยปฏิบัติแต่กาลมา
เพื่อนำพาให้เราสุขคลายทุกข์ใจ
อีกทั้งทำความดีเป็นศรีศักดิ์
เป็นที่รักนับถืออย่าหวั่นไหว
ทำบุญทานให้สัตว์โลกช้าอยู่ใย
แล้วจิตใจเราจะสุขสถาพร
15 พฤษภาคม 2551 02:25 น.
จ่าน้อย
ก่อนจากกันเรานั้นหวนให้คิด
เคยจุมพิธสองแก้มทั้งซ้ายขวา
มาวันนี้คนดีไม่ต้องกลัว
แม่ทูลหัวของพี่ที่อยู่ไกล
คิดถึงเจ้าเช้าค่ำเฝ้าร่ำหา
คิดขึ้นมาพาให้น้ำตาไหล
สงสารเจ้าเฝ้ารออยูแดนไกล
แล้วเมื่อไรจะได้กลับรับขวัญเธอ/font>
14 พฤษภาคม 2551 03:36 น.
จ่าน้อย
พรหมลิขิตขีดเส้นเกณท์ชีวิต
หวลให้คิดถึงเธอเฝ้าเพ้อฝัน
ไม่เห็นหน้าแต่ใจฉันนั้นผูกพัน
คงมีวันที่ได้พบประสพเจอ
รักครั้งแรกนั้นผิดหวังให้ยั้งคิด
ไม่มีสิทธิ์ครอบครองเราพลั้งเผลอ
ปล่อยทั้งใจทั้งกายให้ละเมอ
คนที่เจอมีเจ้าของต้องจำลา
กล้นน้ำตาเอาไว้แทบไม่อยู่
ทั้งที่รู้เรานั้นไกลกันนักหนา
เธอมีสุขพร้อมสามีและลูกยา
คิดขึ้นมารีบตัดใจให้ถูกครอง
ให้ครอบครัวเธอนั้นบันดารสุข
อย่ามีทุกข์ยากไร้ภัยทั้งผอง
จงหลีกลี้หนีไกลดั่งใจปอง
สุขทั้งผองมารวมตัวครอบครับเธอ
1 พฤษภาคม 2551 19:20 น.
จ่าน้อย
ข้าวยากหมากแพงแย่งกันซื้อ
เงินเดือนหรือน้อยนิดเราผิดหวัง
ไม่พอใช้จำต้องทนไปวันวัน
ทำงัยกันค่าครองชีพนั้นถีบตัว
ราชการพนักงานบริษัท
จำต้องรัดเข็มขัดจนเวียนหัว
หากว่าใครใช้จ่ายอย่างเมามัว
คงเอาตัวไม่รอดอย่างปลอดภัย
25 เมษายน 2551 01:03 น.
จ่าน้อย
อันตัวฉันนั้นมันคนต้อยต่ำ
ร่างก็ดำซ้ำด้อยการศึกษา
แม่ให้เรียนฉันก็เล่นไม่นำพา
หญิงก็มาตีจากพรากฉันไป
เพิ่งจะเห็นคุณค่าวิชาคณิต
บวกเลจผิดคูณหารวานขานไข
เป็นเลเบอร์แบกหามตามสไตย์
ใช้ร่างการเป็นประโยชน์ไม่โทษใคร
เมื่อตอนเล็กไม่พากเพียรรีบเขียนอ่าน
ให้แตกฉานในตำราวิชาไข
ทั้งที่ครูก็เฝ้าด่าให้ตั้งใจ
เมื่อเติบใหญ่ใช้วิชารักษาตน
ถ้าเชื่อครูเรียนรู้อย่างขยัน
ถึงทุกวันได้ดีมีอีกหน
จะรีบเร่งเรียนรู้เชื่อครูตน
ชีวิตหม่นคงสดใสวัยชรา
หน้าส่วนตัว
917
