19 กรกฎาคม 2550 12:30 น.
ชมพูภูคา J.
เธอร้องไห้...ในสายฝน
น้ำใสใสหยาดล้นหม่นหมอง
แว่วยินเสียงรำพันร่ำร้อง
โปรดตรองขอหนูเกิดมา
แม่จ๋า...แม่อย่าร้องไห้
หนทางไกลไร้ใครห่วงหา
เลือดก้อนนี้แทนรักหนูสัญญา
ขอเป็นดั่งแก้วตาตลอดไป
แม้วันนี้แม่ต้องเหน็บหนาว
วอนดวงดาวส่องแสงสว่างไสว
ให้แม่หนูอบอุ่นหัวใจ
ลุกขึ้นยืนได้ใหม่อีกครั้ง
บางคราอ้างว้างสับสน
กัดฟันทนขออย่าสิ้นหวัง
เปลี่ยนน้ำตาหลอมรวมพลัง
ขอเหนี่ยวรั้งก่อนพลั้งทำลาย
ตราบใดสายนทียังไหลรี่
วันพรุ่งนี้จะไม่มีคำว่าสาย
คล้ายลมพลิ้วพัดผ่านผืนทราย
สิ่งเลวร้ายหายลับกับเวลา
หลับเสียก่อน...แม่จ๋าหากเหนื่อยนัก
ฝากฟากฟ้าปกปักรักษา
ราตรีนี้พร่างแสงแห่งดารา
นิทราเถิด...แม่จ๋า...ให้ฝันดี
หน้าส่วนตัว
2181
