20 พฤศจิกายน 2548 20:45 น.
ชมอักษร
ก็แค่ตอนฉันเหงาเพียงเท่านั้น
ที่จะปันดวงจิตไปคิดถึง
ยามเป็นสุขล้นใจไม่คำนึง
ไม่เคยซึ้งคุณค่าว่าเธอ รัก
ไขว่คว้าเธอทุกทีที่ฉันเหงา
เมื่อความเศร้ากลุ้มรุมสุมหน่วงหนัก
เปรียบเธอเป็นแค่สิ่งให้พิงพัก
ที่ฉันมักเมินหมาง บางเวลา
ก็แค่ตอนฉันเศร้าเพียงเท่านั้น
ที่จะหันเหใจหวนไปหา
ยามรู้สึกเจ็บช้ำมีน้ำตา
คนจะมาแยแสมีแค่ เธอ
...............................
11 พฤศจิกายน 2548 18:37 น.
ชมอักษร
ยามที่เธอเอ่ยปากฝากคำรัก
อยากรู้นักตาเธอจ้องมองสาวไหน
ส่งสัญญาณสารลับอยู่กับใคร
ฉันมิอาจมั่นใจเธอไม่ลวง
ความห่างไกลขวางกั้นดูกันยาก
แม้ลมปากบอกรักฟังหนักหน่วง
แต่ความจริงข้างในใจอาจกลวง
จำต้องถ่วงหูไว้ไม่ให้เบา
ยามที่เธอพร่ำเอ่ยเผยคำซึ้ง
มีความจริงสักครึ่งถึงหรือเปล่า
วาจาหวานสื่อมาว่าให้เรา
แล้วความรักนั้นเล่าเอาให้ใคร
เธอใช้เพียงปากเปล่าเช้ายันค่ำ
แค่ถ้อยคำธรรมดาฝากมาให้
ดูไม่ออกกลอกกลิ้งหรือจริงใจ
พูดทำไมพร่ำเพรื่อ .. เบื่อจะฟัง
.....................................
หน้าส่วนตัว
1119
