ลมผะแผ่วโบยพัดสะบัดผ่าน สู่สายธารเกิดคลื่นระรื่นพลิ้ว วาววับกับแสงทองละอองปลิว เกิดเป็นริ้วเรืองรองของสายรุ้ง ยามกริ้วโกรธโบยโบกกรรโชกพัด เกิดวิบัติวาตะภัยที่หมายมุ่ง ถล่มแดนรุ่งเรืองในเมืองกรุง เป็นเศษฟุ้งฝุ่นพัดกระจัดกระจาย คือลมร้ายลมร้อนตอนหน้าแล้ง หัวระแหงแดนเดือดน้ำเหือดหาย สรรพสิ่งในทางลมต่างล้มตาย เมื่อย่างกรายวายวอดตลอดทาง ยามลมหวนชวนให้หัวใจโหย เมื่อลมโชยคราวฟ้าอุษาสาง ทั้งรุ่มร้อนหนาวเย็นมิเว้นวาง ความแตกต่างช่างน่ากลัวหนอหัวใจ
หน้าส่วนตัว
833
