26 กันยายน 2548 02:51 น.

น้ำใจฝน

ณพ วิฤทธิ์ชัย

 น้ำใจฝน

		      ยามฝนพรำทำไมใจต้องเศร้า
		เกิดเรื่องเหงามากมายในสายจิต
		เรื่องดี ๆ ไม่จำขำชีวิต
		มีแต่คิดเรื่องหมองของแผลใจ

		      กี่ความรักภักดีที่มอบฝาก
		แล้วต้องจากทุกข์ทนจนหมองไหม้
		กับรักลวงล่วงเลยเคยห่างไกล
		เหมือนอยู่ใกล้ทุกทีที่ฝนพรำ

		      ฝนวันนี้มีน้ำใจให้รับรู้
		ก่อนพร่างพรูผ่านคืนที่ชื่นฉ่ำ
		ยังส่งข่าวคราวมาฟ้ามืดดำ
		เหมือนเอ่ยคำมาเตือนเคลื่อนเมฆา

		      แต่คนที่มีใจมอบให้นั้น
		ยามแปรผันทิ้งไปอย่างไรค่า
		เมื่อไม่เหลือเยื้อใยในสายตา
		เพียงคำลาสักคำทำไม่ลงฯ
				
26 กันยายน 2548 02:47 น.

แอบสอยดาว

ณพ วิฤทธิ์ชัย

 แอบสอยดาว

		      แอบมองเธอเพ้อฝันวันคืนผ่าน
		บนสายธารหัวใจแสนไกลห่าง
		สู้ห้ามหักรักนี้ที่เลือนลาง
		สองเราต่างทางก้าวราวฟ้าดิน

		      เธออยู่สูงสุดสอยลอยเลิศฟ้า
		ฉันรากหญ้ารอตายอยู่ใต้หิน
		ฤาเป็นพระประสงค์ขององค์อินทร์
		ให้คนกินข้าวกล่องนองน้ำตา

		      เก็บหัวใจในฝันอันลิบหรี่
		ค่ำคืนนี้หลงคอยละห้อยหา
		ทางรักขุ่นบุญกรรมไม่นำพา
		จึงต้องมาล้าแรงใต้แสงเดือน

		      หลับตาลงคงเหลือเชื้อความหวัง
		โถมประดังดั่งมีดคอยกรีดเฉือน
		ซ่อนหัวใจในฝันอันลางเลือน
		ฉันก็เหมือนหิ่งห้อย....แอบสอยดาวฯ
				
6 กันยายน 2548 12:18 น.

งานศพฉัน

ณพ วิฤทธิ์ชัย

 งานศพฉัน

		      งานศพฉันเธอจ้าจะมาไหม
		สิ้นเยื้อใยแต่ใจฝากให้ถาม
		มีพวงหรีดมอบให้ไหมคนงาม
		เอ่ยคำถามก่อนลาฆ่าตัวตาย

 		      บอกให้คนรักพังได้ฟังบ้าง
 		ก่อนทุกอย่างถูกเหยียบแล้วเงียบหาย
 		หรือยังมีดวงจิตคิดทำลาย
 		บอกให้คลายกังวลจากคนลา

		      เอ่ยสักคำทำให้คนไร้สิทธิ์
		มีชีวิตอีกวันอย่างหรรษา
		หากยังเหลือเชื้อเศษความเมตตา
		ขอนางฟ้าบอกหน่อยจะคอยฟัง

		      (หากเธอไป) .
		      เพียงสบตาภาพถ่ายใกล้โลงศพ
		แล้วก็จบรักเร้นเป็นความหลัง
		อย่าได้โกรธโปรดทิ้งความชิงชัง
		เป็นความหวังสุดทายที่หายใจ
 				
6 กันยายน 2548 12:17 น.

ดาวในดวงใจ

ณพ วิฤทธิ์ชัย

 ดาวในดวงใจ


  		      (เธอ...) คือผู้หญิงธรรมดาคราแรกพบ
		ได้มองสบสายตาวันฟ้าใส
		ไม่อาจทำให้ฉันนั้นหวั่นใจ
		มองแล้วผ่านเลยไปไม่ติดตาม

		      ความบังเอิญทำให้เราใกล้ชิด
		มองพินิจกิริยาวาจาถาม
		แววตาซื่อรอยยิ้มปริ่มความงาม
		เกิดวาบหวามแปลกนักรักในใจ

		      ยิ่งสัมผัสเธอลึกรู้สึกว่า
		เธอล้ำค่างามยิ่งกว่าหญิงไหน
		ไม่อยากให้เธอร้างห่างแรมไกล
		กลัวหัวใจไหวหวั่นวันขาดเธอ

		      วนิดาหญิงงามจดจำไว้
		ผู้ทำให้คืนวันฉันพร่ำเพ้อ
		แม้วันหน้าลาไกลไม่ได้เจอ
		จะเก็บเธอเก็บไว้ในทรงจำ

                เขียนให้ผู้หญิงคนหนึ่งที่อยู่ในความทรงจำเสมอ  
                ไม่เคยลืมเธอแม้กาลเวลาผ่านมานานแล้ว  
                ผมพลาดโอกาสที่จะเอ่ยคำว่า  รัก...  มอบให้เธอ
				
6 กันยายน 2548 12:14 น.

รักต่างวัย

ณพ วิฤทธิ์ชัย

 รักต่างวัย


		      เราเจอกันด้วยวัยที่ไกลห่าง
		รักเปิดทางให้พบลองคบหา
		เริ่มอบอุ่นหนุนนำคำวาจา
		อ้อนวอนฟ้าจบรักลงสักที

		      ฉันไม่ใช่โคแก่แลหญ้าอ่อน
		ใจอาวรณ์มอบรักเป็นสักขี
		หวังสังคมเมตตาช่วยปราณี
		อย่าได้มีนินทาว่าฉันเลย

		      อกหักมามากมายหน่ายชีวิต
		จนต้องปิดหัวใจให้นิ่งเฉย
		มีเพียงเงาเยาวพามาชมเชย
		กาลล่วงเลยผ่านไปวัยกลางคน

		      พบงามงอนตอนไม้ที่ใกล้ฝั่ง
		มีความหวังโปรยปรายดุจสายฝน
		ชโลมใจให้หายคลายร้อนรน
		หวังผ่านพ้นคืนหนาวที่ร้าวราน
				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟณพ วิฤทธิ์ชัย
Lovings  ณพ วิฤทธิ์ชัย เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟณพ วิฤทธิ์ชัย
Lovings  ณพ วิฤทธิ์ชัย เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟณพ วิฤทธิ์ชัย
Lovings  ณพ วิฤทธิ์ชัย เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงณพ วิฤทธิ์ชัย