17 สิงหาคม 2548 16:53 น.

ห่วงดาว

ณพ วิฤทธิ์ชัย

	ห่วงดาว  


		      ลมพัดโหมโรมเร้าเข้าหน้าหนาว
		มองดวงดาวใจหวั่นแอบฝันถึง
		กลัวรักลอยคอยเก้อเพ้อรำพึง
		ดาวดวงหนึ่งห่างไกลใจระแวง

		      ดาวกระพริบริบหรี่พี่ไหวหวั่น
		วอนเพ็ญจันทร์แว่วยินช่วยสิ้นแสง
		ส่องสกาวดาวจ้าอย่าอ่อนแรง
		หรือกลั่นแกล้งหยอกเย้าให้เราตรม

		      ดาวล้าแรงแสงจางลางสังหรณ์
		กลัวดาวจรจากใจให้รักขม
		เห็นดาวตกอกเอ๋ยเคยเชยชม
		ยิ่งระทมห่วงดาวสาวบ้านนา

		      แจ่มจรัสพลัดพรากจากที่อยู่
		โปรดรับรู้คนเศร้าเฝ้าห่วงหา
		ดาวอย่าร่วงหล่นไปไกลลับตา
		หวนกลับคืนสู่ฟ้าเถิดหนาดาว
				
17 สิงหาคม 2548 16:49 น.

พักใจ

ณพ วิฤทธิ์ชัย

		พักใจ


		      เหนื่อยเหลือเกินเดินทางระหว่างรัก
		อยากเอนพักเก็บใจเอาไว้ก่อน
		กี่ราตรีกี่หนาวความร้าวรอน
		สาวภูธรแกล้งหลอกบอกรักจริง

		      แอบหลบลี้หนีห่างอย่างพ่ายแพ้
		เหลือไว้แต่รอยหมองจากน้องหญิง
		เฝ้ามอบรักฝากใจไว้พักพิง
		กลับโดนทิ้งชอกช้ำอยู่ลำพัง

		      พเนจรรอนแรมแกมความเศร้า
		เก็บเรื่องราวรักจบกลบดินฝัง
		รักษาใจให้ฟื้นคืนสู่รัง
		น้ำตาหลั่งรินไหลให้เบาบาง

		      หลับพักผ่อนอ่อนล้ามาพอแล้ว
		เสียงใจแว่วรอฝันวันฟ้าสาง
		ให้เหลือความทรงจำช้ำสีจาง
		ก่อนเดินทางหารักมาพักพิง...
  				
17 สิงหาคม 2548 16:46 น.

สิทธิ์รัก

ณพ วิฤทธิ์ชัย

	สิทธิ์รัก


		      เขียนถึงคนพบกันในวันนี้
		คงไม่มีวาสนามาอีกหน
		พบเพื่อพรากจากเพื่อช้ำจำต้องทน
		ดั่งเม็ดฝนหล่นดินแล้วสิ้นไป

 		      เปรียบสายลมโลมลูบจูบเรือนร่าง
		แล้วพัดห่างเพียงนึกรู้สึกได้
		แอบสับสนหม่นหมองเรื่องของใจ
		เคยอ่อนไหวก็เป็นเช่นผ่านมา

		      รอยยิ้มตอบมอบฝากมากพอแล้ว
		ใจโพยแผ่วทราบซึ้งถึงคุณค่า
		หลงพิงพักรักง่ายเพียงสายตา
		ยังดีกว่าไร้สิทธิ์คิดรักเธอ ฯ



                       แม้ได้รักเธอแค่สายตา  ยังดีกว่าไม่มีโอกาสที่จะรักเธอ
				
17 สิงหาคม 2548 16:42 น.

คิดถึง

ณพ วิฤทธิ์ชัย

	คิดถึง


		      ความห่างเหินเดินทางอย่างเงียบเงียบ
		ใต้ฟ้าเรียบมีเธอจึงเพ้อฝัน
		พบผู้คนมากมายหลายร้อยพัน
		แต่ใจนั้นซ่อนเหงาอย่างเข้าใจ

		      ยอมถูกขังฝังร่างกลางเหวรัก
		หลบพิงพักด้วยฝันวันอ่อนไหว
		สุขเล็กน้อยคอยหนุนอุ่นละไม
		คิดถึงใครคนนั้นวันจากมา

		      ในวันนี้รู้ฤทธิ์ความคิดถึง
		เกินฉุดดึงห้ามใจที่ใฝ่หา
		เหมือนอยู่แคว้นแดนมนต์สนธยา
		มีภูผากลั้นไว้ก็ไม่ฟัง

		     บอกหัวใจทนได้ทนไปก่อน
		รอวันย้อนกลับคืนฟื้นความหลัง
		รักษาใจไม่แหว่งแวงระวัง
		คืนสู่รังพิงพักบอกรักเธอ
				
17 สิงหาคม 2548 16:37 น.

รักไม่แน่นอน

ณพ วิฤทธิ์ชัย

รักไม่แน่นอน	


		      ช้ำหัวใจในวันที่ฝันดับ
		ทนยอมรับชีวิตความผิดหวัง
		กลัวหนาวเหน็บเจ็บร้าวเฝ้าระวัง
		รักเรายังผันแปรไม่แน่นอน

 		      คอยประคองสองใจไว้ปานแก้ว
 		หล่นเสียแล้วร่วงผบกระทบขอน
 		มลายแตกแหลกสิ้นเกลื่อนดินดอน
 		บทละครการลาเพียงนาที

 		      คำคำเดียวเกี่ยวสัมพันธ์ฉันเธอขาด
 		สายฟ้าฟาดกลางใจในวันนี้
 		จบสิ้นแล้วแววหวังดั่งเคยมี
 		น้ำตาที่กลั้นไว้เริ่มไหลลง

 		      ถูกหรือผิดปิดปากไม่อยากเอ่ย
 		ความคุ้นเคยปลิวหายคล้ายฝุ่นผง
 		แอบวาดหวังทางใจไว้มั่นคง
 		หากซื่อตรงแล้วช้ำพร้อมทำใจ
				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟณพ วิฤทธิ์ชัย
Lovings  ณพ วิฤทธิ์ชัย เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟณพ วิฤทธิ์ชัย
Lovings  ณพ วิฤทธิ์ชัย เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟณพ วิฤทธิ์ชัย
Lovings  ณพ วิฤทธิ์ชัย เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงณพ วิฤทธิ์ชัย