30 ตุลาคม 2551 07:46 น.
ดอกบัว
เพราะชีวิตลิขิตจากกงกรรม
ทุกชีวิตถลำกิเลสหนา
ทยานอยากมากสิ่งเอื้อนานา
จึงดิ้นรนสรรค์หามาครอบครอง
จิตวิญญาณเวียนวนเพียรปรนบาป
ใจใฝ่หยาบคราบเขลาเข้าสนอง
คลุกตัณหาพาต่ำมาครอบครอง
จิตหม่นหมองกองทุกข์ตนกระทำ
เวรที่ทำกรรมทีก่อจะตามติด
เสวยสุขไม่สำลิดจิตครวญค่ำ
นรกตามจิกจมให้ระกำ
สิ่งกระทำตามหลอนจนร้อนรน
จิตที่ตกหัวอกจะร้อนลุ่ม
ดุจดั่งไฟเข้าสุมกรรมท่วมท้น
จะหลบลี้เพียงใดใจวกวน
ดั่งมีไฟเผาร่นเร้าภายใน
หยุดเถิดหนาหันมาเพียรกำจัด
ปฏิบัติความสุขจิตไสว
ยึดพระธรรมนำหนุนรุ่งเรืองไป
เพียรฝักใฝ่ธรรมมาพาอำไพ
ธรรมยิ่งใหญ่เหนือสิ่งใดในพจน์นี้
ธรรมวจีกายใจให้สดใส
ธรรมนำทางสว่างแผ้วเลิศไฉไล
ธรรมกายใจให้ร่มเย็นเห็นแสงทอง
เมื่อใจนิ่งเห็นทุกสิ่งเป็นความว่าง
พระสัมมาพากระจ่างวางหม่นหมอง
ยึดหลักธรรมมาเกลาจิตเข้าประคอง
ฝึกให้คล้องมองให้ดีมีคุณจริง
ทรัพย์ที่แน่แท้ไม่หมดมิลดหลั่น
มีจับจ่ายใช้ทุกวันดั่งช็อบปิ้ง
เป็นทรัพย์สั่งสมไว้ไม่ประวิง
สมาธิคือสินสิ่งนับทวี
มีปัญญาเป็นอมาตย์ที่ปราชญ์เปรื่อง
มีสติเป็นเครื่องเรืองวิถี
มีพระขรรค์ยึดมั่นทำความดี
มีวจีกายใจใฝ่คุณธรรม
24 ตุลาคม 2551 07:23 น.
ดอกบัว
ขอสักนิดคิดถึงจึงมาหา
ขอเวลาเอยคำมาถามฝัน
ขอส่งข่าวกล่าวถ้อยร้อยสัมพันธ์
ยังมีกันและกันหรือฝันไป
หรือหัวใจลืมเลือนมิเหมือนก่อน
หรือคำอ้อนเอื้อนเอ่ยเมินไฉน
หรือสัมผัสพลิ้วแผ่วที่ส่งไป
ถูกบดบังจากใครหรือไรกัน
ความคิดถึงรู้สึกคะนึงหา
แม้ไกลตายังเวียนมิเปลี่ยนผัน
ยังคงผูกสมัครรักลาวัณย์
คิดถึงกันทุกทีวจีใจ
แสงสีทองทอทาบอาบนภา
ในแววตามีรักถักไสว
หนึ่งรู้สึกผนึกแนบแอบชิดใกล้
หนึ่งหัวใจรำพึงถึงมิคลาย
24 ตุลาคม 2551 07:15 น.
ดอกบัว
ธารธาราหลั่งรินมิสิ้นหยาด
ภาณุมาศสาดแสงมิสิ้นสาย
นวลเพ็ญจันทร์แสดงมิวางวาย
สรรพสิ่งเวียนว่ายมิเว้นวัน
โลกหมุนวนเวียนปรับระดับทิศ
จรุงจิตด้วยธารลดไหวหวั่น
ทั้งสุขโศกโลกเปลี่ยนสารพัน
ปรับความฝันรังสรรค์ผสานกาล
ด้วยสองแขนสองตาสองขาคู่
กลิ่นรสเสียงสัมผัสอุปทาน
จิตฟุ้งซ่านเศร้าหมองสุดประมาณ
เอาศีลทานถือประจำนำชีวี
ใบไม้ไหวมีอะไรซุกซ่อนอยู่
ฝึกเพียรดูความเป็นไปในวีถี
สภาวะเปลี่ยนแปลงทั้งร้ายดี
ทั่วธานีปรับระดับมิสมดุล
โลภ โกรธ หลง คงอยู่ในดวงจิต
เหตุจริตจิตตกยกสถุล
มิมีความอาทรเกื้อการุณย์
โลกเป็นจุณด้วยมนุษย์สุดเศร้าใจ
แสงอรุณแรกเริ่มประเดิมฟ้า
นวลนภาสาดส่องผ่องไสว
นกโผบินเริงร่าถลาไป
ทั่วถิ่นไทยเสรีวิถีตน
เรามนุษย์สุดเลิศประเสริฐกว่า
กับปล่อยปะล่ะเลยจิตสับสน
ยึดกองทุกข์กิเลสเหตุพาจน
ชีวิตวนติดกรับรับอบาย
หนึ่งร้อยปีมีน้อยลอยไปถึง
ในช่วงหนึ่งปรับเปลี่ยนเวียนขวนขวาย
ปล่อยปลดปลงรุมหลงก่อนวางวาย
ชีพสลายดับสูญเกื้อกูลตัว
1 ตุลาคม 2551 19:53 น.
ดอกบัว
การหมุนวนของเข็มนาฬิกา
เพื่อจะบอกเวลานาทีเปลี่ยน
วินาทีที่หมุนเดินวนเวียน
คือการเปลี่ยนวารวันให้ผ่านเลย
กับชีวิตลิขิตเส้นขนาน
เดินวนผ่านวันวนข้นเขนย
ทั้งทุกข์สุขคุกเคล้าเฝ้าเปรียบเปรย
ก่ายเขนยระหว่างกาลเวลา
หากชีวิตผลิตดั่งความฝัน
คงมิมีใครกันฝันเหว่ว้า
ทุกชีวิตเดินตามโชคชะตา
บ้างอ่อนล้าบ้างแย้มแต้มตาวัน
แสงอรุณแรกเริ่มประเดิมนภา
ส่องสว่างกระจ่างมิร้างฝัน
หมู่วิหคโบยบินถิ่นเถาวัลย์
พฤกษ์ไพรพันธุ์ธารใสหลั่งไหลริน
ตะวันพรายเพียรพร่ำระบำหญ้า
เหล่านกกากู่ร้องท่องถวิล
ลำนำเพลงใบไม้ไหวยลยิน
ธารไหลรินสวรรค์สร้างทางดิถี
แววใจในแววตารุ้งลาวัณย์
งามเฉิดฉันท์จันทร์ฉายร่ายนที
ดุจวิถีเผ่าพงศ์คงธานี
สถิตที่ผองพลชนธารา
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟดอกบัว
หน้าส่วนตัว
2117
